ពពួកមច្ឆជាតិទាំងឡាយត្រូវការទឹក និងព្រៃលិចទឹកដើម្បីរស់ជ្រកកោនពងកូន និង ស្វែងរកចំណីដ៏សម្បូរបែបតាមបណ្ដា ព្រៃលិចទឹកទាំងនោះក្នុងរដូវវស្សា ដើម្បីចិញ្ចឹម ជីវិតរបស់វា។ ដូច្នេះ ព្រៃលិចទឹកពិតជាជម្រកដ៏វិសេស វិសាលសម្រាប់ពពួកមច្ឆជាតិ គ្រប់ប្រភេទ។ ប៉ុន្ដែបច្ចុប្បន្ននេះគេសង្កេតឃើញថាមានវត្ដមានដើមបន្លាយួន ដែលជា ប្រភេទរុក្ខជាតិធន់និងអាចរស់នៅក្នុងទឹកបានតែមិនជាទីពេញចិត្ដឱ្យពពួកមច្ឆជាតិ ទាំងនោះរស់ក្បែរឡើយ។ តើដើមបន្លាយួនមានផលប៉ះពាល់ដូចម្ដេចខ្លះចំពោះពពួក មច្ឆជាតិ?
ទស្សនាវដ្ដី សុខភាពយើង លេខនេះ ទទួលបានបទសម្ភាសន៍ពីលោក រាជ សុភាព អ្នកស្រាវជ្រាវនិងបណ្ដុះបណ្ដាលផ្នែកវារីវប្បកម្មនិង ផលិតពូជនៃអង្គការសេដាក ស្ដីអំពីផលប៉ះពាល់នៃដើមបន្លាយួន។
ប្រភពដើមបន្លាយួន
មានការនិយមហៅឈ្មោះរុក្ខជាតិបន្លាយួនតាមតំបន់ដោយឡែកៗអំពីគ្នាដោយប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរយើងនៅតំបន់មួយចំនួន ហៅថា ដើមបន្លាយួន និងខ្លះទៀតហៅថាដើមបន្លាអ៊ុយយ៉ាស់ ឬអូយយ៉ះ។ ប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួនដែលនិយមហៅ ថាដើមបន្លាយួន មកពីលោកគិតថា ដើមរុក្ខជាតិនេះមានប្រភពមកពីប្រទេសវៀតណាម។ ឯប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួនផ្សេងទៀតដែលតែងនិយមហៅថា ដើមបន្លាអ៊ុយយ៉ាស់ មកពីគេយល់ថាដើមនេះមានបន្លាហើយនៅពេលប៉ះមុតក៏ភ្ញាក់ភ្លាត់មាត់ពោលថាអ៊ុយយ៉ាស់ ឬអីយ៉ាស់។ តាម ពិតទៅមិនទាន់មានការសិក្សាណាមួយអះអាងឬបញ្ជាក់ថា មានប្រភពមកពីណានិងមានឈ្មោះជាក់លាក់ពិតប្រាកដនោះនៅឡើយទេ ព្រោះនៅប្រទេសដទៃទៀតប្រមាណ១៨ប្រទេស ក៏មានដើមបន្លានេះដែរ។
ការលូតលាស់នៃដើមបន្លាយួន
ដើមបន្លាយួនជារុក្ខជាតិមួយប្រភេទដែលងាយលូតលាស់ជាទីបំផុត។ វាអាចចេញផ្កាផ្លែបានគ្រប់រដូវកាលលើកលែងតែ ទឹកលិចផុតចុងប៉ុណ្ណោះ។ នៅរដូវវស្សាទោះទឹកជន់លិចផុតចុងហើយក្ដី ក៏រុក្ខជាតិនេះមិនងាប់ដែរនៅពេលដែលទឹកចាប់ផ្ដើមស្រកវា ក៏ដុះលូតលាស់ និងសាយកូនជាបន្ដទៀត។ ដើមបន្លានេះមានកម្ពស់ជាមធ្យម២ម៉ែត្រដើមមែកមានបន្លាស្រួចរឹង ស្លឹកល្អិតៗ។ រុក្ខជាតិនេះទោះបីដុតឬកាប់ដល់គល់ហើយក៏ដោយក៏វាអាចដុះបានវិញដែរប្រសិនបើវានៅមានឫសក្នុងដីមិនទាន់ងាប់ ហើយក៏អាច ដុះកូនចេញពីឫសរបស់វាបានដែរ។ នៅតាមតំបន់ដីសើម វាលទំនាប តាមមាត់បឹង ត្រញំងព្រែក ស្ទឹង ទន្លេ និងតំបន់ព្រៃលិចទឹក រុក្ខជាតិនេះដុះបានល្អជាទីបំផុត។ ក្រោយផ្លែទុំ គ្រាប់វានឹងជ្រុះពាសវាលពាសកាលនិងចាប់ផ្ដើមដុះជាបន្ដ។ បើគ្រាប់របស់វាអណ្ដែត តាមទឹកទៅដល់ទីណា វានឹងដុះនៅទីនោះ។ ហេតុនេះហើយទើបវាដុះស្ទើរគ្រប់ទីកន្លែងនៅប្រទេសកម្ពុជា។
ផលប៉ះពាល់របស់ដើមបន្លាយួន
1 . ចំពោះមច្ឆជាតិ ៖ មានផលប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរបំផុតសម្រាប់មច្ឆជាតិគ្រប់ប្រភេទ ពិសេសពពួកត្រីគ្មានស្រកា។ ធម្មតាព្រៃលិចទឹកជា ជម្រកដ៏ប្រសើរសម្រាប់មច្ឆជាតិ។ ប៉ុន្ដែរុក្ខជាតិនេះបែរជាផ្ដល់ផលរំខានដល់ពពួកត្រីទៅវិញព្រោះដើមនេះមានបន្លាចាប់ពីគល់រហូត ដល់ចុង ធ្វើឱ្យមុតខ្លួនត្រី។ នោះជាហេតុផលទីមួយដែលត្រីមិនអាចហែលទៅជ្រកពួនបាន។ ហេតុផលទីពីរ ជ័រពុល និងស្លឹកដែល រលួយនៃរុក្ខជាតិនេះបានបំផ្លាញជីវចម្រុះតូចៗ និងធ្វើឱ្យរុក្ខជាតិតូចៗផ្សេងទៀតជាចំណីជាប្រភពចំណីមិនឱ្យកើតឡើង និងមិនអាច ដុះលូតលាស់បាន។ វាមិនដូចជារុក្ខជាតិដទៃមួយចំនួនដែលរលួយហើយអាចបង្កើតជាប្លង់តុងជាចំណីត្រី។ ហេតុផលទីបី ការស្អុយ រលួយនៃស្លឹករបស់វា និងជ័រពុលដែលចេញពីគ្រប់ផ្នែកនៃដើមរបស់វាធ្វើឱ្យគ្រប់មច្ឆជាតិមិនអាចរស់នៅ មិនឱ្យកើតឡើងបាន។
2 . ចំពោះបរិស្ថានទឹក ៖ រុក្ខជាតិនេះធ្វើឱ្យទឹកមានជាតិពុល ស្អុយ ជាពិសេសតំបន់ដែលមានដើមបន្លាយួននេះច្រើន។ ទឹកដែលមាន ជាតិពុលធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ជាបន្ដទៀតដល់ជីវចម្រុះ មនុស្ស និងរុក្ខជាតិផ្សេងៗ។
3 . ចំពោះមនុស្ស ៖ មានប៉ះពាល់ដោយផ្ទាល់គឺរំខានដល់ការធ្វើកសិកម្ម ងាយមុតដៃមុតជើងពេលបំផ្លាញវា។ តំបន់ទឹកដែលមាន បន្លាយួន គេមិនអាចប្រើប្រាស់ទឹកនោះបានទេ និងអាចមានផលប៉ះពាល់ដល់សុខភាព។ ឯការប៉ះពាល់ដោយប្រយោលគឺប្រជាពលរដ្ឋ នឹងកាន់តែពិបាករកម្ហូប ជាពិសេសប្រជាពលរដ្ឋដែលអាស្រ័យនៅក្បែរបឹង ស្ទឹង ទន្លេនិងដែលពឹងផ្អែកលើធនធានធម្មជាតិជាធំ។ ថ្វីត្បិតមានហេតុផលច្រើនផ្សេងទៀតដែលធ្វើឱ្យពពួកមច្ឆាចុះថយបរិមាណប៉ុន្ដែរុក្ខជាតិបន្លាយួនក៏ជាមូលហេតុមួយដែរ។
4 . ចំពោះបរិស្ថានផ្សេងទៀត ៖ ពពួកតិណជាតិ ដូចជាពពួកស្មៅជាដើមពិបាកនឹងដុះ និងតិណជាតិខ្លះមិនអាចដុះបានទេបើសិនដើម បន្លាយួននេះដុះកាន់តែក្រាស់។ ការរលួយស្អុយនៃស្លឹក និងជាតិពុលរបស់ដើមបន្លាយួននៅរដូវវស្សាធ្វើឱ្យពពួកតិណជាតិដែលរស់ ក្បែរវាក្នុងទឹកពិតជាមិនអាចរស់ ឬមិនអាចដុះបាន។ ម្យ៉ាងទៀតឥទ្ធិពលអាក្រក់នេះអាចធ្វើឱ្យពពួលសត្វល្អិត ប្លង់តុងក្នុងទឹកក្នុង តំបន់នោះមិនអាចកើតឡើងបានទេ។
5 . ចំពោះសត្វពាហនៈ ៖ ទីកន្លែងស្មៅដុះត្រូវបានដើមបន្លាយួនដុះទ្រុបទ្រុលហើយបើសត្វពាហនៈព្យាយាមចូលទៅស៊ីស្មៅបន្លានឹង មុតខ្លួនវា។ នេះជាផ្នែកមួយដែលធ្វើឱ្យចំណីអាហាររបស់គោ ក្របី និងសត្វពាហនៈផ្សេងទៀតត្រូវថយចុះឬបាត់បង់។
ផលប្រយោជន៍របស់ដើមបន្លាយួន
មានផលប្រយោជន៍តិចតួចប៉ុណ្ណោះដែលប្រជាពលរដ្ឋអាចទាញយកពីដើមបន្លាយួនគឺការកាប់ដើមវាយកមកធ្វើជាអុសដុត ដើម្បីបំពេញតម្រូវការផ្សេងៗ។ អាចកែច្នៃដើមបន្លាយួនធ្វើជាធ្យូងធម្មតានិងធ្វើជាធ្យូងម្យ៉ាងទៀតដែលមានការកែច្នៃពីផេះនៃការ ដុតដើមបន្លាយួន។ បច្ចេកទេសនៃការកែច្នៃធ្វើធ្យូងនេះនៅមិនទាន់ទូលំទូលាយដល់ស្រទាប់ប្រជាពលរដ្ឋនៅឡើយទេ។
វិធានការបំផ្លាញដើមបន្លាយួន
ដោយសារដើមបន្លាយួនគឺជារុក្ខជាតិងាយលូតលាស់ ងាយដុះឡើងវិញ ធន់នឹងទឹកនោះធ្វើឱ្យការបំផ្លាញរុក្ខជាតិចង្រៃនេះ មានការពិបាក និងមិនងាយរេចរិលឡើយ។ កន្លងមកប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរយើងក៏ព្យាយាមបំផ្លាញវាដែរប៉ុន្ដែនៅពុំទាន់ទទួលបានលទ្ធផល ល្អនៅឡើយ។ វិធានការល្អមួយគឺកាប់ដើមបន្លាយួនទាំងស្រស់អូសយកមកគរដោយមិនត្រូវទុកយូរថ្ងៃរហូតស្ងួតជ្រុះផ្លែ ហើយនៅ ពេលដើមរុក្ខជាតិនោះស្ងួតគួរឆាប់ដុតវាចោល។ ធ្វើដូច្នេះគ្រាប់ទុំមិនធ្លាក់រាយប៉ាយគឺទាំងដើមទាំងគ្រាប់ទុំត្រូវបានបំផ្លាញទាំងស្រុង។ បន្ទាប់មកគួរភ្ជួរដី គាស់យកគល់ ឫសរបស់វាដុតបំផ្លាញថែមទៀតរឹតតែប្រសើរ។ បើអាចលួសយកដើម និងគល់ទៅប្រើជា ប្រយោជន៍បានគឺល្អបំផុត។ រីឯអង្គការអភិវឌ្ឍន៍និងបច្ចេកទេសសមស្របបានរកឃើញវិធីបំផ្លាញដើមបន្លាយួនដោយច្នៃធ្វើជាធ្យូង សម្រាប់ដុត។ ចំណែកអង្គការភ្លើងបៃតងក៏បានរកឃើញវិធីបំផ្លាញដោយការច្នៃវាធ្វើជាធ្យូងមួយប្រភេទផ្សេងទៀតដែរ។ តែវិធីទាំង នេះនៅពុំទាន់ផ្សព្វផ្សាយបានទូលំទូលាយនៅឡើយទេ។ ថ្មីៗនេះមានការស្រាវជ្រាវពិសោធន៍រកឃើញថ្នាំកម្ចាត់ដើមបន្លាយួន ប៉ុន្ដែក៏មិនទាន់ផលិតចេញជាផលិតផលលក់នៅលើទីផ្សារនៅឡើយដែរ។
ដំបូន្មានអ្នកប្រឹក្សា
ដោយសារដើមបន្លាយួនមានផលប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរដល់ពពួកមច្ឆជាតិ សូមប្រជាពលរដ្ឋរួមគ្នាកម្ចាត់រុក្ខជាតិនេះឬទាញយក ផលប្រយោជន៍តាមតែអាចធ្វើទៅបាន។ លើសពីនេះគឺដើម្បីរួមចំណែកការពារពពួកមច្ឆជាតិដែលយើងធ្លាប់មានយ៉ាងសម្បូរបែបនោះ ឱ្យមានជានិរន្ដរភាព និងដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ជាអាហារសម្រាប់ពលរដ្ឋខ្មែរឱ្យបានគ្រប់គ្រាន់។ ម្យ៉ាងទៀតក៏ដើម្បីប្រើប្រាស់ដីឱ្យមាន ប្រយោជន៍ផងដែរ ពិសេសសម្រាប់វិស័យកសិកម្ម។
ប្រភព ៖ ទស្សនាវដ្តី សុខភាពយើង លេខ៣១ ខែសីហា ឆ្នាំ២០០៨
Leave a Reply