អ្នកជម្ងឺភាគច្រើនដែលមកជួបគ្រូពេទ្យ ច្រើនតែនៅពេលគាត់បន្ទោរបង់រួច គាត់មានអារម្មណ៍ថាបន្ទោរបង់មិនអស់។ អ្នកខ្លះទៀតបន្ទោរបង់រាល់ថ្ងៃ ប៉ុន្តែលាមករបស់គាត់រឹង ក៏គាត់គិតថាទល់លាមក
ផ្ដាសាយធម្មតា និងផ្ដាសាយធំ ជាជម្ងឺ២ដាច់ដោយឡែកពីគ្នា ដែលប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរស្ទើរតែគ្រប់រូបតែងតែច្រឡំគ្នា។ ជម្ងឺ ទាំងពីរនេះបង្កឡើងដោយវីរុស ដែលស្ថិតនៅក្នុងក្រុមផ្សេងគ្នា និងមាន
ជម្ងឺអំបៅអំបែកត្រចៀកត្រូវបានប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជាចាត់ទុកជាជម្ងឺសាមញ្ញមួយប្រភេទ។ ទោះបីជាកើតមានជម្ងឺនេះ ហើយក៏មិនសូវជាយកចិត្ដទុកដាក់ក្នុងការព្យាបាលប៉ុន្មានដែរ។ តាមពិតទៅជម្ងឺនេះ
រដូវភ្លៀងធ្លាក់បានចូលមកដល់ ជម្ងឺគ្រុនឈាមក៏ចាប់ផ្ដើមកើតមាន។ ឪពុកម្ដាយទាំងទ្បាយតែងតែភ័យខ្លាចនៅក្នុងរដូវនេះ ព្រោះថាជម្ងឺគ្រុនឈាមត្រូវបានចាត់ទុកជាជម្ងឺដ៏កាចសាហាវដែលអាចឱ្យកុមារ
ទោះបីជាបច្ចុប្បន្ននេះ អ្នកជម្ងឺគ្រុនចាញ់នៅកម្ពុជាត្រូវបានកាត់បន្ថយឱ្យនៅសល់ត្រឹមតែជាង៨ម៉ឺនករណី តែក៏នៅមានអត្រាអ្នកស្លាប់ជាងមួយពាន់នាក់ដែរក្នុងមួយឆ្នាំ នេះបើតាមតួលេខរបស់
គ្មាននរណាម្នាក់អាចរស់នៅបានដោយគ្មានបេះដូងទេ មានន័យថាបេះដូងមានសារៈសំខាន់ណាស់សម្រាប់ជីវិតមនុស្ស។ ស្ទើរតែគ្រប់ទង្វើរបស់មនុស្សតែងមានការប៉ះពាល់និងប្រើប្រាស់បេះដូង។
ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរស្ទើរតែគ្រប់រូបធ្លាប់ឮពាក្យផ្ដាសាយ ឬគ្រុនផ្ដាសាយ ហើយជាពិសេសនៅពេលប្ដូររដូវ ពីក្ដៅទៅត្រជាក់ ពីត្រជាក់ទៅក្ដៅ។ តាមពិតមានជម្ងឺគ្រុនផ្ដាសាយពីរប្រភេទ គឺផ្ដាសាយធំ
នារីគ្រប់រូបតែងតែមានការធ្លាក់ស។ សនេះកើតមាននៅលើស្ដ្រីគ្រប់ការ គឺមានធ្លាក់តិចតួច នៅមុនពេលមករដូវ។ សក៏អាចមាននៅលើកុមារីតូចៗដែរ ព្រោះកុមារីទាំងនោះចូលចិត្ដអង្គុយលេងដីច្រើន
ពាក្យថាឃ្លង់ល្ពៅនេះជាពាក្យសាមញ្ញ ដែលប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរនិយមប្រើប្រាស់ទៅលើជម្ងឺសើស្បែកម្យ៉ាង ដែលជាភា សាបារាំងហៅថា វីទីលីហ្គូ។ តាមពិតពាក្យថាឃ្លង់ល្ពៅនេះមិនត្រឹមត្រូវទេ ព្រោះ
ជម្ងឺឈាមក្រកកអេម៉ូភីលី គឺជាជម្ងឺមួយដ៏កម្រ ក្នុងចំណោមមនុស្ស១០០០០នាក់មានតែម្នាក់ទេដែលកើតជម្ងឺនេះ។ ជម្ងឺនេះអាចកើតមានទ្បើងគ្រប់វ័យចាប់តាំងពីទារករហូតដល់វ័យចំណាស់។