ពងស្វាស គឺជាសរីរៈមួយដែលកំណត់អត្ដសញ្ញាណភេទជាបុរសពេញលក្ខណៈសម្រាប់មនុស្សប្រុសគ្រប់រូប។ ហើយវាក៏ជាកន្លែងផ្ទុកនូវសារជាតិមេជីវិតឈ្មោល និងអ័រម៉ូនភេទរបស់បុរសសម្រាប់ទៅធ្វើការបង្កកំណើតតាមរយៈការរួមភេទ។ តែប្រសិនបើ ពងស្វាសជួបប្រទះនូវសភាពអវិជ្ជមាន ឧស្សាហ៍មានជម្ងឺ ឬសរសៃឈាមរត់ចេញចូលមិនមានភាពប្រក្រតីយូរអង្វែងទៅនោះ អាចប្រឈមមុខនឹងការមិនមានកូនអស់មួយជីវិត។
ជាមួយគ្នានេះដែរ ទស្សនាវដ្ដី សុខភាពយើង បានធ្វើកិច្ចសម្ភាសន៍ផ្ទាល់ជាមួយលោកវេជ្ជបណ្ឌិត អ៊ុន វុទ្ធី ព្យាបាលជម្ងឺទូទៅ និងផ្នែកសុខភាពបន្ដពូជបុរសនៃសមាគមថែរក្សាសុខភាពគ្រួសារកម្ពុជា ហៅកាត់ថា“រ៉ាក់” ដើម្បីបកស្រាយជុំវិញប្រធានបទខាងលើនេះ។
ជម្ងឺហើមពងស្វាស ជាអ្វី?
ជម្ងឺហើមពងស្វាសជាជម្ងឺមួយដែលបញ្ជាក់អំពីលក្ខណៈរលាកទៅលើពងស្វាសដែលបង្កឱ្យហើម។ ម្យ៉ាងទៀតវាអាចកើតឡើងរួមជាមួយក្រពេញមួយទៀត ដែលគេហៅថា“អេពីឌីឌីម”ដែលនៅហ៊ុំព័ទ្ធខាងលើ និងខាងក្រោមពងស្វាស។
មូលហេតុបណ្ដាលឱ្យមានជម្ងឺហើមពងស្វាស
មូលហេតុដែលបណ្ដាលឱ្យមានជម្ងឺហើមពងស្វាសគឺជាការបង្ករោគឡើងដោយសារមេរោគផ្សេងៗ ដូចជាមេរោគបង្កឡើងតាមរយៈជម្ងឺកាមរោគ ភាគច្រើនមេរោគ“ក្លាមីឌៀ” និងមេរោគ“ហ្គោឡារៀ”។ មេរោគទាំងនេះហើយដែលជំរុញឱ្យមានការរលាកពងស្វាស។ ម្យ៉ាងទៀតក៏មានមេរោគមួយចំនួនទៀតបង្កឡើងឱ្យមានបញ្ហាហើមពងស្វាសនេះដែរ ដូចជាដោយមេរោគពពួកអ៊ឺសូលី ពពួកក្លិបសិសា ហ្វូម៉ូញ៉ាហ្សូដូម៉ូណា អាអេរុយហ្សេណូហ្សា តាសេឡូកុក និងតាក់តូកុក។ មូលហេតុផ្សេងទៀតគឺបណ្ដាលមកពីការរង របួស ឬគ្រោះថ្នាក់នៅត្រង់តំបន់ផ្នែកតម្រងនោមខាងក្រោម ឬក៏ជិតតម្រងនោមខាងក្រោម ដែលអាចបង្កឱ្យមានមេរោគឬក៏ភាពកខ្វក់ផ្សេងៗដែលជ្រៀតចូលក្នុងខ្លួនយើងបានក៏អាចជាអ្នកផ្ដើមឱ្យមានជម្ងឺហើមពងស្វាសនេះដែរ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះជម្ងឺសាឡទែន ដែលឧស្សាហ៍កើតមានត្រង់ក្រពេញទឹកមាត់ក៏បង្កឱ្យមានជម្ងឺហើមពងស្វាសដែរ។ ភាគច្រើននៅពេលដែលមានជម្ងឺហើមពងស្វាស ដាច់តែឯង ច្រើនបង្កឡើងដោយពួកវីរុសតែម្ដង។
រោគសញ្ញាជម្ងឺហើមពងស្វាស
រោគសញ្ញាជម្ងឺនេះភាគច្រើនបានបង្ហាញឱ្យឃើញថា មានអាការហូរជាខ្ទុះ ឬទឹករំអិល ហើយទឹករងៃហូរតាមបង្ហួរនោម អាចមានក្ដៅខ្លួន មានដុំនៅចំណុចពងស្វាស ឈឺឡើងហើម មានលក្ខណៈពណ៌ក្រហមនៅក្រោមពងស្វាស វាអាចកើតមានតែម្ខាង ឬទាំងសងខាង ពេលខ្លះទៀតឈឺតាមបង្ហួរនោម នៅពេលនោមពងស្វាសរីកធំ។
វិធីព្យាបាលជម្ងឺហើមពងស្វាស
ដើម្បីធ្វើការព្យាបាលទៅលើជម្ងឺនេះ លុះត្រាតែធ្វើការវិភាគទៅលើរោគសញ្ញាជាមុនសិន តាមរយៈទឹកនោម ឬពិនិត្យឈាម ឬតាមរយៈឆ្លុះមើលអេកូសាស្ដ្រជាដើម។ មិនតែប៉ុណ្ណោះការព្យាបាលនេះផងដែរ ក៏ត្រូវពិនិត្យរកមេរោគដើមដែលបង្កឱ្យមានបញ្ហាហើមពងស្វាសនេះផងដែរ។ ប្រសិនបើរោគនេះបង្កឡើងដោយសារជម្ងឺកាមរោគ គ្រូពេទ្យនឹងព្យាបាលតាមរបៀបជម្ងឺកាមរោគ។ មួយវិញទៀតប្រសិនបើជម្ងឺហើមពងស្វាសបង្កឡើងដោយសារជម្ងឺសាឡទែន គឺត្រូវព្យាបាលបញ្ចុះកម្ដៅ ឬយកទឹកកកទៅស្អំត្រង់ចំណុចពងស្វាសនេះពី១០ទៅ១៥នាទី ដែលអ្នកជម្ងឺអាចទ្រាំបាន ព្រោះវាអាចកាត់បន្ថយអាការហើម អាការឈឺពងស្វាសនេះតែម្ដង។ ម្យ៉ាងទៀតយើងក៏អាចព្យាបាលដោយប្រើប្រាស់ថ្នាំអង់ទីវីយូទិច ដើម្បីសម្លាប់មេរោគទៅតាមរោគសញ្ញាដែលបង្កឡើង។
វិធីការពារជម្ងឺហើមពងស្វាស
វិធីការពារអាស្រ័យទៅលើមូលហេតុដែលបង្កឡើង។ ប្រសិនបើអស់លោកបុរសមានការសង្ស័យថា ខ្លួនឯងមានចម្លងជម្ងឺកាមរោគនោះ ត្រូវទៅកាន់មន្ទីរពេទ្យឱ្យបានឆាប់បំផុត ដើម្បីធ្វើការពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យ និងព្យាបាលជម្ងឺនេះឱ្យបានជាសះស្បើយ។ ប្រសិនបើលោកអ្នកដែលមានជម្ងឺតម្រងនោមត្រូវព្យាបាលជម្ងឺតម្រងនោមឱ្យជាសះស្បើយ វាមិនអាចរីកសាយភាយទៅលើពងស្វាសនោះឡើយ។ បើមិនការពារបែបនេះទេ ជម្ងឺតម្រងនោម និងជម្ងឺកាមរោគគឺជាមេរោគដែលអាចបង្កឱ្យទៅជារលាកពងស្វាស ហើយហើមពងស្វាសផងដែរ។ ម្យ៉ាងទៀតប្រសិនបើមានអ្នកកើតជម្ងឺសាឡទែនគឺធ្វើយ៉ាងណាមិនត្រូវទៅចម្លងពីអ្នកដទៃ នោះទេ ដូចជាតាមរយៈការនិយាយស្ដី ឬការស្និទ្ធស្នាលជាដើម។ វិធីការពារចម្បងបំផុតនោះ គឺមិនត្រូវឱ្យមានរបួសនៅចំណុចប្រដាប់ភេទនោះឡើយ។
ផលប៉ះពាល់របស់ជម្ងឺហើមពងស្វាស
ប្រសិនបើអស់លោកដែលជួបប្រទះនូវជម្ងឺហើមពងស្វាសនេះហើយ វាអាចបង្កបញ្ហាគឺមិនមានកូន ហើយដោយសារជម្ងឺនេះបង្ករោគតាមផ្លូវទឹកនោម វាអាចបង្កបញ្ហាបណ្ដាលឱ្យត្បៀតបង្ហួរនោមផងដែរ។ លើសពីនេះបើមានអាការហើមពងស្វាសនេះ ហើយមិនអាចចេញទៅណាមកណាបានដោយសេរីនោះទេ ជាពិសេសបញ្ហាផ្លូវភេទក៏ត្រូវចុះថយទៀតផង។
ដំបូន្មានអ្នកជំនាញ
ប្រសិនបើអស់លោកមានជម្ងឺតម្រងនោម ជម្ងឺកាមរោគ និងជម្ងឺសាឡទែន ត្រូវទៅពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញឱ្យបានឆាប់បំផុត ដើម្បីធ្វើការព្យាបាល ព្រោះជម្ងឺនេះអាចជាដើមហេតុបង្កឱ្យមានជម្ងឺហើមពងស្វាស និងជម្ងឺរលាកពងស្វាសទៀតផង។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណឹង ត្រូវមានការប្រុងប្រយ័ត្នឱ្យបានខ្ពស់ចំពោះបរិវេណផ្លូវភេទ មិនត្រូវឱ្យមានការប៉ះទង្គិច ឬមានរបួសនោះទេ។ ព្រោះវាអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ធ្ងន់ធ្ងរ ហើយអាចមិនមានកូនទៀតផង។
ប្រភព ៖ ទស្សនាវដ្តី សុខភាពយើង លេខ៥៥ ខែសីហា ឆ្នាំ២០១០
Leave a Reply