បើរំលឹកដល់ពាក្យថាខ្មោច កុមារខ្លះគ្រាន់តែឮសូរ ភ័យប៉ះរោមច្រូង ព្រឺសម្បុរគីងគក់ ញាក់ស្មា លាន់មាត់ថា អ្ហូ! មិន បានទេ។ អ្នកខ្លះភ័យរហូតដល់ថ្នាក់ខ្លាចទីងងឹតមិនហ៊ានសម្លឹងមើល ឬដើរកាត់តែម្នាក់ឯង ហើយរហូតដល់មិនមានសមាធិគ្រប់ គ្រាន់ដើម្បីធ្វើការងារ ឬរៀនសូត្រទៀតផង។ កុមារខ្លះទៀតបានឮហើយសើចញឹមៗ អាការទំនងបែបមិនជឿទេ! តែនេះគ្រាន់តែជាអាការខាងក្រៅប៉ុណ្ណោះ។ ការខ្លាចនេះអាចវិវឌ្ឍន៍ពីការខ្លាចធម្មតាទៅជារោគវិកលចរិតបានដោយមិនដឹងខ្លួន។
បកស្រាយទៅនឹងករណីខ្លាចខ្មោចនេះ លោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត ចក ធីតា អ្នកឯកទេសខាងវិកលវិទ្យា បានអះអាងថា ខ្មោចពិតជាមិនមានរូបរាងមែនទែនទេ។ វាគ្រាន់តែជាអារម្មណ៍របស់មនុស្សដែលពាក់ព័ន្ធទៅនឹងសភាពការណ៍ដែលគួរឱ្យភ័យ ឬអារម្មណ៍ខ្លាចដោយសារញាណរបស់គេទៅនឹងអ្វីដែលគេមើលឃើញ(វិញា្ញណអរូបិយ៍) តែអ្នកផ្សេងបែរជាមើលអត់ឃើញ ហើយគេក៏សន្មត់ខ្លួនគេថាត្រូវខ្មោចលងហើយ។
ការខ្លាច ជាអ្វី?
ការខ្លាច គឺជាអាការដែលធ្វើឱ្យអារម្មណ៍ភ័យ ញ័រ គេចវេសមិនចង់ជួបនឹងរបស់អ្វីមួយ។ ការខ្លាចអាចបង្ករហូតដល់ ទៅបែកអារម្មណ៍មិនអាចធ្វើការងារផ្សេងៗបាន។ ការភ័យខ្លាចទីខ្ពស់ ខ្លាចសត្វកណ្ដុរ ខ្លាចសត្វឈ្លើងជាដើម វាអាចគ្រាន់តែជា រោគសញ្ញាដំបូងធម្មតានៃការខ្លាចប៉ុណ្ណោះ។ ការខ្លាចខ្លាំង ឬធ្ងន់ធ្ងរអាចជាសញ្ញណវិកលចរិត(ប៉ះពាល់ផ្លូវចិត្ដ)បាន។ ជាក់ស្ដែង បទពិសោធន៍នៃរបបប្រល័យពូជសាសន៍បានបន្សល់ទុកនូវជនរងគ្រោះមិនតិចជាងមួយលាននាក់ទេនៅទូទាំងប្រទេសដែលមានជម្ងឺបាក់ស្បាតនៅមិនទាន់មានការប្រឹក្សាព្យាបាលរហូតមកទល់សព្វថ្ងៃនេះ។
ជម្ងឺខ្លាចខ្មោច ជាអ្វី?
ការខ្លាចខ្មោចនេះ ជាជម្ងឺចិត្ដសាស្ដ្រម្យ៉ាងដែលអាចចាត់ទុកបានថាធម្មតា(មិនវិកលចរិត) ឬក៏រីកធំធាត់រហូតមាន រោគសញ្ញាវិកលចរិត។ វាអាស្រ័យទៅលើប្រតិកម្មតបត ភាពរឹងមាំ សតិបញ្ញា ការប៉ះពាល់ដល់ញ្ញាណទាំងប្រាំរបស់់អ្នករងគ្រោះ និងបទពិសោធន៍អាក្រក់ៗជាបន្ដបន្ទាប់ ដែលអាចគម្រាម និងលងបន្លាចដល់គេពេញមួយជីវិត។
មូលហេតុនៃការខ្លាចខ្មោច
មកទល់នឹងបច្ចុប្បន្ននេះ មិនទាន់មានការស្រាវជ្រាវ និងអង្កេតឱ្យបានច្បាស់លាស់ណាមួយថាតើភាគច្រើននៃអ្នកដែល រងគ្រោះធ្ងន់ធ្ងរកើតចំពោះកុមារអាយុប៉ុន្មាន ហើយថាតើមានរោគសញ្ញា ឬអាការដំបូងដូចម្ដេចនៅឡើយទេ។ ប៉ុន្ដែភាគច្រើននៃ ជម្ងឺឬការខ្លាចខ្មោចនេះមិនមែនកើតពីកំណើតទេ វាច្រើនតែបង្កឡើងដោយការបំភ័យ ឬនិយាយបន្លាច។ ជាទូទៅអ្នកខ្លះមាន ទម្លាប់បំភ័យអ្នកដទៃដោយអចេតនា ឬបំណង ដើម្បីឱ្យខ្លួនបានសប្បាយដោយទង្វើនេះមិនបានគិតដល់គ្រោះថ្នាក់ធ្ងន់ធ្ង្ងរនាពេល អនាគតទេ។ កុមារមានភាពទន់ជ្រាយ និងឆាប់ចាប់យកនូវទិន្នន័យដែលយើងជាអ្នកបញ្ចូលឱ្យ។ ប៉ុន្ដែជួនកាលបទពិសោធន៍ ដោយផ្ទាល់ចំពោះការទទួលរងនូវការធ្វើបាប ឬគម្រាមគំហែងធ្ងន់ធ្ងរទៅលើញាណរបស់គេ ក៏អាចជាបច្ច័យអាក្រក់នៃការខ្លាច ខ្មោចនេះដែរ។ ការទស្សនានូវភាពយន្ដប្រភេទរឿងខ្មោច ដែលមានលក្ខណៈភ័យរន្ធត់ខ្លាំង ការទទួលនូវព័ត៌មាន ឬបានជួបបទ ពិសោធន៍អវិជ្ជមានដ៏ច្រើនលើសលប់ពីកម្មបទនេះ ក៏អាចដិតជាប់នៅក្នុងអារម្មណ៍រហូតស្ទើរតែមួយជីវិតរបស់គេ បើសិនជាមិន បានទទួលការព្យាបាលដោយការប្រឹក្សាពីអ្នកជំនាញ។
ជាទូទៅអ្នកជម្ងឺប្រភេទនេះច្រើនមានរោគសញ្ញាខ្លះៗ ដូចជាអាការកើតលើផ្លូវចិត្ដ និងលើផ្លូវកាយមួយចំនួន។
– អាការលើផ្លូវចិត្ដ ៖ អ្នកជម្ងឺមានការភ័យខ្លាច ព្រួយចិត្ដ គិតច្រើន រសាប់រសល់ មានអារម្មណ៍ញាប់ញ័រ ងាយភ្ញាក់ ផ្អើល គេងមិនដូចធម្មតា និងនិយាយដដែលៗថាខ្លួនគាត់ត្រូវខ្មោចលង ឬមើលឃើញអ្វីដែលអ្នកដទៃមើលមិនឃើញជាដើម។
– អាការលើផ្លូវកាយ ៖ អាការដូចជាត្រជាក់ចុងដៃចុងជើង បែកញើសខុសធម្មតា ញ័រដើមទ្រូងជាដើម។
ផលវិបាកនៃការខ្លាចខ្មោច
នៅពេលដែលទិន្នន័យអវិជ្ជមានបានបញ្ចូលពេញខួរក្បាលរបស់កុមារ ការយកចិត្ដទុកដាក់នឹងបទពិសោធន៍នេះបាន ប្រែក្លាយគេឱ្យទៅជាមនុស្សដែលគ្មានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់(មានជម្ងឺផ្លូវចិត្ដ)។ ជាលទ្ធផលអាចបង្កឱ្យកុមារខ្លាចកន្លែងដែល ងងឹត មិនហ៊ាននៅម្នាក់ឯង ទន់ជ្រាយ ត្រម៉ង់ត្រមោច មិនសូវនិយាយស្ដី មានប្រតិកម្មតបតខ្លាំងទៅនឹងអ្វីដែលគេបានឃើញ មានអារម្មណ៍មិនស្ងប់ និងមិនអាចធ្វើការងារ ឬរៀនសូត្របាន។ មានសភាពបែបនេះយូរអង្វែង គេអាចត្រូវប្រឈមមុខនឹងជម្ងឺ វិកលចរិតធ្ងន់ធ្ងរទៀតផង។
វិធីព្យាបាលអាការខ្លាចខ្មោច
ករណីសង្ស័យថាមានអាការធ្ងន់ធ្ងរ ជំហ៊ានដំបូងត្រូវនាំកុមារមកជួបពិគ្រោះជាមួយនឹងអ្នកជំនាញខាងចិត្ដសាស្ដ្រដើម្បី កំណត់វិធានការព្យាបាល។ ចូរចងចាំថាជម្ងឺខ្លាចខ្មោចនេះមានការប៉ះពាល់ជាខ្លាំងដល់ប្រព័ន្ធខួរក្បាល តែមិនមែនសុទ្ធតែពាក់ព័ន្ធ ដល់បញ្ញាទេ។ ជម្ងឺនេះអាចការពារបានដោយការព្យាយាមលើកទឹកចិត្ដ និងគាំទ្រកុមារនោះឱ្យបានច្រើន។ ហើយចូរព្យាយាមកុំ និយាយបំភិតបំភ័យពីអ្វីដែលគេខ្លាច កុំបង្ហាញនូវអ្វីដែលធ្វើឱ្យអារម្មណ៍គេរំជួលខ្លាំង ហើយបញ្ចូលនូវព័ត៌មានល្អៗដល់គេ។ ការព្យាបាលយូរ ឬឆាប់អាស្រ័យទៅលើអាការរបស់អ្នកជម្ងឺ ហើយការព្យាបាលដោយការប្រឹក្សា ការផ្ដល់ថ្នាំ និងការស្ដារកាយនិតិសម្បទានឹងត្រូវធ្វើជាបន្ដបន្ទាប់។ ការសែនព្រេន ឬនិមន្ដព្រះសង្ឃស្រោចទឹកមន្ដរំដោះគ្រោះជាដើម ក៏ជាការអាចជួយលើកទឹកចិត្ដ និងបង្កើនជំនឿចិត្ដរបស់កុមារឱ្យបានធូរស្រាលបានផងដែរ។
ដំបូន្មានអ្នកជំនាញ
បើសិនករណីលោកអ្នកមិនអស់ចិត្ដនឹងអ្វីមួយ គួរចំណាយពេលនាំកូនទៅជួបជាមួយនឹងអ្នកឯកទេសខាងចិត្ដសាស្ដ្រ ដើម្បីទទួលការប្រឹក្សា និងព្យាបាលឱ្យទាន់ពេលវេលា។ បើសិនជាករណីជម្ងឺមានការរំខានខ្លាំង ដូចជាគេងមិនលក់ ឆេវឆាវខុស ធម្មតា ឬទឹកចិត្ដមិននឹងនដែលប៉ះទង្គិចខ្លាំងរហូតដល់ធ្វើការងារ ឬរៀនសូត្រអ្វីមិនកើតជាដើម ក៏គួរមកពិគ្រោះជម្ងឺជាមួយនឹង អ្នកជំនាញខាងសុខភាពផ្លូវចិត្ដរបស់យើងបានដែរ។ ចូរចងចាំថាការប្រឹក្សាជាថ្នាំដ៏ល្អបំផុតសម្រាប់ព្យាបាលជម្ងឺប្រភេទនេះ។
ប្រភព ៖ ទស្សនាវដ្តី សុខភាពយើង លេខ០០៥ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០០៦
Leave a Reply