ដោយសារតែជម្ងឺអេដស៍បានអុកឡុកពាសពេញពិភពលោក ហើយមិនទាន់មានថ្នាំព្យាបាលឱ្យជាសះស្បើយនោះ បានធ្វើឱ្យ ប្រជាពលរដ្ឋនៅតាមបណ្ដាប្រទេសជាច្រើនត្រូវរងគ្រោះដល់អាយុជីវិតដោយសារជម្ងឺនេះ។ ទោះបីយ៉ាងនេះក្ដី លោកអ្នកដែលមានជម្ងឺអេដស៍កុំទាន់អស់សង្ឃឹមទាំងស្រុងអី ដោយបច្ចុប្បន្ននេះអ្នកស្រាវជ្រាវបានពិសោធន៍រកឃើញថ្នាំពន្យារជីវិតសម្រាប់អ្នកកើតជម្ងឺអេដស៍ទាំងនោះហើយ។ ក្នុងនោះមិនថាតែប្រទេសអភិវឌ្ឍន៍មានការផលិតថ្នាំនេះទេ សូម្បីតែប្រទេសក្រីក្រ និងប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍ដូចប្រទេសកម្ពុជា ក៏បានទទួលការអនុញ្ញតឱ្យផលិតថ្នាំពន្យារជីវិតឬថ្នាំប្រឆាំងនឹងមេរោគអេដស៍នេះដែរ។ តើប្រទេសកម្ពុជាផលិតថ្នាំពន្យារជីវិតគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់អ្នកកើតអេដស៍នៅក្នុងស្រុកដែរ ឬទេ?
ទស្សនាវដ្ដី សុខភាពយើង សូមពាំនាំប្រសាសន៍របស់លោក ហួត សារឹម ប្រធានសហគ្រាសឱសថស៊ីភីអ៊ី និងលោក ហោ ប៊ុនឡេង អគ្គលេខាធិការរង អាជ្ញាធរជាតិប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងជម្ងឺអេដស៍ បង្ហាញពីចម្ងល់ទាំងអស់នេះដល់ប្រិយមិត្ដអ្នកអានដូចខាងក្រោម។
ថ្នាំពន្យារជីវិតជាអ្វី?
បើទោះបីជាបច្ចុប្បន្ននេះ នៅប្រទេសកម្ពុជាអាចផលិតថ្នាំពន្យារជីវិតអ្នកកើតជម្ងឺអេដស៍ឬថ្នាំប្រឆាំងនឹងមេរោគអេដស៍បានក៏ដោយ ក៏មិនមែនមានន័យថាកម្ពុជាអាចជួយសង្គ្រោះអ្នកមានជម្ងឺអេដស៍ទាំងអស់បាននោះដែរទេ។ ថ្នាំពន្យារជីវិតនេះ គឺជាប្រភេទថ្នាំម្យ៉ាងដែលអាចជួយជំរុញឱ្យសារធាតុគ្រាប់ឈាមសេដេកាត់ឌ៤នៅក្នុងគ្រាប់ឈាមសរបស់អ្នកជម្ងឺកើនឡើងវិញ ខណៈដែលមេរោគអេដស៍នេះបានទៅបំផ្លាញសារធាតុសេឌឺកាត់របស់អ្នកជម្ងឺឱ្យចុះថយ ឬអាចនិយាយបានថាគឺជាថ្នាំសម្រាប់ទប់ស្កាត់ មេរោគអេដស៍កុំឱ្យរីកដុះដាល ឬកកើតកូនចៅបន្ថែមទៀត។
ហេតុអ្វីបានជាកម្ពុជាផលិតថ្នាំពន្យារជីវិតដោយខ្លួនឯង?
វាជារឿងធម្មតាទេដែលប្រទេសនានាមិនមានសិទ្ធិផលិតថ្នាំប្រភេទថ្មីៗ ដែលអ្នកស្រាវជ្រាវនៅប្រទេសអភិវឌ្ឍន៍ទើបតែធ្វើការស្រាវជ្រាវរកឃើញនោះ។ ដោយឡែកដោយសារតែមានការប្រកាសអនុញ្ញាតជាផ្លូវការរបស់អង្គការពាណិជ្ជកម្មពិភពលោក (WTO)នៅទីក្រុងដូហាប្រទេសកាតានៅចុងឆ្នាំ២០០១ បានអនុញ្ញាតឱ្យប្រទេសក្រីក្រ ជាពិសេសប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍មានសិទ្ធិផលិតថ្នាំប្រឆាំងមេរោគអេដស៍(ARV) ឬថ្នាំពន្យារជីវិតនៅប្រទេសរបស់ខ្លួនបានដោយស្របច្បាប់។ មូលហេតុសំខាន់ដែលជំរុញឱ្យមានការផលិតថ្នាំនេះនៅតាមបណ្ដាប្រទេសនានានោះ ព្រោះជម្ងឺអេដស៍នេះមានសក្ដានុពលខ្លាំងណាស់នៅលើពិភពលោក។ ហើយវិធីតែមួយគត់សម្រាប់ជួយអ្នកកើតជម្ងឺនេះបាន គឺការផ្ដល់ថ្នាំពន្យារជីវិតឱ្យពួកគេដើម្បីបានរស់នៅបានយូរ។ ដូច្នោះវិធីដែលងាយស្រួល ចែកចាយថ្នាំនេះឱ្យដល់ពួកគេ គឺមានតែឱ្យប្រទេសទាំងអស់នោះផលិតថ្នាំទាំងនេះដោយខ្លួនឯង។
សព្វថ្ងៃនេះ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាយើងមានតែសហគ្រាសស៊ីភីអ៊ីតែប៉ុណ្ណោះ ដែលបានទទួលអាជ្ញាប័ណ្ណផ្ដាច់មុខពីក្រសួងសុខាភិបាល ដើម្បីធ្វើការផលិតថ្នាំពន្យារជីវិតសម្រាប់អ្នកជម្ងឺអេដស៍នេះ។ អ្វីដែលជាគោលបំណងសំខាន់ក្នុងការផលិតនេះ គឺធ្វើយ៉ាងណាឱ្យអ្នកកើតជម្ងឺអេដស៍មានសុខភាពធូរស្រាល ព្រមទាំងជួយសម្រាលឱ្យពួកគេទាំងនេះអាចទិញថ្នាំពន្យារជីវិតបាននៅក្នុងស្រុក ក្នុងតម្លៃទាបសមស្របនឹងជីវភាពរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ។ ជាមធ្យមក្នុងមួយខែ ពួកគាត់អាចចំណាយអស់ប្រមាណជា២៥ទៅ៣០ដុល្លារតែប៉ុណ្ណោះ។
លទ្ធភាពក្នុងការផលិតថ្នាំពន្យារជីវិតនៅកម្ពុជា
ថ្វីបើប្រទេសកម្ពុជាមានចំនួនអ្នកកើតជម្ងឺអេដស៍ច្រើនម៉ឺននាក់ក៏ដោយ ក៏សហគ្រាសអាចផលិតថ្នាំពន្យារជីវិតសម្រាប់អ្នក ជម្ងឺអេដស៍នេះបានគ្រប់គ្រាន់ទៅតាមតម្រូវការ ឬចំនួនរបស់អ្នកកើតជម្ងឺអេដស៍ផងដែរ។ តែបច្ចុប្បន្ននេះ សហគ្រាសនេះផលិតថ្នាំ ពន្យារជីវិតសម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់អ្នកកើតជម្ងឺអេដស៍បានត្រឹមតែប្រមាណជាជាង៣០០នាក់តែប៉ុណ្ណោះ ដែលមានចំនួន១២ប្រភេទ។ ការផលិតតិចតួចនេះមិនមែនមានន័យថា លោកអ្នកដែលកើតជម្ងឺអេដស៍ភាគច្រើនមិនបានប្រើប្រាស់សេវាថ្នាំពន្យារជីវិតនោះទេ។ ការពិតថ្នាំពន្យារជីវិតសម្រាប់អ្នកកើតជម្ងឺអេដស៍ដែលផលិតក្នុងស្រុក នៅមិនទាន់មានទីផ្សារល្អនៅឡើយនោះទេ ដោយភាគច្រើនអ្នកកើតជម្ងឺអេដស៍បានទទួលសេវាថ្នាំនេះដោយមិនគិតថ្លៃពីក្រសួងសុខាភិបាល ឬពីអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលផ្សេងៗ។ ចំពោះអ្នកកើតជម្ងឺអេដស៍ដែលចង់ទទួលសេវាថ្នាំដែលផលិតនៅក្នុងស្រុកនេះ អាចទៅទិញនៅតាមឱសថស្ថាននានាបានដោយមានការណែនាំពីគ្រូពេទ្យ ព្យាបាលច្បាស់លាស់។
គុណភាពថ្នាំពន្យារជីវិតផលិតនៅកម្ពុជា
មុននឹងអាចឈានទៅធ្វើការផលិតថ្នាំពន្យារជីវិតសម្រាប់អ្នកកើតជម្ងឺអេដស៍នេះបាន សហគ្រាសបានរកទិញវត្ថុធាតុដើម ទាំងអស់ពីបរទេស។ មានន័យថាថ្នាំដែលផលិតបានមកនេះគឺអាចមានគុណភាពប្រហាក់ប្រហែលទៅនឹងថ្នាំដែលផលិតនៅបរទេស។ ដើម្បីទទួលបាននូវលទ្ធផលទាំងនោះ ថ្នាំពន្យារជីវិតសម្រាប់អ្នកកើតជម្ងឺអេដស៍ បានធ្វើការពិសោធន៍ពីគុណភាពនៅឯមន្ទីរពេទ្យ កាល់ម៉ែត ដោយសាកល្បងឱ្យអ្នកកើតជម្ងឺអេដស៍លេបថ្នាំនេះ។ លទ្ធផលដែលទទួលបានគឺមានប្រសិទ្ធភាពចំនួន៩៥ .៧៧ភាគរយ បើប្រៀបធៀបទៅនឹងថ្នាំដែលផលិតនៅឯបរទេស។
ទោះជាថ្នាំពន្យារជីវិតសម្រាប់អ្នកកើតជម្ងឺអេដស៍ អាចផលិតនៅស្រុកខ្មែរបានយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ហោ ប៊ុនឡេង អគ្គលេខាធិការរង នៃអាជ្ញាធរជាតិប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងជម្ងឺអេដស៍ បានឱ្យដឹងថា លោកនៅមិនទាន់ដែលឃើញថ្នាំដែលផលិតនៅក្នុងស្រុកទាំងនោះនៅឡើយទេ។ ដោយលោកអះអាងថាបច្ចុប្បន្ននៅក្នុងប្រពន្ធ័សុខាភិបាលសាធារណៈនៅកម្ពុជា បាននាំចូលថ្នាំពន្យារជីវិតសម្រាប់អ្នកកើតជម្ងឺអេដស៍តែពីប្រទេសឥណ្ឌា និងប្រទេសថៃតែប៉ុណ្ណោះ។ ដោយឡែកថ្នាំពន្យារជីវិតសម្រាប់អ្នកកើតជម្ងឺអេដស៍ផលិតនៅក្នុងស្រុកវិញ ប្រព័ន្ធសុខាភិបាលមិនដែលទិញទាល់តែសោះ។
ដំបូន្មានអ្នកប្រឹក្សា
សូមលោកអ្នកកុំជឿលើការឃោសនាបោកប្រាស់ថា ជម្ងឺអេដស៍អាចមានថ្នាំព្យាបាលជាសះស្បើយឱ្យសោះ។ ហើយលោកអ្នកគួរតែទៅមណ្ឌលប្រឹក្សាធ្វើតេស្ដឈាមរកមេរោគអេដស៍ និងរក្សាការសម្ងាត់ ដើម្បីពិនិត្យឱ្យដឹងថាលោកអ្នកកើតជម្ងឺអេដស៍ ឬក៏អត់។ យើងមិនអាចមើលថា អ្នកណាកើត ឬមិនកើត ដោយមើលតែរូបរាងខាងក្រៅបាននោះទេ។
ប្រភព ៖ ទស្សនាវដ្តី សុខភាពយើង លេខ០២១ ខែតុលា ឆ្នាំ២០០៧
Leave a Reply