ពាក្យថាសង្គ្រាមមិនដែលបានផ្ដល់នូវការរីកចម្រើនរុងរឿងនោះឡើយ តែងតែផ្ដល់នូវក្ដីវិនាសអន្ដរាយ ការខាតបង់ទាំង សម្ភារៈ ទាំងការអភិវឌ្ឍន៍ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធនានា រហូតដល់អាយុជីវិតមនុស្សថែមទៀតផង។ សង្គ្រាមធ្វើឱ្យមានការប៉ះពាល់យ៉ាង ធ្ងន់ធ្ងរទៅលើបញ្ហាផ្លូវចិត្ដសតិអារម្មណ៍ និងធ្វើឱ្យមនុស្សមានការផ្លាស់ប្ដូរ។ ព្រឹត្ដិការណ៍នានាក្នុងរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យគឺជាមេរៀនឈឺចាប់សម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជាទាំងមូល។
អ្វីខ្លះដែលខ្មែរបានជួបប្រទះក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម?
ថ្ងៃទី១៧ មេសា ១៩៧៥ ប្រជាពលរដ្ឋទូទាំងទីក្រុងនិងខេត្ដនានាត្រូវគេជម្លៀសឱ្យទៅរស់នៅតាមទីជនបទ។ ប៉ុន្ដែមិនមែន ជាការជម្លៀសមួយដ៏សមស្របនោះទេ ពួកខ្មែរក្រហមបាននាំប្រជាពលរដ្ឋទាំងនោះឱ្យទៅរស់នៅក្នុងខ្ទមប្រក់មេឃដែលមានលក្ខណៈ ខុសប្លែកគ្នាស្រឡះពីជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគេពីមុន។ ក្នុងរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ៣ឆ្នាំ៨ខែនិង២០ថ្ងៃ ប្រជាពលរដ្ឋ កម្ពុជារាប់លាននាក់បានទទួលនូវមេរៀនដ៏សែនឈឺចាប់ ហើយដែលមួយជីវិតមិនអាចបំភ្លេចបានឡើយ។ ពួកវាបានបង្ខំឱ្យប្រជា ពលរដ្ឋធ្វើការយ៉ាងខ្លាំងក្លាដោយគ្មានពេលសម្រាក មិនថាយប់ឬថ្ងៃនោះទេ។ ទាំងក្មេងទាំងចាស់ ទាំងប្រុសទាំងស្រី រស់នៅដោយ អត់អាហារហុតតែទឹកបបរមួយវែក ដេកត្រាំភក់កណ្ដាលវាលស្រែជាដើម។ អ្វីដែលកាន់តែសាហាវជាងនេះ ពួកវាបានធ្វើទារុណកម្ម យ៉ាងសាហាវឃោរឃៅ និងសម្លាប់យ៉ាងគ្មានញញើតដៃ។ បញ្ញវន្ដ និងអ្នកចេះដឹងត្រូវបានខ្មែរក្រហមចាត់ទុកថាជាពួកចក្រពត្ដិ។ អ្វីៗ គ្រប់យ៉ាងត្រូវបានបំផ្លាញក្នុងរបបខ្មៅខ្មែរក្រហម វត្ដអារាមដែលជាទីសក្ការៈ សាលារៀនជាថ្នាលបណ្ដុះវិជ្ជា និងមន្ទីរពេទ្យជាមណ្ឌល សង្គ្រោះជីវិតមនុស្សត្រូវពួកវាកម្ទេចចោល និងយកកន្លែងទាំងនោះមកធ្វើជាទីឃុំឃាំង កន្លែងចិញ្ចឹមជ្រូក ដាក់សាកសពជាដើម។ ទាំងអស់នេះហើយដែលធ្វើឱ្យខ្មែរគ្រប់រូបមិនអាចបំភ្លេចបាន និងឈឺចាប់ខ្លោចផ្សារកអ្វីប្រៀបផ្ទឹមគ្មាន។
សតិអារម្មណ៍អ្នករស់ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម
អតីតកាលដ៏សែនឈឺចាប់ ជាពិសេសក្នុងរឿងរ៉ាវដ៏សែនរន្ធត់ញាប់ញ័រនិងគួរឱ្យភ័យខ្លាចបែបនេះ គ្មានអ្នកណាម្នាក់បំភ្លេច បានឡើយ។ ទស្សនាវដ្ដី សុខភាពយើង សូមលើកយកនូវទឹកចិត្ដឈឺចាប់របស់ប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួនដែលមានការចាប់អារម្មណ៍ចំពោះរបបខ្មែរក្រហមជាអ្នកដែលបង្កការឈឺចាប់សម្រាប់ពួកគេក្នុងពេល៣ឆ្នាំ៨ខែ២០ថ្ងៃ។
- លោកយាយ ហ៊យ អាយុ៥២ឆ្នាំ រស់នៅក្រុងភ្នំពេញ ៖ កាលនោះខ្ញុំមានអាយុ២២ឆ្នាំរស់នៅក្នុងខេត្ដកំពង់ឆ្នាំង។ ខ្ញុំរស់នៅលំបាកវេទនាណាស់ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម ស៊ីអត់ស៊ីឃ្លាន និងត្រូវធ្វើការគ្មានពេលសម្រាក។ គ្រួសារខ្ញុំធ្លាប់តែរស់នៅជួបជុំគ្នា មានសេចក្ដីសុខ តែត្រូវពួកវាបំផ្លាញគ្មានសល់។ លោកឪពុក និងបងប្រុសខ្ញុំត្រូវបាត់ខ្លួនសូន្យឈឹងរហូតមកដល់ពេលនេះ! ខ្ញុំឈឺចាប់ ណាស់! ឈឺចាប់ចំពោះគ្រប់យ៉ាងដែលពួកវាបានធ្វើមកលើខ្ញុំនិងប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជាទូទៅ។
- អ៊ំប្រុសរឿន អាយុ៥៦ឆ្នាំ ៖ ខ្មែរក្រហមបានបំផ្លាញគ្រប់យ៉ាងរបស់ខ្ញុំអស់ទៅហើយ។ គ្រួសារខ្ញុំមានគ្នាតែបីនាក់ប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្ដែពួកគេត្រូវស្លាប់យ៉ាងអណោចអធម្មព្រោះតែអត់អាហារ។ ពន្លឺសេចក្ដីសុខក្នុងគ្រួសារត្រូវរលាយក្នុងដុំពពកខ្មៅនៃរបបខ្មែរក្រហម ធ្វើឱ្យខ្ញុំត្រូវរស់នៅដោយឯកោតែម្នាក់ឯង រស់ក៏ដូចជាស្លាប់ មានជីវិតតែគ្មានវិញ្ញាណ។ ក្ដីឈឺចាប់ទាំងឡាយខ្ញុំបានទទួលឆ្អែតឆ្អន់ ហើយខ្ញុំមិនចង់ឮ មិនចង់ឃើញវាទៀតឡើយ។
សតិអារម្មណ៍អ្នកកើតជំនាន់ក្រោយរបបខ្មែរក្រហម
មិនមែនតែមនុស្សវ័យចំណាស់ដែលបានហែលឆ្លងកាត់របបខ្មៅនោះទេមានអារម្មណ៍ឈឺចាប់ សូម្បីតែក្មេងៗជំនាន់ក្រោយ ក៏មានអារម្មណ៍ដូចគ្នានោះដែរ។ ព្រោះអ្នកដែលបាត់បង់ក្នុងរបបនោះក៏អាចជាសាច់ញាតិរបស់គេដែរ ពិសេសក្នុងនាមខ្មែរដូចគ្នា។
- លោកសំ សុវណ្ណនីន អាយុ២៤ឆ្នាំ ជាអតីតនិស្សិតនៅសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ ៖ ខ្ញុំមិនបានឆ្លងកាត់នូវរបបខ្មែរក្រហមនេះទេ ប៉ុន្ដែគ្រួសារខ្ញុំក៏ជាជនរងគ្រោះក្នុងរបបខ្មែរក្រហមនោះដែរ។ ពួកគាត់ត្រូវគេធ្វើបាបដាក់ទារុណកម្ម និងត្រូវគេសម្លាប់ធ្វើ ឱ្យត្រូវរស់នៅយ៉ាងលំបាកវេទនា ឯបងប្អូនខ្ញុំខ្លះក្លាយជាកូនកំព្រាឪពុកម្ដាយ។
- លោក ហឿន អាយុ២៥ឆ្នាំ ធ្វើការនៅក្រុមហ៊ុនឯកជនមួយក្នុងក្រុងភ្នំពេញ ៖ ខ្ញុំឈឺចាប់រហូតដល់ស្រក់ទឹកភ្នែកពេលដែលម្ដាយខ្ញុំប្រាប់ថាលោកឪពុកព្រោះតែចង់រកអាហារឱ្យកូនៗត្រូវពួកខ្មែរក្រហមចាប់យកទៅធ្វើទារុណកម្មយ៉ាងសាហាវព្រៃផ្សៃ បង្អត់ អាហារ និងធ្វើការជំនួសគោក្របី។ អ្វីដែលពួកខ្មែរក្រហមបន្សល់ទុកឱ្យគឺភាពឈឺចាប់ និងការនិរាសព្រាត់ប្រាស់បងប្អូន។ ថ្វីត្បិតតែខ្ញុំ មិនបានជួបមិនបានឃើញដោយផ្ទាល់ ប៉ុន្ដែភាពឈឺចាប់ និងក្ដីវេទនារបស់ឪពុកម្ដាយខ្ញុំ ក៏ជាក្ដីឈឺចាប់ និងភាពវេទនារបស់ខ្ញុំដែរ។ ខ្ញុំ ឈឺចាប់ជំនួសបងប្អូនខ្មែរដែលបានស្លាប់ និងរស់នៅក្នុងភក់ជ្រាំនៃរបបខ្មែរក្រហមដែលកន្លងទៅ។
- កញ្ញា លក្ខិណា អាយុ២៣ឆ្នាំ និស្សិតបញ្ចប់ការសិក្សាបរិញ្ញាប័ត្រនៅសាកលវិទ្យាល័យធនធានមនុស្ស ៖ ថ្វីត្បិតតែខ្ញុំមិន បានរស់នៅក្នុងសម័យនោះមែន ប៉ុន្ដែតាមរយៈការសិក្សាខ្លះ ខ្ញុំអាចដឹងពីការរស់នៅយ៉ាងវេទនារបស់ប្រជាពលរដ្ឋក្នុងរបបខ្មែរក្រហម។ ខ្ញុំមានការឈឺចាប់ជំនួសលោកពុកអ្នកម៉ែនិងបងប្អូនឯទៀត ដែលពួកគាត់ត្រូវរស់នៅក្នុងនរកដ៏ខ្មៅងងឹត រស់នៅយ៉ាងខ្លោចផ្សា ក្រោមការត្រួតត្រារបស់ខ្មែរក្រហម។ សាច់ញាតិខ្លះរបស់អ្នកម៉ែត្រូវគេសម្លាប់ និងខ្លះទៀតត្រូវបាត់ខ្លួន នេះក៏ព្រោះតែពួកគាត់សុទ្ធតែ ជាអ្នកដែលធ្លាប់បានរៀនសូត្រមានចំណេះដឹងនិងធ្លាប់ជាមន្ដ្រីរាជការផងដែរ។ ខ្ញុំដឹងថាអ្នកម៉ែប្រាកដជាមានការឈឺចាប់ចំពោះការ ព្រាត់ប្រាស់គ្នានេះណាស់។ ខ្ញុំមិនចង់ជួប មិនចង់ឃើញ និងមិនចង់ឱ្យរបបដ៏ខ្មៅងងឹតនេះកើតឡើងទៀតឡើយ ព្រោះវាផ្ដល់តែក្ដីវិនាស និងការឈឺចាប់តែប៉ុណ្ណោះ។
ធ្វើល្អបានល្អ ធ្វើអាក្រក់បានអាក្រក់
ជាការពិតណាស់ដែលលោកអ្នកមានការឈឺចាប់ និងមិនអាចបំភ្លេចបានចំពោះរឿងរ៉ាវដ៏សែនរន្ធត់នៃរបបខ្មែរក្រហម។ មិនថាគ្រួសារណាមួយទេក្នុងប្រទេសកម្ពុជា សុទ្ធតែជាអ្នករងគ្រោះក្នុងរបបខ្មែរក្រហមដូចគ្នាទាំងអស់។ ប៉ុន្ដែសូមលោកអ្នកមេត្ដាកុំ បណ្ដោយឱ្យបញ្ហាទាំងនេះមកបំផ្លាញជីវិតរបស់លោកអ្នកតទៅទៀត។ ពួកអ្នកសាងអំពើទាំងនេះនឹងទទួលនូវអ្វីដែលគេបានប្រព្រឹត្ដ នៅពេលឆាប់ៗនេះ ដូចឃ្លាដែលថាធ្វើល្អទទួលផលល្អ ធ្វើអាក្រក់ទទួលផលអាក្រក់។ សាលាក្ដីកាត់ទោសខ្មែរក្រហមនឹងរកយុត្ដិធម៌ ដល់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរដែលបានស្លាប់ក្នុងរបបនេះ និងដែលរស់នៅរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ បៀមទុកនូវការឈឺចាប់ និងអំពើអយុត្ដិធម៌។
ប្រភព ៖ ទស្សនាវដ្តី សុខភាពយើង លេខ០១២ ខែមករា ឆ្នាំ២០០៧
Leave a Reply