ការខ្វះអាហារូបត្ថម្ភជាសកល គឺជាបុព្វហេតុមួយដែលបណ្តាលឲ្យមានកុមារប្រមាណ៣៥ភាគរយក្រោមអាយុ៥ឆ្នាំបានស្លាប់បាត់បង់ជីវិត។ ក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ការខ្វះអាហារូបត្ថម្ភ បានប៉ះពាល់ដល់កុមារជាច្រើនក្រោមអាយុ៥ឆ្នាំ ដែលបណ្តាលមកពីការខ្វះការផ្តល់អាហារដែលមានជាតិអាហារូបត្ថម្ភគ្រប់គ្រាន់ និងបណ្តាលមកពីអត្រាខ្ពស់នៃជម្ងឺឆ្លង ព្រមទាំងការអនុវត្តការផ្តល់អាហារមិនបានសមស្រប។
ផលវិបាកនៃការខ្វះអាហារូបត្ថម្ភមានសមភាពធ្ងន់ធ្ងរដែល វាគឺជាបុព្វហេតុមួយក្នុងចំណោមបុព្វហេតុសំខាន់ៗដែលបណ្តាលឲ្យ កុមារស្លាប់ និងមានជម្ងឺផ្សេងៗក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ហើយលទ្ធផលរបស់វាបណ្តាលឲ្យប៉ះពាល់ដល់កុមារនោះរហូតដល់ពេញវ័យ ហើយប៉ះពាល់ដល់ការអភិវឌ្ឍទាំងផ្នែករាងកាយ និងផ្នែកស្មារតី ដែលនេះជាហេតុធ្វើឲ្យការសិក្សារបស់ពួកគេមានលក្ខណៈខ្សោយ ហើយធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់ឱ កាសទទួលបានការងារផ្សេងៗនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ។ នេះបើយោងតាមគេហទំព័រសារព័ត៌មានភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍បានចេញផ្សាយ។
គេហទំព័រនេះបានបន្តថា ផលប៉ះពាល់បណ្តាលមកពីការខ្វះអាហារូបត្ថម្ភ ដែលអាចមើលឃើញ អាចត្រូវបានគេមើលឃើញទូទាំងប្រទេសកម្ពុជា។ កុមារអាយុ៥ឆ្នាំ ឬក្រោម៥ឆ្នាំប្រហែល៤០ភាគរយ គឺមានរូបរាងតូចបើធៀបនឹងអាយុរបស់ខ្លួន ហើយ២៨ភាគរយមានទម្ងន់ក្រោមអាយុ។ ស្រ្តីកម្ពុជាក៏មានភាពងាយទទួលរងនឹងការខ្វះអាហារូបត្ថម្ភនេះដូចគ្នានេះផងដែរ គឺមានចំនួន១៩ភាគរយ ចន្លោះពីអាយុ១៥ឆ្នាំដល់៤៩ឆ្នាំ ដែលមានរូបរាងស្គមខ្លាំង។ ទាំងនេះជាស្ថានភាពមួយដែលបង្កើននូវហានិភ័យក្នុងអំឡុងពេលសម្រាលកូន ហើយនេះក៏អាចបណ្តាលឲ្យទារករបស់ពួកគេមានទម្ងន់មិនគ្រប់គ្រាន់។
ទោះបីជាយុទ្ធនាការផ្សេងៗ ត្រូវបានធ្វើឡើងក្នុងការជម្រុញឲ្យមានការបំបៅដោះកូនក៏ដោយ ក៏កម្រិតនៃការអនុវត្តក្នុងការផ្តល់អាហារបំពេញបន្ថែមនៅមានកម្រិតទាបខ្លាំង ហើយនៅតែជាកត្តាសំខាន់មួយរួមចំណែកដល់អត្រាខ្ពស់នៃការខ្វះ អាហារូបត្ថម្ភក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ ការយល់ដឹងសមស្របនៃរបៀបផ្តល់អាហារបំពេញបន្ថែមដល់កុមារ គឺមានសារៈសំខាន់ខ្លាំង ជាពិសេសសម្រាប់កុមារពីអាយុ៦ខែដល់២៤ខែ។ អាហារបំពេញបន្ថែមកម្រផ្តល់ឲ្យត្រឹមត្រូវក្នុងវ័យអាយុ៦ខែ។ ក្នុងករណីជាច្រើនបំផុត ម្តាយចាប់ផ្តើមផ្តាច់ដោះនៅពេលទារកបានអាយុ៤ខែ ហើយម្តាយខ្លះរង់ចាំដល់អាយុច្រើនជាង៦ខែ។ បញ្ហាអាហារបំពេញបន្ថែមជាធម្មតា គឺការខ្វះប្រូតេអ៊ីន ខ្លាញ់ វីតាមីន និងជាតិខនិជ។
ម្តាយ និងអ្នកមើលថែរក្សាកូន មានតួនាទីសំខាន់ណាស់ក្នុងការធានាថា កុមារបានទទួលនូវការផ្តល់អាហារបំពេញបន្ថែមសមស្រប (ដោយមានការផ្តោតទៅលើប្រភេទនៃគ្រឿងផ្សំផ្សេងៗ និងកម្រិតខាប់ល្មមនៃបបរសម្រាប់ទារក)។ ដើម្បីសម្រេចឲ្យបាននូវការងារនេះវាត្រូវការបង្កើតនូវយុទ្ធសាស្រ្តទំនាក់ទំនងជាតិដែលមានប្រសិទ្ធភាពមួយដើម្បីជម្រុញផ្សព្វផ្សាយនូវការអនុវត្តនៃការផ្តល់អាហារបំពេញបន្ថែមសមស្របក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។
តើស្រ្តីអាចធ្វើអ្វីបានដើម្បីជួយឲ្យមានការផ្តល់អាហារូបត្ថម្ភប្រសើរឡើង?
វាជារឿងសំខាន់ណាស់សម្រាប់ស្រ្តីក្នុងការយល់ដឹងថា ស្ថានភាពអាហារូបត្ថម្ភរបស់កូនខ្លួន គឺអាស្រ័យលើអាហារូបត្ថម្ភរបស់ខ្លួនជាមុនក្នុងអំឡុងពេល និងក្រោយពេលសម្រាលកូន ពីព្រោះថាអាហារូបត្ថម្ភរបស់ខ្លួនមានផលប៉ះពាល់លើអាហារូបត្ថម្ភរបស់កូន។ នៅពេលសង្ស័យថា មានផ្ទៃពោះ វាជាការសំខាន់សម្រាប់ស្រ្តីត្រូវទៅពិនិត្យមើលថាតើខ្លួន មានផ្ទៃពោះឬអត់ឲ្យបានឆាប់ៗតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។ នៅពេលដឹងថា មានផ្ទៃពោះ ស្រ្តីគួរតែហូបឲ្យបានច្រើនជាងមុន ទទួលទានថ្នាំឲ្យបានត្រឹមត្រូវ និងថ្នាំមានជាតិដែក និងចាប់ផ្តើមតាមដានទម្ងន់របស់ខ្លួន។
ការខ្វះខាតជាតិដែក និងស័ង្កសី គឺជាបញ្ហាមួយក្នុងចំណោមបញ្ហាបារម្ភរបស់វិស័យសុខាភិបាលសាធារណៈក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ ហើយសម្រាប់ស្រ្តីមួយចំនួន ការលេបថ្នាំជីវជាតិដែកអាចបណ្តាលឲ្យមានផលប៉ះពាល់ត្រឡប់មកវិញដូចជា ការក្អួតចង្អោរ ឬលាមកពណ៌ខ្មៅ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ផលប៉ះពាល់នេះអាចត្រូវបានកាត់បន្ថយ តាមរយៈការលេបថ្នាំនៅពេលយប់បន្ទាប់ពីទទួលទានអាហាររួច។ ក្នុងអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះស្រ្តីត្រូវការប្រហែល៤០០កាឡូរី បន្ថែមជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ នេះគឺប្រហែលស្មើទៅនឹងចំនួនបន្ថែមមួយដងទៀតក្នុងមួយថ្ងៃៗ។ ជាការល្អ ការឡើងទម្ងន់ត្រូវតែថ្លឹងថ្លែងទៅតាមមនុស្សម្នាក់ៗ។ មិនមានវិធានច្បាស់លាស់ណាសម្រាប់ការឡើងទម្ងន់នោះទេក្នុងអំឡុង ពេលរយៈពេល៣ខែដំបូង ដោយសារលក្ខណៈខុសៗគ្នានៃបុគ្គលម្នាក់ៗ ប៉ុន្តែក្នុងអំឡុងក្រោយរយៈពេល៦ខែ វិធានទូទៅមួយគឺថា ស្រ្តីម្នាក់គួរឡើងទម្ងន់យ៉ាងហោចណាស់មួយគីឡូក្នុងមួយខែ ។ សម្រាប់រយៈពេលមានផ្ទៃពោះទាំងមូល គឺវាជាធម្មតាឡើងទម្ងន់ពី៨ទៅ១២គីឡូ។
បន្ទាប់ពីឆ្លងទន្លេ ម្តាយត្រូវតែចាប់ផ្តើមបំបៅដោះកូនភ្លាម បន្តលេបថ្នាំឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។ ទោះបីជាម្តាយមួយចំនួនជឿថា ខ្លួនមិនអាចបំបៅដោះកូនបាន ឬមិនមានទឹកដោះគ្រប់គ្រាន់ នេះគឺជាករណីកម្រណាស់។ ប្រសិនបើស្ថិតនៅក្នុងលក្ខណៈត្រឹមត្រូវ ស្ទើរគ្រប់ម្តាយទាំងអស់ គឺមានទឹកដោះគ្រប់គ្រាន់។ រហូតដល់រយៈពេល៦ខែ កូនត្រូវការតែទឹកដោះសម្រាប់អាហារូបត្ថម្ភល្អ។ ត្រូវចៀសវាងការផ្តល់ទឹកតែ ទឹក ឬភេសជ្ជៈ និងអាហារផ្សេងៗ និងចៀសវាងផងដែរនូវមេរោគផ្សេងៗដែលអាចធ្វើឲ្យទារកឈឺ។ នេះ គឺជាឥរិយាបថដ៏សំខាន់សម្រាប់ផ្តល់នូវអាហារូបត្ថម្ភល្អមួយដល់កុមារពីព្រោះវាជួយកាត់បន្ថយជម្ងឺ ហើយទឹកដោះមាននូវសារជាតិសុខភាពជាច្រើនដែលមិនមាននៅក្នុងម្សៅទឹកដោះគោ។ ក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ច្បាប់ឆ្នាំ២០០៥ស្តីពីការផ្សព្វផ្សាយទីផ្សារនៃផលិតផលសម្រាប់ការផ្តល់អាហារដល់ទារក និងកុមារ បានហាមប្រាមចំពោះអាហារផលិតសម្រាប់ទារក។ ច្បាប់នេះមិនតែងតែត្រូវបានអនុវត្តតាមទេ។ វាសំខាន់សម្រាប់ម្តាយត្រូវដឹងថា ទឹកដោះម្តាយគឺល្អបំផុត ហើយការផ្តល់ផលិតផលសម្រាប់ទារកទៅទារកគឺជាការបង្កឲ្យមាននូវហានិភ័យខ្ពស់នៃការស្លាប់មុនអាយុ៥ឆ្នាំ និងការវិវឌ្ឍនូវជម្ងឺរ៉ាំរ៉ៃ ដូចជាការឆាប់កើតជម្ងឺទឹកនោមផ្អែមនៅពេលក្រោយពេញវ័យ។
បន្ទាប់ពីអាយុ៦ខែ អាហារបន្ថែមគឺត្រូវការ ប៉ុន្តែម្តាយគួរតែបន្តផ្តល់ការបំបៅដោះរហូតដល់កូនបានអាយុ២ឆ្នាំ។ នៅពេលអាហារបន្ថែមត្រូវបានចាប់ផ្តើមផ្តល់ឲ្យនៅអាយុ៦ខែ វាសំខាន់ណាស់សម្រាប់ឪពុកម្តាយត្រូវដឹងថា បាយមិនមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់អាហារូបត្ថម្ភទេ។ អាហារផ្សេងៗ ដូចជាត្រី ស៊ុត សាច់ ប្រេង បន្លែ និងផ្លែឈើ គួរតែត្រូវបានផ្តល់ឲ្យបន្ថែមដើម្បីធានាថា កូននោះទទួលបានកាឡូរី វីតាមីន សារជាតិខនិជ ដែលពួកគេត្រូវការសម្រាប់អាហារូបឧត្ថម្ភល្អមួយ។
កូនដែលមានអាយុច្រើនជាង៦ខែទទួលបានអាហារបំពេញបន្ថែមតិចតួចពេក ឬមិនត្រឹមត្រូវ គឺដោយសារឪពុកម្តាយខ្វះការយល់ដឹង ឬមិនអាចលៃលកផ្តល់អាហារូបត្ថម្ភគ្រប់គ្រាន់បាន។ ភាពខ្វះខាតនៅពីក្រោយដែលយើងមិនដឹងនេះ គឺជាទម្រង់នៃការខ្វះអាហារូបត្ថម្ភ ហើយវាជាហានិភ័យដល់កុមារ។
ទោះបីជាកុមារភាគច្រើន ឥឡូវនេះទទួលបានការផ្តល់នូវវីតាមីនប្រភេទA (ដែលកើនឡើងពី២៩ភាគរយ ក្នុងឆ្នាំ២០០០ ដល់៧១ភាគរយក្នុងឆ្នាំ២០១០)ក៏ដោយ ក៏កុមារដែលមិនទទួលបានវីតាមីន A ប្រឈមនឹងហានិភ័យនៃភាពងងឹតភ្នែក និងការស្លាប់។ ទន្ទឹមនេះដែរ ៥៥ ភាគរយនៃកុមារនិងស្ទើរតែពាក់កណ្តាលនៃអាយុអាចបន្តពូជបាន ខ្វះកោសិកាឈាមក្រហម។
អាហារូបត្ថម្ភល្អនឹងជួយកុមារឲ្យជាពីជម្ងឺ។ ប្រសិនបើកូនមានជម្ងឺរាក ឬជម្ងឺទូទៅដទៃផ្សេងទៀត វាសំខាន់ដែលត្រូវបន្តការបំបៅកូន និងបន្តផ្តល់អាហារត្រឹមត្រូវដល់កូន។ នេះប្រហែលជាអាចលំបាកពីព្រោះជម្ងឺ បានប៉ះពាល់ដល់ចំណង់ទទួលទានអាហាររបស់កូន ប៉ុន្តែការផ្តល់នូវអាហារនិងសារធាតុរាវច្រើនឡើងក្នុងអំឡុងពេលកូននោះឈឺវាជួយឲ្យកូន នោះឆាប់ជាឡើងវិញ និងរក្សានូវស្ថានភាពនៃអាហារូបត្ថម្ភបានល្អ។ បន្ទាប់ពីសម្រាលកូនរួច ឪពុកម្តាយគួរតែចាប់ផ្តើមតាមដានទម្ងន់របស់កូនខ្លួនផងដែរ។ ដោយសារស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ ទម្ងន់របស់កូនកើនឡើងតាមលក្ខណៈខុសៗគ្នា ពីព្រោះវាមានភាពផ្សេងគ្នារវាងក្មេងស្រី និងក្មេងប្រុស ហើយរាល់កូនទាំងអស់នឹងឡើងទម្ងន់ខុសៗគ្នា ប៉ុន្តែគោលការណ៍ណែនាំទូទៅរួមមានៈ- ចាប់ពីពេលកើតមក ទម្ងន់របស់កូនគួរតែជិតពីរដង បន្ទាប់ពីរយៈពេល៣ខែដំបូង ហើយទ្វេដងទៀតនៅអាយុប្រហែល២ឆ្នាំ។ ក្នុងអាយុ១ឆ្នាំ កុមារគួរតែមានទម្ងន់ចំនួនប្រហែល៩គីឡូ។
ប្រសិនបើកូនមិនឡើងទម្ងន់ ឪពុកម្តាយគួរតែស្វែងរកការពិនិត្យជាមួយគ្រូពេទ្យ។ ជាចុងក្រោយ ការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះបញ្ហាអនាម័យ ជាពិសេសការលាងដៃឲ្យបានទៀងទាត់ អាចជួយធានាបាននូវការរក្សាលក្ខណៈមានអាហារូបត្ថម្ភល្អមួយ សម្រាប់កុមារនោះ។
គួររំឮកថា កាលពីខែមុន មជ្ឈមណ្ឌលជាតិលើកកម្ពស់សុខាភិបាល និងមជ្ឈមណ្ឌលជាតិសម្ភពនិងសុខភាពកុមារ ដោយសហការយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយអង្គការ UNICEF និងអង្គការដៃគូអភិវឌ្ឍន៍ដទៃទៀត បានចាប់ផ្តើមយុទ្ធនាការ ជម្រុញការផ្សព្វផ្សាយអំពីការផ្តល់អាហារបំពេញបន្ថែមនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាពីឆ្នាំ២០១១‑២០១៣។ ដោយទទួលការឧបត្ថម្ភថវិកាពីប្រទេសអេស្ប៉ាញ តាមរយៈមូលនិធិគោលដៅអភិវឌ្ឍន៍សហស្សវត្សរ៍របស់អង្គការសហប្រជាជាតិ និងមូលនិធិ USAID យុទ្ធនាការនេះនឹងរួមចំណែកធ្វើឲ្យស្ថានភាពការផ្តល់អាហារូបត្ថម្ភដល់កុមារកម្ពុជាឲ្យបានប្រសើរឡើង តាមរយៈការបង្កើនអត្រានៃការផ្តល់អាហារបំពេញបន្ថែមដល់ទារក និងក្មេងពីអាយុ៦ខែដល់២៤ខែ។ នៅទីបំផុត សកម្មភាពផ្តល់អាហារដល់ទារកនិងកុមារ នឹងរួមចំណែកដល់ការកាត់បន្ថយការខ្វះអាហារូបត្ថម្ភសម្រាប់ កុមារហើយនឹងបង្កើនល្បឿនសម្រាប់ការសម្រេចបាននូវគោលដៅអភិវឌ្ឍន៍ សហស្សវត្សរ៍១និង ៤ ស្តីពីការលុបបំបាត់ភាពក្រីក្រក្រៃលែង ភាពអត់ឃ្លាន និងកាត់បន្ថយអត្រាស្លាប់ពេលសម្រាលកូន។
អត្ថបទដោយ ៖ សៀង វិរៈ
ចេញផ្សាយ ៖ ថ្ងៃទី០៨ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០១២
Leave a Reply