ចាប់តាំងពីទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៦០មក បណ្ដាប្រជាជាតិនៅលើ ពិភពលោកបានចាប់ផ្ដើម យកចិត្ដទុកដាក់ ពី បញ្ហាបំពុលបរិស្ថាន ។ វាអាចធ្វើឱ្យមានផលប៉ះពាល់ទៅដល់ជីវិតមនុស្ស សត្វ រុក្ខជាតិ និងជីវៈចម្រុះ ដែល បង្កឡើងដោយសារធាតុគីមីពុលរាប់ម៉ឺន ប្រភេទ និងការបញ្ចេញសំណល់ គ្រប់ប្រភេទដែលមាន
ដោយសារមានស្ថិរភាពនយោបាយ សន្ដិសុខ នៅក្នុងសង្គ មបានធ្វើឱ្យប្រទេស កម្ពុជា មានការកើនឡើងនូវកំណើនសេដ្ឋកិច្ច គួរឱ្យកត់សម្គាល់។ ការធ្វើវិនិយោគទុន បង្កើត រោងចក្រ សហគ្រាសតូចធំគឺជា
ក្នុងមួយថ្ងៃៗមានសម្រាម ឬសំណល់ជាច្រើនតោនត្រូវបានបោះបង់ចោល។ ទោះបី ជាសម្រាមប្រភេទណាក៏ដោយក៏ជា ប្រភព និងជា ជម្រក នៃ មេរោគ គ្រប់ប្រភេទ ទាំង អស់។ ការទុកដាក់
សម្រាមត្រូវបានគេរាប់បញ្ចូលនូវរបស់របរគ្រប់យ៉ាងដែលត្រូវបានគេបោះបង់ចោល ហើយអាចរលួយនិងបង្កឱ្យមានក្លិន មិនល្អ ក្លិនស្អុយជាដើម។ ក្លិនរបស់សម្រាមពុំមែនជាមេរោគទេប៉ុន្ដែ
ទេសចរណ៍បៃតង បានផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍ជាច្រើនសម្រាប់ព្យាបាលមនុស្សគ្រប់រូប ទាំងជម្ងឺផ្លូវកាយ និងជម្ងឺផ្លូវចិត្តកាលណាបើតំបន់ទេសចរណ៍បៃតង គ្មានកាកសំណល់ និងសម្រាមច្រើននៅតំបន់ទាំងនោះ។
ថ្មពិលតូចៗខ្លះប៉ុនមេដៃ ខ្លះប៉ុនកូនដៃ ខ្លះទៀតមានទំហំទ្រើសជាងមេដៃបន្ដិច ខ្លះតូចៗសម្រាប់ដាក់នាឡិកានិងកុំព្យូទ័រ ដែលគេសង្កេតឃើញប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជាប្រើប្រាស់ស្ទើរតែគ្រប់ៗគ្នា។ ហើយថ្មពិលត្រូវបានគេបោះចោលតែផ្ដេសផ្ដា
បរិស្ថានស្អាត សុខភាពល្អ។ ការរស់នៅក្នុងមជ្ឈដ្ឋានសង្គម ប្រសិនបើបរិយាកាសជុំវិញ មានភាពអាប់អួរ នោះគឺមិនមានផលល្អទេ សម្រាប់សុខភាពផ្លូវដង្ហើម។
កាកសំណល់សម្រាមដែលសល់ពីការប្រើប្រាស់ លោកអ្នកប្រាកដជាយកទៅបោះចោលដោយមិនធ្លាប់គិតថារបស់ទាំងនោះ អាចនៅមានតម្លៃពេលក្រោយឡើយ។ ជាការពិត