សុខភាពផ្លូវចិត្ដមិនល្អប្រសើរជាបញ្ហាដែលប្រឈមមុខខ្លាំងទៅនឹងប្រភេទជម្ងឺផ្លូវចិត្ដជាច្រើន ដែលសុទ្ធសឹងតែផ្ដល់នូវផលលំបាក។ ជម្ងឺផ្លូវចិត្ដដែលមានលក្ខណៈធ្ងន់ធ្ងរ និងរ៉ាំរ៉ៃ មិនត្រឹមតែបង្កផលលំបាលចំពោះសុខភាពផ្លូវចិត្ដប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងចំណាយពេលវេលាក្នុងការព្យាបាល និងថែទាំស្ទើរតែពេញមួយជីវិត។ ដូចនេះដើម្បីបញ្ចៀសពីបញ្ហាទាំងនេះ សូមលោកអ្នកយកចិត្ដទុកដាក់ឱ្យបានល្អចំពោះសុខភាពផ្លូវចិត្ដ។
ដើម្បីជ្រាបកាន់តែច្បាស់ពីបញ្ហានេះ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត យឹម សុបុត្រា អ្នកឯកទេសវិកលវិទ្យានៃគ្លីនិកសាន់រ៉ាយ បានចូលរួមបកស្រាយជូនប្រិយមិត្ដអ្នកអាន តាមរយៈទស្សនាវដ្ដី សុខភាពយើង។
ជម្ងឺផ្លូវចិត្ដមានច្រើនប្រភេទ
សុខភាពផ្លូវចិត្ដរបស់មនុស្សម្នាក់មិនមានភាពល្អប្រសើរដូចៗគ្នានោះទេ ព្រោះអាស្រ័យទៅលើការថែទាំសុខភាពទាំងផ្លូវកាយ និងផ្លូវចិត្ដ។ ជម្ងឺផ្លូវចិត្ដមានច្រើនប្រភេទ ទាំងជម្ងឺស្រាល មធ្យម ធ្ងន់ធ្ងរ និងរ៉ាំរ៉ៃ។ ជម្ងឺទាំងអស់សុទ្ធតែមានប្រភេទផ្សេងៗគ្នា ហើយមានកម្រិតខុសៗគ្នា ដូច្នេះការព្យាបាលក៏មានរយៈពេលខុសៗពីគ្នាទៅតាមនោះដែរ។
ជម្ងឺផ្លូវចិត្ដត្រូវព្យាបាលមួយជីវិត?
បើសិនជាលោកអ្នកមានជម្ងឺផ្លូវចិត្ដ ចាំបាច់ត្រូវទាមទាររយៈពេលព្យាបាល និងថែទាំ ទោះបីជាជម្ងឺនោះស្ថិតក្នុងកម្រិតណា ក៏ដោយ។ ផ្ទុយទៅវិញបើសិនជាលោកអ្នកកើតមានជម្ងឺផ្លូវចិត្ដប្រភេទធ្ងន់ធ្ងរ និងរ៉ាំរ៉ៃហើយនោះ គឺចាំបាច់ត្រូវប្រើប្រាស់ពេលវេលាវែង ស្ទើរតែមួយជីវិត។ មិនមែនគ្រប់ជម្ងឺផ្លូវចិត្ដទាំងអស់ទាមទារការព្យាបាលពេញមួយជីវិតនោះទេ ព្រោះជម្ងឺផ្លូវចិត្ដមានប្រភេទ កម្រិត និងលក្ខណៈផ្សេងៗគ្នា ជាពិសេសនោះគឺចំពោះជម្ងឺផ្លូវចិត្ដធ្ងន់ធ្ងរ និងរ៉ាំរ៉ៃ។
ហេតុអ្វីចាំបាច់ព្យាបាលរហូតដល់មួយជីវិត?
ការព្យាបាលស្ទើរតែមួយជីវិត គឺអាស្រ័យទៅលើប្រភេទនៃជម្ងឺដូចដែលបានរៀបរាប់ជូនខាងលើ។ មូលហេតុដែលធ្វើឱ្យមានលក្ខណៈធ្ងន់ធ្ងរ និងរ៉ាំរ៉ៃនោះ ពីព្រោះអ្នកជម្ងឺក៏ដូចជាក្រុមគ្រួសារមិនទាន់បានស្វែងយល់ច្បាស់ថាអ្វីទៅជាជម្ងឺផ្លូវចិត្ដ។ នៅពេលដែលឈឺមានអាការធូរស្រាលមធ្យមមិនបានរួសរាន់មកទទួលការពិគ្រោះ និងសាកសួរជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញនោះទេ យូរៗទៅបញ្ហានេះនឹងក្លាយទៅជាអាការរ៉ាំរ៉ៃ នោះវានឹងបង្កឱ្យបញ្ហាកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ។ នៅពេលដែលឈានដល់ដំណាក់កាលធ្ងន់ធ្ងរ និងរ៉ាំរ៉ៃ ទើបរួសរាន់ទៅជួបនឹងវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសផ្លូវចិត្ដ ពេលនោះហើយដែលត្រូវការរយៈពេលព្យាបាលមួយវែងស្ទើរតែមួយជីវិត។ ដូចនេះ ដើម្បីបញ្ចៀសពីបញ្ហានេះ នៅពេលដែលលោកអ្នកយល់ថាសុខភាពផ្លូវចិត្ដមិនមានភាពប្រក្រតីហើយនោះ សូមប្រញាប់រួសរាន់មក ទទួលការពិគ្រោះ និងព្យាបាលឱ្យបានទាន់ពេល។
អបិយជំនឿបង្កឱ្យជម្ងឺផ្លូវចិត្ដកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ
ជម្ងឺផ្លូវចិត្ដមានលក្ខណៈធ្ងន់ធ្ងររ៉ាំរ៉ៃនោះគឺជាពពួកជម្ងឺវិកលចរិត។ នៅពេលដែលក្រុមគ្រួសារបានបញ្ជូនអ្នកជម្ងឺដែលឈានដល់កម្រិតវិកលចរិតហើយនោះ គឺយឺតពេលក្នុងការព្យាបាលឱ្យមានសភាពដូចធម្មតាទៅហើយ។ មានមូលហេតុមួយចំនួនដែលអាចបណ្ដាលឱ្យអ្នកជម្ងឺកាន់តែមានសភាពធ្ងន់ធ្ងរនោះគឺមានលោកអ្នកមួយចំនួនគិតទៅដល់រឿងអបិយជំនឿ នៅពេលដែលអ្នកជម្ងឺមាន អាការមិនប្រក្រតី បាត់បង់សតិស្មារតី បែរជារៀបចំពិធីសែនព្រេន បញ្ចូលរូបខ្មោចព្រាយអារក្សអ្នកតាទៅវិញ នេះជាចំណុចមួយដែលមានការយល់់ច្រឡំហើយចំពោះជម្ងឺផ្លូវចិត្ដ។
មូលហេតុដែលអ្នកជម្ងឺបានបាត់បង់ស្មារតី វង្វេងវង្វាន់ ភ័យខ្លាចតក់ស្លុត ប្រកាច់នោះគឺវា មានទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងសុខភាពផ្លូវចិត្ដ ហើយមិនមានអ្វីទាក់ទងទៅនឹងរឿងអបិយជំនឿនោះទេ។ ដូចនេះដើម្បីកុំឱ្យអ្នកជម្ងឺ មានសភាពកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរឬភ័យខ្លាចកាន់តែខ្លាំង គប្បីប្រញាប់នាំអ្នកជម្ងឺមកជួបជាមួយអ្នកឯកទេសជម្ងឺផ្លូវចិត្ដ ដើម្បីពិគ្រោះ មុននឹងសម្រេចចិត្ដរៀបចំពិធីអ្វីមួយចំពោះអ្នកជម្ងឺ។ ដោយសារតែប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរមានជំនឿទៅលើសាសនា ទើបមានការសាកល្បងទៅលើរឿងនេះ ហើយរឿងជំនឿសែនព្រេននេះក៏បានទទួលលទ្ធផលមួយចំនួនផងដែរ ដោយមុននឹងមានរៀបចំពិធីគឺបានដឹងពីមូលហេតុ ដូចជាខុសដូនតា ជាន់ពែ សំណែន ឬមាត់កមិនល្អ នៅចំពោះមុខអ្នកតា ឬដូនតាដែលស័ក្ដិសិទ្ធិ។
ការទទួលពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញ
នៅពេលដែលមានអាការផ្លូវចិត្ដណាមួយបង្ហាញថាមិនធម្មតាហើយនោះ សូមលោកអ្នកអញ្ជើញទៅជួបពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញឱ្យទាន់ពេលវេលា ដើម្បីទទួលការណែនាំពីវិធីថែទាំសុខភាពផ្លូវចិត្ដដោយខ្លួនឯង ចៀសវាងដល់ពេលបង្កឱ្យមានបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ ទើបទៅជួបគ្រូពេទ្យ។ ជម្ងឺផ្លូវចិត្ដមួយចំនួនត្រូវការការព្យាបាលមួយក្នុងរយៈពេលខ្លីតែប៉ុណ្ណោះ បើប្រៀបធៀបទៅនឹងជម្ងឺផ្លូវចិត្ដដែលមានលក្ខណៈធ្ងន់ធ្ងរ និងរ៉ាំរ៉ៃ។ ដូចនេះជម្ងឺផ្លូវចិត្ដមិនមែនត្រូវការព្យាបាលមួយជីវិតគ្រប់ប្រភេទជម្ងឺទាំងអស់នោះទេ។ ចំពោះវ័យដែលកើតមានជម្ងឺផ្លូវចិត្ដលក្ខណៈធ្ងន់ធ្ងរ និងរ៉ាំរ៉ៃនេះ ភាគច្រើនស្ដ្រីនៅក្នុងរង្វង់អាយុពី២៥ឆ្នាំដល់៣៥ បើចំពោះបុរស ភាគច្រើនពីអាយុ១៨ទៅដល់២៥ឆ្នាំ។
ដំបូន្មានអ្នកជំនាញ
ការព្យាបាលជម្ងឺផ្លូវចិត្ដគឺអាស្រ័យទៅលើប្រភេទជម្ងឺទើបអាចដឹងពីរយៈពេលព្យាបាល។ ដើម្បីបញ្ចៀសពីបញ្ហាត្រូវព្យាបាលមួយជីវិតនោះ លោកអ្នកគប្បីប្រញាប់មកទទួលការព្យាបាលឱ្យបានទាន់ពេលវេលា។ បើសិនជាឈានដល់ដំណាក់កាលចុងក្រោយគឺមិនអាចមានលទ្ធភាពស្រោចស្រង់បាននោះទេ។
ប្រភព ៖ ទស្សនាវដ្តី សុខភាពយើង លេខ៤៩ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០១០
Leave a Reply