ចាប់តាំងពីទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៦០មក បណ្ដាប្រជាជាតិនៅលើ ពិភពលោកបានចាប់ផ្ដើម យកចិត្ដទុកដាក់ ពី បញ្ហាបំពុលបរិស្ថាន ។ វាអាចធ្វើឱ្យមានផលប៉ះពាល់ទៅដល់ជីវិតមនុស្ស សត្វ រុក្ខជាតិ និងជីវៈចម្រុះ ដែល បង្កឡើងដោយសារធាតុគីមីពុលរាប់ម៉ឺន ប្រភេទ និងការបញ្ចេញសំណល់ គ្រប់ប្រភេទដែលមាន
ដោយសារមានស្ថិរភាពនយោបាយ សន្ដិសុខ នៅក្នុងសង្គ មបានធ្វើឱ្យប្រទេស កម្ពុជា មានការកើនឡើងនូវកំណើនសេដ្ឋកិច្ច គួរឱ្យកត់សម្គាល់។ ការធ្វើវិនិយោគទុន បង្កើត រោងចក្រ សហគ្រាសតូចធំគឺជា
ក្នុងមួយថ្ងៃៗមានសម្រាម ឬសំណល់ជាច្រើនតោនត្រូវបានបោះបង់ចោល។ ទោះបី ជាសម្រាមប្រភេទណាក៏ដោយក៏ជា ប្រភព និងជា ជម្រក នៃ មេរោគ គ្រប់ប្រភេទ ទាំង អស់។ ការទុកដាក់
ដីហុយមិនមែនកើតឡើងតែនៅតាមជនបទនោះទេ សូម្បីតែនៅតាមបណ្ដាទីរួមខេត្ដ-ក្រុងនានាជាពិសេសនៅទីក្រុងភ្នំពេញដែលសម្បូរទៅដោយផ្លូវថ្នល់់កៅស៊ូខ្វាត់ខ្វែងក៏ដោយក៏កំពុងតែប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាដីហុយនោះផងដែរ។
ថ្មពិលតូចៗខ្លះប៉ុនមេដៃ ខ្លះប៉ុនកូនដៃ ខ្លះទៀតមានទំហំទ្រើសជាងមេដៃបន្ដិច ខ្លះតូចៗសម្រាប់ដាក់នាឡិកានិងកុំព្យូទ័រ ដែលគេសង្កេតឃើញប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជាប្រើប្រាស់ស្ទើរតែគ្រប់ៗគ្នា។ ហើយថ្មពិលត្រូវបានគេបោះចោលតែផ្ដេសផ្ដា
ទឹកមានផលប្រយោជន៍ណាស់សម្រាប់ទ្រទ្រង់ជីវិតមនុស្ស សត្វ និងរុក្ខជាតិ។ ទឹកគឺជាចំណែកមួយដែលជម្រុញការ អភិវឌ្ឍន៍សេដ្ឋកិច្ចឱ្យជឿនលឿនក្នុងវិស័យឧស្សាហ៍កម្ម កសិកម្ម ទេសចរណ៍ គមនាគមន៍ និងតំបន់
ទន្លេមេគង្គជាអាងស្តុបទឹកដ៏ធំមួយ ដែលបានជួយចិញ្ចឹមបីបាច់ប្រជាពលរដ្ឋដែលរស់នៅជុំវិញនិងតាមដងទន្លេនេះក្នុងការលើកស្ទួយកម្រិតជីវភាពឲ។ ទឹកទន្លេមេគង្គមានប្រភពចេញពីតំបន់ខ្ពងរាបទីបេដែលមានប្រវែងជាង៤២០០គីឡូ
នៅក្នុងជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ ប្រទេសកម្ពុជាពុំទាន់មាននរណាចាប់អារម្មណ៍ណាមួយអំពីបញ្ហាទឹកភ្លៀងនេះនៅឡើយ ទេ។ ផ្ទុយទៅវិញបានត្រឹមតែមើលឃើញពីគុណសម្បត្ដិយ៉ាងអស្ចារ្យរបស់ទឹកភ្លៀង ទាំងក្នុងការប្រើប្រាស់ ទាំងសម្រាប់
ការរីកចម្រើននៃវិទ្យាសាស្ដ្រធ្វើឱ្យមនុស្សអាចបង្កើតបាននូវថ្នាំពុលសម្រាប់បម្រើក្នុងវិស័យកសិកម្ម ដែលផ្សំទ្បើងដោយ សារធាតុគីមីដែលមានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់។ ក៏ប៉ុន្ដែគួរឱ្យសោកស្ដាយថ្នាំពុលគីមីដែលបម្រើក្នុងវិស័យកសិកម្មនោះ