ភាពផុសផុលនៃសង្គមជឿនលឿនបានធ្វើឱ្យស្ដ្រីភាគច្រើនមានអារម្មណ៍ថា កំពុងទទួលរងនូវការរាលដាលអំពីផលប៉ះពាល់ទាំងនេះ។ ជាមួយគ្នានេះ ស្ដ្រីតែងតែខ្លាចរអាជានិច្ច ពីព្រោះតែគ្មានជំនឿទៅលើការស្មោះត្រង់របស់ប្ដីឡើយ។ បើការប៉ះពាល់នេះវា ពិឃាតត្រឹមតែអ្នកដែលប្រព្រឹត្ដនូវឧបាយមុខនោះ វាជាការមួយគួរឱ្យសោកស្ដាយណាស់ទៅហើយ។ ប៉ុន្ដែអ្វីដែលគួរឱ្យសោកស្ដាយ ខ្លាំងបំផុតនោះ គឺវាថែមទាំងបន្ដឈានទៅផ្ដាច់ជីវិតប្រពន្ធកូនដែលស្លូតត្រង់ ពុំបានប្រព្រឹត្ដខុសនោះថែមទៀត។
សម្រាប់លេខនេះ ទស្សនាវដ្ដី សុខភាពយើង សូមលើកយកអត្ថបទសង្គមដែលទាក់ទងនឹងភាពភ្លើតភ្លើនមួយ គឺការរីករាល ដាលនៃជម្ងឺអេដស៍។ ស្ដ្រីជាភរិយាតែងតែព្រួយបារម្ភជានិច្ចថាតើស្វាមី កូនរបស់ខ្លួន ឬក៍ខ្លួនផ្ទាល់កំពុងតែផ្ទុកមេរោគអេដស៍ដែរ ឬ យ៉ាងណា។ អេដស៍មិនដែលស្គាល់ពាក្យថាសក់អ្នកណាក្បាលអ្នកហ្នឹងឡើយ។ ចំពោះអ្នកដែលនាំអេដស៍មកចម្លងប្រពន្ធកូន តើគេគិត យ៉ាងណាដែរ? គេនឹងមានតែការស្ដាយក្រោយ នឹកស្រណោះប្រពន្ធកូនក្នុងទីអវសាននៃជីវិតគេតែប៉ុណ្ណោះ។ ព្រោះពេលវេលាជ្រុលហួសអស់ទៅហើយ ពុំមានឱកាសណានឹងកែខ្លួនបានទៀតឡើយ។ នេះហើយដូចពាក្យថា “ទាល់តែឃើញក្ដារមឈូស ទើបស្រក់ទឹកភ្នែក ។
ការប្រព្រឹត្ដរបស់បុរស
ចំពោះបុរសដែលកំពុងតែភ្លើតភ្លើននឹងរឿងស្រី ស្រា និងល្បែងស៊ីសង ល្បែងទាំងបីប្រការនេះ អាចធ្វើឱ្យទ្រព្យសម្បត្ដិ ដែលខ្លួនខំរកដោយពិបាកត្រូវរលាយក្នុងពេលតែមួយ ជួនកាលថែមទាំងនាំអេដស៍ចូលផ្ទះថែមទៀត។ បើបុរសទាំងអស់តាំងខ្លួនថា ទៅរកការសប្បាយជាមួយស្រីបម្រើផ្លូវភេទនោះ ពួកគាត់ពិតជាមិនឆ្លងមេរោគអេដស៍ឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ បើពួកគាត់ចង់ភ្លក់ក្ដាម ស្រែពួក គាត់ពិតជាអាចឆ្លងមេរោគអេដស៍មិនខាន។ ព្រោះថាបើទៅរកស្ដ្រីបម្រើផ្លូវភេទ ពួកគាត់ប្រាកដជាសម្រេចចិត្ដប្រើស្រោម អនាម័យការពារ ប៉ុន្ដែជាមួយក្ដាមស្រែមានហេតុផលអ្វីដែលត្រូវការពារនោះ។ នរកឋានកណ្ដាលពិតជាស្វាគមន៍គាត់មិនខាន។ បុរស មានលុយមួយចំនួនដែលនិយមយកវប្បធម៌ទិញស្រីក្មេងៗមកបម្រើតណ្ហារបស់ខ្លួន ដោយមានជំនឿថាបើរួមភេទជាមួយស្រីក្រមុំព្រហ្ម ចារីអាចធ្វើឱ្យក្មេងជាងវ័យ អាចព្យាបាលជម្ងឺអេដស៍បានជាដើម។ បុរសវ័យចំណាស់ខ្លះ នៅពេលដែលគេទាក់ទងជាមួយស្រីក្មេង គេ និយមយកពាក្យប៉ា និងកូនមកនិយាយគ្នា ស្ដាប់ទៅដូចជាពិរោះទំនងដែរ ប៉ុន្ដែតាមពិតជាប៉ាកូនលើគ្រែសោះ។ លួចលាក់មានកំណាន់ ស្រីក្មេង ភ្លេចប្រពន្ធ ភ្លេចកូនមិនខុសពីបទចំរៀងដែលនិពន្ធដោយលោក ហ៊ុន ហេង ច្រៀងដោយអ្នកស្រី ហ៊ឹម ស៊ីវ៉ន ដែលមានចំណង ជើងថាស្រីណាមិនយំ(កាលគ្រាក្រ ស្រីល្អនោះនៅឯណា….)។ សប្បាយជាមួយស្រីក្មេង ពេលមានទុក្ខ ឆ្លងមេរោគអេដស៍ជាដើម រត់ ទៅរកប្រពន្ធកូន។ សួរថាតើការសោកស្ដាយរបស់គេមានប្រយោជន៍អ្វី ? មានស្ដ្រីមេម៉ាយ និងក្មេងកំព្រាមិនតិចទេ ដែលរងគ្រោះ ព្រោះប្ដី និងឪពុកម្ដាយ ដែលស្លាប់ដោយជម្ងឺអេដស៍។ បុរសទាំងឡាយតោងដឹងខ្លួនថា ខ្លួនដើរតួជាស្ពានចម្លងមេរោគអេដស៍ពីស្ដ្រីរក ស៊ីផ្លូវភេទទៅកាន់ភរិយារបស់ខ្លួន ហើយបន្ដការចម្លងនេះទៅដល់់កូនទៀតផង។
មូលហេតុវិនាសកម្ម
សង្គមខ្មែរកំពុងតែត្រូវបំពុលដោយវប្បធម៌ពាលាអាវាសែ ស្រីស្រា ម៉ាស្សា ខារាអូខេ គ្រឿងញៀន បញ្ឆារ អំហ្វេតាមីនជាដើម គួរឱ្យភ័យខ្លាច។ សព្វថ្ងៃបុរសមួយចំនួនកំពុងតែប្រលែងលេងនឹងក្ដីវិនាសមច្ចុរាជដោយភ្លេចខ្លួន ខិតខំប្រលងប្រជែងសំញែង អួត អាង និងស៊ីចាយសប្បាយ ហ៊ឺហា ស្រី ស្រា បារ បន ខារាអូខេយ៉ាងងុបងល់។ ពេលណាមួយ ពួកគេពិតជាត្រូវទឹកភ្នែកជូនក្បាល ជង្គង់មិនខានទ្បើយ។ ពេលនោះ ពួកគេអាចសប្បាយចិត្ដដែលក្បាលជង្គង់របស់ពួកគេសម្បូរទៅដោយឆ្អឹង សម្រាប់ជូតទឹកភ្នែក ព្រោះ ជម្ងឺអេដស៍បានធ្វើឱ្យក្បាលជង្គង់ធំជាងក្បាល។ បញ្ហាទាំងនេះបានធ្វើឱ្យសង្គមមានភាពច្របូកច្របល់មិនចេះចប់មិនចេះហើយ។ ភាព ច្របូកច្របល់នេះបន្ថែមយ៉ាងធ្ងន់ទៅលើភាពក្រីក្រ ជាពិសេសនាំមកនូវផលប៉ះពាល់ដល់ស្ដ្រីភេទ ទាំងផ្នែកផ្លូវកាយផ្លូវចិត្ដ និងមនោ សញ្ចេតនា។ ជាអាទិ នៅពេលបានដឹងថាស្វាមី ឬកូនមានជម្ងឺអេដស៍ អារម្មណ៍ត្រូវស្រកស្រុត ណាខ្មាសគេ ណាបង់ទ្រព្យ ណាសុខភាព ត្រូវទ្រុឌទ្រោម ណាថែអ្នកជម្ងឺផង ជួនអាចជំពាក់បំណុលគេ ឬក៏អាចស្លាប់ខ្លួនឯងផងក៏សឹងមាន។ បញ្ហាមួយទៀត នៅពេលដែលដឹង ថាស្វាមីក្បត់ចិត្ដនោះ អារម្មណ៍ក្ដៅក្រហាយមួហ្មងអាចផ្ទុះចេញជាការប្រច័ណ្ឌយ៉ាងឃោរឃៅគួរឱ្យតក់ស្លត់ មានដូចជាករណីបាញ់ សម្លាប់ ឬជះទឹកអាស៊ីតពីសំណាក់ស្រីលើស្រីគ្នាឯងយ៉ាងសាហាវឥតមេត្ដាជាដើម។
ស្ដ្រីជាមេផ្ទះក្លាយជាមុខសញ្ញាឆ្លងមេរោគអេដស៍
បច្ចុប្បន្ននេះ ស្ដ្រីមេផ្ទះជាមុខសញ្ញានៃការចម្លងមេរោគអេដស៍ ព្រោះពាក់កណ្ដាលនៃការឆ្លងមេរោគអេដស៍ថ្មី គឺការឆ្លងពី ប្ដីទៅប្រពន្ធ និងប្រហែលមួយភាគបី គឺឆ្លងពីម្ដាយទៅកូន។ ក្នុងកិច្ចប្រជុំក្រុមគាំទ្រប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ លើប្រធានបទស្ដីពីស្ថានភាពជម្ងឺ អេដស៍នៅកម្ពុជា បានឱ្យដឹងថាបុរសកម្ពុជាប្រហែលជា៣% និងស្ដ្រី២%កំពុងផ្ទុកមេរោគអេដស៍។ ហើយមានប្រមាណ២,១% ជាស្ដ្រី មេផ្ទះ។ ស្ដ្រីមេផ្ទះភាគច្រើន បើទោះជាដឹងថាប្ដីរបស់ខ្លួនដើរលេងខិលខូចក្រៅផ្ទះច្រើនក្ដី ក៏មិនហ៊ាននិយាយជាមួយប្ដី ឱ្យប្ដីចេះបង្ការ ខ្លួន ចេះប្រើស្រោមអនាម័យជាមួយស្រីផ្សេង ឬក៏សំណូមពរឱ្យប្ដីប្រើស្រោមអនាម័យដែរ។ ដូច្នេះស្ដ្រីមេផ្ទះកម្រហ៊ាននិយាយជាមួយ ប្ដីពីរឿងការពារខ្លួនពីការឆ្លងជម្ងឺអេដស៍ ជាពិសេសជំរុញឱ្យប្ដីទៅធ្វើតេស្ដឈាមរកមេរោគអេដស៍ ដើម្បីឱ្យអស់ក្ដីសង្ស័យ និងសៅហ្មង ទៅថ្ងៃមុខទៀតនៅក្នុងក្រុមគ្រួសារណាស់។
បើបុរសនៅតែមិនព្រមផ្លាស់ប្ដូរទម្លាប់នៃការប្រព្រឹត្ដទេ នោះគាត់នឹងបាត់អ្វីៗទាំងអស់រួមនឹងជីវិតរបស់ខ្លួនផង។ បើលោក អ្នកប្រថុយនឹងការសប្បាយមួយភ្លែត រួចត្រូវរងទុក្ខមួយគ្រួសារនោះ លោកអ្នកនឹងសោកស្ដាយអស់មួយជីវិត។ តាមការសន្និដ្ឋាន មាន ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរប្រហែលជា២០០០០នាក់ ឈឺដោយសារជម្ងឺអេដស៍ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ក្នុងនោះ៧០%កើតទ្បើងលើមនុស្សដែលមាន អាយុពី២០ទៅ៤០ឆ្នាំ។ នេះបើតាមរបាយការណ៍របស់ប្រជុំក្រុមគាំទ្រប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយលើប្រធានបទស្ដីពីស្ថានភាពជម្ងឺអេដស៍នៅកម្ពុជា។
ប្រភព ៖ ទស្សនាវដ្តី សុខភាពយើង លេខ០០៦ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០០៦
Leave a Reply