មិនថាតែនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាទេ នៅបណ្ដាប្រទេសជឿនលឿននានាក្ដី ការធ្វើអត្ដឃាតតែងកើតមាន។ នៅក្នុងប្រទេស កម្ពុជាសារព័ត៌មានមួយចំនួនបានចុះផ្សាយយ៉ាងច្រើនអំពីការធ្វើអត្ដឃាតនេះ។ មានមនុស្សមួយចំនួនសម្រេចបញ្ចប់ជីវិតរបស់ខ្លួន ដោយការធ្វើអត្ដឃាត អ្នកខ្លះក៏ធ្វើបានសម្រេច អ្នកខ្លះទៀតត្រូវបានសង្គ្រោះទាន់ពេលវេលា។ តើមូលហេតុអ្វី ទើបជម្រុញឱ្យ មានការធ្វើអត្ដឃាត?
សូមប្រិយមិត្ដអ្នកអានធ្វើការស្វែងយល់អំពីការធ្វើអត្ដឃាតនេះជាមួយទស្សនាវដ្ដី សុខភាពយើង តាមរយៈការជួប សម្ភាសន៍ជាមួយលោកវេជ្ជបណ្ឌិត យឹម សុបុត្រា អ្នកឯកទេសជម្ងឺផ្លូវចិត្ដ នៃមន្ទីរពេទ្យមិត្ដភាពខ្មែរសូវៀត។
តើអ្វីទៅជាការធ្វើអត្ដឃាត?
ការធ្វើអត្ដឃាត គឺជាការបញ្ចប់ជីវិតដោយខ្លួនឯងដោយស្ដែងឡើងតាមរយៈសកម្មភាព៤ដំណាក់កាល គឺការប៉ុនប៉ង ការ រៀបគំរោង សកម្មភាពធ្វើអត្ដឃាត និងការធ្វើអត្ដឃាតបានសម្រេច។ បុគ្គលមួយចំនួនគ្រាន់តែមានគំនិតធ្វើអត្ដឃាតប៉ុណ្ណោះ បុគ្គល មួយចំនួនទៀតបានគិត ហើយរៀបគំរោងធ្វើរហូតបានសម្រេច រីឯអ្នកមួយចំនួនទៀតធ្វើមិនបានសម្រេចទេ។ សកម្មភាពនៃការធ្វើ អត្ដឃាតមានច្រើនរូបភាពណាស់ ដូចជាអ្នកខ្លះសម្រេចចិត្ដធ្វើអត្ដឃាតដោយចងក លោតទឹក លោតពីទីខ្ពស់ បាញ់សម្លាប់ខ្លួនឯង លេបថ្នាំច្រើនហួសកម្រិត ឬលេបថ្នាំបំពុលជាដើម។ នៅបណ្ដាប្រទេសមួយចំនួន ការប៉ុនប៉ងធ្វើអត្ដឃាតត្រូវចាត់ទុកថាជាអំពើខុស ច្បាប់។
មូលហេតុធ្វើអត្ដឃាត
មានមូលហេតុច្រើនយ៉ាង ដែលជម្រុញឱ្យបុគ្គលសម្រេចចិត្ដធ្វើអត្ដឃាត។ ប៉ុន្ដែសូមសរុបមូលហេតុ៤យ៉ាងសំខាន់ៗ។
1. ការមានប្រតិកម្មជាមួយព្រឹត្ដការណ៍ជុំវិញខ្លួន៖ ការរស់នៅមិនចុះសម្រុងគ្នា ការបង្ខិតបង្ខំ ការខកចិត្ដ ខាតបង់ប្រាក់ កាសក្នុងកិច្ចការរកស៊ី បាត់បង់តំណែង និងបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ ជាកត្ដាដែលនាំឱ្យបុគ្គលមិនសប្បាយចិត្ដ និងជម្រុញឱ្យមាន ការធ្វើអត្ដឃាត។ តាមការប៉ាន់ស្មានអ្នកធ្វើអត្ដឃាតច្រើនតែជាវ័យជំទង់ ស្ដ្រីធ្វើអត្ដឃាតច្រើនជាងបុរស។ ផ្ទុយទៅវិញ ចំពោះ មនុស្សវ័យចំណាស់ គេសង្កេតឃើញមានបុរសធ្វើអត្ដឃាតច្រើនជាងស្ដ្រី។ ប៉ុន្ដែការប៉ុនប៉ងរបស់មនុស្សប្រុសច្រើនមានលក្ខណៈសា ហាវ និងច្រើនតែធ្វើអត្ដឃាតបានសម្រេចជាងមនុស្សស្រី ក្រោមរូបភាពជាការអារក បាញ់សម្លាប់ខ្លួនឯងជាដើម។
2. កត្ដាជម្ងឺផ្លូវចិត្ដ ៖ គេច្រើនឃើញបុគ្គលជម្ងឺផ្លូវចិត្ដមួយចំនួនធ្វើអត្ដឃាត ដូចជាអ្នកមានជម្ងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ដ ជម្ងឺវិកល ចរិតជាដើម។ លោកអ្នកអាចស្វែងយល់ពីជម្ងឺផ្លូវចិត្ដទាំងនេះតាមរយៈទស្សនាវដ្ដី សុខភាពយើង ដែលបានចេញផ្សាយរួចនៅក្នុងលេខ កន្លងមក។
3. កត្ដាជម្ងឺផ្លូវកាយរ៉ាំរ៉ៃ ៖ បុគ្គលដែលមានជម្ងឺផ្លូវកាយរ៉ាំរ៉ៃ ដូចជាអ្នកជម្ងឺរបេង អ្នកជម្ងឺអេដស៍ អ្នកជម្ងឺមហារីកជា ដើម។ អ្នកជម្ងឺទាំងនោះអាចប៉ុនប៉ងធ្វើអត្ដឃាត ដោយសារគាត់មិនអាចទ្រាំបាននឹងសភាពជម្ងឺដែលធ្ងន់ធ្ងរ។
4. កត្ដាគ្រឿងញៀន ឬគ្រឿងស្រវឹង ៖ ការសេពគ្រឿងញៀន និងគ្រឿងស្រវឹងនានាក៏អាចជាកត្ដាងាយធ្វើឱ្យបុគ្គល នោះឈានទៅរកការធ្វើអត្ដឃាតផងដែរ។ កត្ដាសេពគ្រឿងញៀនខ្លះអាចបណ្ដាលមកពីបុគ្គលនោះមានជម្ងឺផ្លូវចិត្ដរួចស្រេចទៅហើយ ដូចជាជម្ងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ដជាដើម ដែលធ្វើឱ្យគាត់ងាយទៅរកការប្រើប្រាស់គ្រឿងញៀន ឬគ្រឿងស្រវឹង។
ផលវិបាកនៃការធ្វើអត្ដឃាត
សម្រាប់បុគ្គលដែលធ្វើអត្ដឃាតមិនបានសម្រេចនោះ មិនមែនជាបញ្ហាចោទឡើយ។ ប៉ុន្ដែប្រសិនបើបុគ្គលនោះធ្វើអត្ដឃាត បានសម្រេចវិញ ផលវិបាកយ៉ាងធំធេងនឹងកើតមានឡើង ជាពិសេសលើក្រុមគ្រួសាររបស់បុគ្គលនោះផ្ទាល់តែម្ដង។ ព្រោះថាការបាត់ បង់សមាជិកគ្រួសារណាម្នាក់នឹងធ្វើឱ្យមានការប៉ះទង្គិចផ្លូវចិត្ដយ៉ាងខ្លំាង។ អ្នកទាំងនោះអាចឈានទៅកើតជម្ងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ដ ការសម្លាប់ ខ្លួន ដូចដែលមានអ្នកនោះជាគំរូស្រាប់។ ម្យ៉ាងវិញទៀតប្រសិនបើបុគ្គលដែលធ្វើអត្ដឃាតនោះជាបុគ្គលជំហរនៅក្នុងគ្រួសារទៀត នោះ នាំឱ្យបញ្ហារឹតតែធ្ងន់ធ្ងរឡើង។ កូនៗអាចកំព្រារស់នៅមិនមានភាពកក់ក្ដៅ រងនូវបញ្ហាផ្លូវចិត្ដធ្ងន់ធ្ងរ ប៉ះពាល់ដល់សតិបញ្ញា ស្មារតីរបស់គេ។ លើសពីនេះទៅទៀត កូនកំព្រាក្លាយជាបញ្ហាដ៏ធំសម្រាប់សង្គមជាតិ និងកិត្យានុភាពរបស់ប្រទេសជាតិផងដែរ។ តើ សង្គមជាតិត្រូវដោះស្រាយយ៉ាងណា?
វិធានការដោះស្រាយទប់ទល់ការធ្វើអត្ដឃាត
ប្រសិនបើមានបញ្ហាដែលជាមូលហេតុ និងផលវិបាកនៃការធ្វើអត្ដឃាត គួរដោះស្រាយទៅតាមបញ្ហានីមួយៗដែលកើត មានឡើង។ ប្រសិនបើមានការមិនសប្បាយចិត្ដ ឬខកចិត្ដនឹងបញ្ហាអ្វីមួយដែលនៅជុំវិញខ្លួន ត្រូវពិគ្រោះយោបល់ជាមួយអ្នកដែល មានបទពិសោធន៍ច្រើននៅក្នុងជីវិត។ អ្នកទាំងនោះអាចជាឪពុកម្ដាយ មិត្ដភក្ដិជាដើម ដើម្បីលើកយកបញ្ហាមកដោះស្រាយ។ ប្រសិន បើមានការប៉ុនប៉ងធ្វើអត្ដឃាតដោយសារមានជម្ងឺ ជាអាណាព្យាបាលត្រូវបញ្ជូនអ្នកជម្ងឺទៅជួបគ្រូពេទ្យឯកទេស ដើម្បីធ្វើការព្យា បាលឱ្យទាន់ពេលវេលា ព្រមទាំងត្រូវមានការលើកទឹកចិត្ដពីសំណាក់គ្រូពេទ្យឯកទេស និងញាតិសណ្ដានផងដែរ។
ដំបូន្មានអ្នកប្រឹក្សា
ប្រសិនបើលោកអ្នក កើតមានបញ្ហាមិនសប្បាយចិត្ដ ខកចិត្ដ ឬអស់សង្ឃឹម មិនត្រូវដោះស្រាយបញ្ហាដោយការបញ្ចប់ជីវិត ទេ។ ត្រូវលើកយកបញ្ហាទាំងនោះមកដោះស្រាយ វែកញែក និងស្វែងរកដំណោះស្រាយដើម្បីបំបាត់នូវភាពតានតឹងទាំងនោះ។ ផ្ទុយ ទៅវិញ ប្រសិនបើមានបញ្ហាតានតឹងធ្ងន់ធ្ងរដែលលោកអ្នកគិតថាមិនអាចដោះស្រាយបាន លោកអ្នកគួរទៅជួបប្រឹក្សាជាមួយអ្នកឯក ទេសខាងផ្លូវចិត្ដ។ តាមការសង្កេតលើសកម្មភាពខ្លះៗរបស់អ្នកដែលមានជម្ងឺផ្លូវចិត្ដ ដូចជាជម្ងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ដជាដើម អ្នកនោះច្រើនតែ នៅស្ងៀមស្ងាត់តែម្នាកឯង មានទឹកមុខស្រងូតស្រងាត់ រកខ្សែ ឬស្វែងរកទិញថ្នាំពុលជាដើម។ ព្រះពុទ្ធអង្គទ្រង់បានមានពុទ្ធដិកាថា ជនណាដែលសម្លាប់ខ្លួនឯង ព្រះប្រោសមិនបានឡើយ។
ប្រភព ៖ ទស្សនាវដ្តី សុខភាពយើង លេខ០១៧ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០០៧
Leave a Reply