បញ្ហារបស់វ័យជំទង់ ត្រូវបានក្លាយជាប្រធានបទប្រចាំ ដែលអាណាព្យាបាល និងមាតាបិតាគ្រប់រូប លើកយកមកពិភាក្សាពោរពេញដោយការខ្វល់ខ្វាយយ៉ាងខ្លាំងពីការប្រៀនប្រដៅពួកគេ។ ទន្ទឹមនឹងភាពរីកចម្រើនខាងបច្ចេកវិទ្យាផងនោះ រិតតែធ្វើឱ្យអាណាព្យាបាល ពិបាកតាមដានជាមួយនឹងលិ្បចថ្មីៗ ក៏ដូចភាពទាន់សម័យរបស់យុវវ័យ។ ហើយបញ្ហារបស់ក្មេងជំទង់ បានក្លាយជារឿងឈឺក្បាលមិនចេះចប់ រហូតដល់មានអាណាព្យាបាលខ្លះ ដោយសារការគ្រប់ គ្រងកូនលែងបាន រហូតដល់ដាច់ចិត្ដប្រកាសកាត់កាលកូន ដើម្បីគេចចេញពីការទទួលខុសត្រូវ ចំពោះទង្វើផ្សេងៗរបស់កូននៅក្នុងសង្គម។ ទោះបីយ៉ាងណា ការសម្រេចចិត្ដបែបនេះ មិនមែនជាជម្រើសដែលអាណាព្យាបាលចង់ធ្វើនោះទេ។ ដូច្នេះគួរធ្វើយ៉ាងណា ដើម្បីទប់ស្កាត់ភាពភ្លើតភ្លើនរបស់វ័យជំទង់?
ជារឿយៗមាតាបិតាអាណាព្យាបាលខ្លះ លាន់មាត់ថា ” កាលខ្ញុំនៅពីក្មេងខ្ញុំមិនអញ្ចឹងសោះ ” ឬ “ សម័យខ្ញុំវាមិនអញ្ចឹងសោះ ” តើវាកាត់ទៅរកអ្នកណា?។ល។
ភាពមិនចុះសម្រុង រវាងចិត្ដសាស្ដ្ររបស់អាណាព្យាបាល និងក្មេងជំទង់
ជាទូទៅនៅក្នុងក្រសែភ្នែកឪពុកម្ដាយ កូននៅតែជាក្មេងតូចមួយ ដែលត្រូវការនូវភាពថ្នាក់ថ្នម ការយកចិត្ដទុកដាក់ថែទាំ មិនថាពួកគេមានវ័យ ប៉ុណា្ណនោះទេ។ ដោយហេតុនេះហើយ ទើបឪពុកម្ដាយប្រាថ្នាចង់ឱ្យកូនធ្វើតាមចិត្ដរបស់ខ្លួន នោះទើបហៅថា ជាកូនដែលប្រកបដោយគន្លងធម៌។ ផ្ទុយទៅវិញ គេនឹងក្លាយជាកូនរមិលគុណភ្លាមៗដែរ នៅពេលគេមិនស្ដាប់ ឬមិនធ្វើតាមបង្គាប់ឪពុកម្ដាយ។ អាចថាដោយសារកត្ដាទាំងនេះហើយ ដែលឪពុកម្ដាយខិតខំលត់ ដំកូនតាំងពីនៅតូចៗ ជាពិសេស គឺនៅវ័យជំទង់នេះតែម្ដង ដែលចាស់ៗច្រើនហៅថា “ វ័យឈាមរាវ ” ឬ ” វ័យរមិលគុណ ”។
អាកប្បកិរិយាក្មេងជំទង់
ពេលនៅតូច ឪពុកម្ដាយតែងមើលថែទាំគ្រប់សព្វបែបយ៉ាងទាំងអស់ ហើយអ្នកដែលជិតស្និទ្ធជាមួយកូនជាងគេ គឺឪពុកម្ដាយនេះហើយ។ អ្វីៗគ្រប់យ៉ាង គឺគេរៀនសូត្រពីឪពុកម្ដាយ និងក្រុមគ្រួសារ។ ក្នុងដំណាក់កាលនេះ គឺឪពុកម្ដាយ និងក្រុមគ្រួសារមានឥទ្ធិពលខ្លាំងជាងគេទៅលើផ្លូវចិត្ដរបស់កុមារ។ ប៉ុន្ដែ នៅពេលឈានចូលដល់វ័យជំទង់ យុវវ័យលែងចង់ធ្វើតាមបង្គាប់ឪពុកម្ដាយហើយ។ គេចង់ឱ្យមនុស្សទាំងអស់ទទួលស្គាល់ថា គេជាមនុស្សធំ។ យុវវ័យ ចាប់ផ្ដើមមានការទទួលខុសត្រូវ និងទាមទារភាពម្ចាស់ការលើខ្លួនឯង។ គេចង់ដឹង ចង់ឮដោយការមើលឃើញ និងធ្វើដោយខ្លួនឯងផ្ទាល់។ ប៉ុន្ដែ ក្នុងមួយ ប៉ប្រិចភ្នែក យុវវ័យអាចផ្លាស់ប្ដូរអាកប្បកិរិយា ពីមនុស្សធំទៅកូនក្មេងភ្លាម។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ក្មេងជំទង់ច្រើនធ្វើអ្វី ដែលផ្ទុយនឹងការហាមឃាត់របស់ឪពុក ម្ដាយ ហើយក្រុមដែលអាចផ្ដល់មោទនភាពដល់គេខ្លាំងជាងគេ គឺមិត្ដភក្ដិ។ ជាឧទាហរណ៍ ពាក្យសរសើរចេញពីមាត់របស់សមាជិកក្រុមគ្រួសារ មិនមានតម្លៃ ស្មើនឹងការសរសើររបស់មិត្ដភក្ដិនោះទេ។ យុវវ័យច្រើនត្រាប់តាមមិត្ដភក្ដិ ដូចជាការស្លៀកពាក់ ការប្រើប្រាស់សម្ភារៈផ្សេងៗ ដែលក្រុមរបស់គេឱ្យតម្លៃជាដើម។ ប្រការទាំងនេះហើយ ដែលនាំឱ្យយុវវ័យ ងាយលង់នឹងភាពភ្លើតភ្លើនលែងស្ដាប់ឪពុកម្ដាយ។
វិធីសាស្ដ្រសម្របសម្រួល
ផ្អែកលើកត្ដាចិត្ដសាស្ដ្រខាងលើនេះ លោកអ្នកដែលជាអាណាព្យាបាល ពុំគួរតឹងតែងខ្លាំងពេកជាមួយកូនៗនោះទេ។ ក្នុងវ័យនេះ យុវវ័យត្រូវការ សេរីភាព។ តម្រូវការរបស់យុវវ័យ និងការគ្រប់គ្រងយ៉ាងតឹងតែងរបស់លោកអ្នក អាចបង្កជាទំនាស់ខ្លាំងក្លាបាន ហើយវាអាចធ្វើឱ្យលោកអ្នកបាត់បង់រូបគេក៏ ថាបាន។
មានការផ្លាស់ប្ដូរបទពិសោធន៍រវាងមាតាបិតា ដែលអប់រំកូនដោយធូររលុង និងតឹងតែង។ ជាលទ្ធផល អ្នកដែលអប់រំកូនដោយភាពស្និទ្ធស្នាលពុំសូវ តឹងតែង គឺមិនសូវកើតមានអារម្មណ៍ឆេវឆាវខឹងកូនចៅប៉ុន្មានទេ។ ហើយជារឿយៗ កូនហ៊ានបើកចំហរ ឬនិយាយប្រាប់ពីការពិត និងការលំបាកក្នុងចិត្ដរបស់ គេ ឱ្យអាណាព្យាបាលជួយដោះស្រាយ ។
ប្រការដែលអាណាព្យាបាលគួរធ្វើជាមួយក្មេងជំទង់
យោងតាមឯកសាររៀបរៀងដោយកម្មវិធីអភិវឌ្ឍន៍ធនធានយុវជនដែលមានឈ្មោះថា “ កូនយើងលូតលាស់ទៅជាយុវជន ” អាណាព្យាបាលអាច ជួយក្មេងជំទង់ដោយ ៖
– យកចិត្ដទុកដាក់ស្ដាប់ពួកគេដោយមិនធ្វើការវិនិច្ឆ័យភ្លាមៗ
– គោរពមតិយោបល់របស់គេ
– ជាពិសេសមិនត្រូវសើចចំអក ឬមើលងាយចំពោះបញ្ហា ឬការស្រមើស្រមៃរបស់ក្មេងទាំងនោះទេ។
– ប្រសិនបើសង្កេតឃើញថា គេចាប់អារម្មណ៍នឹងបញ្ហាអ្វីមួយ គួរនាំគេទៅជួបបញ្ហានោះដោយផ្ទាល់ និងពន្យល់ពីហេតុផលដល់គេផង។
– ម្យ៉ាងវិញទៀត គួរផ្ដល់ទំនុកចិត្ដដល់ពួកគេ។ ប្រសិនបើលោកអ្នកអាចធ្វើឱ្យស្និទ្ធស្នាលជាមួយគេ ហើយគេចាត់ទុកលោកអ្នកជាមិត្ដភក្ដិ នុះគេ នឹងប្រាប់លោកអ្នកពីការពិត និងទំនាស់នៅក្នុងចិត្ដរបស់គេ។ ការសុំប្រឹក្សាយោបល់ពីលោកអ្នកនេះ ជាចំណុចល្អបំផុត ដែលលោកអ្នកអាចគ្រប់គ្រងទង្វើរបស់ ពួកគេបាន។
– ចូរចងចាំថា ក្មេងជំទង់ទទួលឥទ្ធិពលខ្លាំងណាស់ពីក្រុមមិត្ដភក្ដិ ដូច្នេះឪពុកម្ដាយគួរជួយពួកគេក្នុងការជ្រើសរើសមិត្ដភក្ដិឱ្យបានល្អ។ ហើយគប្បី ត្រូវតាមដានកូនតទៅទៀត ទោះបីជាលោកអ្នក គោរពសេរីភាពរបស់កូនក៏ដោយ។
– ព្យាយាមស្វែងយល់ពីចំណូលចិត្ដ ឬនិស្ស័យពីកំណើតរបស់ក្មេង។ ជាឧទាហរណ៍ កូនលោកអ្នកចូលចិត្ដវិស័យកីទ្បា តន្ដ្រី សិល្បៈ។ល។
– ឪពុកម្ដាយត្រូវធ្វើចិត្ដឱ្យទូលាយ និងមិនត្រូវប្រកាន់ខឹង នឹងអាកប្បកិរិយារបស់កូនហួសហេតុ រហូតដល់ធ្វើឱ្យគេលែងហ៊ានត្រឡប់មកផ្ទះវិញ នោះទ្បើយ។
– រំលឹកទ្បើងវិញនូវយុវវ័យដែលលោកអ្នកឆ្លងកាត់ តើលោកអ្នកមានតម្រូវការអ្វីខ្លះ? លោកអ្នកទទួលបានការឆ្លើយតបពីឪពុកម្ដាយកម្រិតណា? ហើយអ្នកមានអារម្មណ៍បែបណានៅពេលនោះ? ឆ្លុះបញ្ចាំងតាមរឿងនេះ តើអ្វីដែលអ្នកចង់ផ្ដល់ឱ្យកូន? ហើយអ្វីដែលអ្នកចង់ឱ្យគេចៀសវាង ដោយផ្អែកតាម បទពិសោធន៍របស់លោកអ្នក។
ប្រសិនបើលោកអ្នកអាចអនុវត្ដបាននូវវិធីសាស្ដ្រខាងលើនេះ ជឿជាក់ថា លោកអ្នកនឹងក្លាយជាអាណាព្យាបាលទាន់សម័យ ដែលអាចចូលចុះ ជា មួយយុវវ័យគ្រប់សម័យកាល។
ប្រភព ៖ ទស្សនាវដ្តី សុខភាពយើង លេខ០០២ ខែមីនា ឆ្នាំ២០០៦
Leave a Reply