ក្ដៅខ្លួន ឬគ្រុនក្ដៅ មិនមែនជាជម្ងឺឡើយ វាគ្រាន់តែជាការការពាររបស់សព៌ាង្គកាយតែប៉ុណ្ណោះ។ ក្នុងករណីភាគច្រើន វាបណ្ដាលមកពីប្រតិកម្មប្រឆាំងតបតទៅនឹងការបង្ករោគដោយមេរោគណាមួយ។ កុមារក្ដៅខ្លួន មិនមានជាគ្រោះថ្នាក់ធ្ងន់ធ្ងរឡើយ ប៉ុន្ដែត្រូវតែយកចិត្ដទុកដាក់ផងដែរ។
ក្ដៅខ្លួនជាអ្វី?
ក្ដៅខ្លួន ឬការឡើងកម្ដៅក្នុងខ្លួន ដែលប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរនិយមហៅគ្រុនក្ដៅ មិនមែនជាជម្ងឺនោះទេ វាគ្រាន់តែជារោគសញ្ញាមួយតែប៉ុណ្ណោះ។ ការឡើងកម្ដៅខ្លួន នៅលើកុមារកើតឡើងបែបកំហុគនិងក្ដៅខ្លាំង កាលណាក្មេងនេះមានអាយុតិច។ ព្រោះថា សព៌ាង្គកាយរបស់ពួកគេ មិនទាន់សម្រប ទប់ទល់បាន ដូចពេលពួកគេមានវ័យធំឡើយ។
ការឡើងកម្ដៅខ្លួនបកស្រាយមធ្យោបាយការពារខ្លួន ជាពិសេសករណីមានការបង្ករោគដោយមេរោគណាមួយ។ ជួនវាអាច បណ្ដាលមកពីការ ប្រែប្រួលកម្ដៅ ប្រតិកម្មអាឡែកហ្សី ឬការប្រែប្រួលអារម្មណ៍ជាដើម។
ក្ដៅខ្លួនបង្កអាការៈអ្វីខ្លះ?
គេអាចសន្និដ្ឋានថា ក្មេងក្ដៅខ្លួន កាលបើសីតុណ្ហភាពនៅរន្ធគូទរបស់ក្មេង លើសពី៣៧,៥អង្សារសេនៅពេលព្រឹក និងលើសពី៣៨អង្សារសេនៅ ពេលល្ងាច។
កុមារក្ដៅខ្លួន មានអាការៈស្ដែងចេញជាច្រើនទៀត ដូចជាកែវភ្នែករបស់ពួកគេចាំងព្រាក ថ្ពាល់ទាំងពីរឡើងក្រហម ថ្ងាសក្ដៅជាដើម។ លើសពី នេះទៅទៀត ចង្វាក់ដង្ហើមដើរញាប់ និងដង្ហក់។ ចំណែកចង្វាក់បេះដូង ក៏រឹតតែបង្កើនល្បឿនញាប់ដែរ។
សព្វថ្ងៃនេះ អ្នកវិទ្យាសាស្ដ្រមិនទាន់មានការបញ្ជាក់ថា ការឡើងកម្ដៅរឹតតែខ្លាំង ជាស្ថានភាពធ្ងន់ធ្ងររបស់ជម្ងឺនោះឡើយ។ ប៉ុន្ដែ ត្រូវតែប្រុង ប្រយ័ត្នផងដែរ ចំពោះកាយវិការ និងអាកប្បកិរិយាទូទៅរបស់កុមារ ដូចជាមានសភាពស្ពឹកស្រពន់ ដេកមិនងើប ឬសភាពឆ្លេឆ្លាជាងពេលដែលមិនទាន់ ឡើងកម្ដៅខ្លួនជាដើម។ ដាច់ខាត ត្រូវតែធ្វើការបញ្ចុះកម្ដៅជាប្រចាំ ពីព្រោះថាការប្រកាច់ និងអាការរវើរវាយ អាចកើតឡើងពេលណាសីតុណ្ហភាពក្នុង ខ្លួនឡើង លើសពី៤០អង្សារសេ។
ប្រការដែលត្រូវធ្វើ ពេលកូនក្ដៅខ្លួន
– សូមឱ្យកុមារផឹកទឹកឱ្យបានច្រើន ដើម្បីចៀសវាងការខ្វះជាតិទឹកក្នុងខ្លួន។
– សូមយកក្រណាត់ ក្រម៉ា ឬកន្លែងទទឹក(ត្រជាក់) ដាក់នៅលើថ្ងាស កញ្ចឹងក និងលើដៃ។ ពេលក្រណាត់ក្ដៅ សូមផ្លាស់ប្ដូរជាប្រចាំសារចុះ សារឡើង រហូតដល់ខ្លួនត្រជាក់ធម្មតាវិញ។
– សូមងូតទឹកឱ្យកុមារ តែទឹកត្រូវមានសីតុណ្ហភាពក្ដៅដែរ គ្រាន់តែមានសីតុណ្ហភាពតិចជាកម្ដៅខ្លួនរបស់កុមារ១អង្សារសេតែប៉ុណ្ណោះ។ សូម បញ្ចុះកម្ដៅដោយឱ្យកុមារងូតទឹក រហូតដល់កុមារមានកម្ដៅខ្លួន៣៧អង្សារសេ។ សូមឱ្យកុមារងូតទឹកពី១០ ទៅ១៥នាទី។ លោកអ្នកត្រូវស្ថិតនៅក្បែរកូន និងថែទាំគេឱ្យបានជាប់លាប់ល្អ។
– លោកអ្នកអាចឱ្យកូនលេបថ្នាំបញ្ចុះកម្ដៅ ជាពិសេសថ្នាំប៉ារ៉ាសេតាម៉ុល ដែលមានសណ្ឋានជាគ្រាប់សុលតាមទ្វារលាមក ឬកញ្ចប់ម្សៅលាយ ជាមួយទឹកផឹកតាមមាត់។ កម្រិតបរិមាណប្រើប្រាស់ថ្នាំប៉ារ៉ាសេតាម៉ុល សម្រាប់កុមារតូច(ពី៣ខែ ដល់២ឆ្នាំ) និងកុមារធំ(អាយុ២ ទៅ៨ឆ្នាំ) មិនដូចគ្នា ឡើយ។ សូមគោរពឱ្យបានត្រឹមត្រូវទៅតាមកម្រិតបរិមាណដែលត្រូវប្រើ ប្រមាណជា៦០មីលីក្រាម ក្នុងទម្ងន់ខ្លួន១គីឡូក្រាមក្នុងមួយថ្ងៃ(ប្រហាក់ ប្រហែលនឹង១៥មីលីក្រាម ក្នុងទម្ងន់ខ្លួន១គីឡូក្រាម រៀងរាល់៦ម៉ោងម្ដង)។ ជាឧទាហរណ៍ បើកុមារនោះមាន ទម្ងន់ខ្លួន១៧គីឡូក្រាម កុមារអាចលេប ផឹក ឬសុលថ្នាំប៉ារ៉ាសេតាម៉ុល ដែលមានកម្រិត២៥០មីលីក្រាមរៀងរាល់៦ម៉ោង ១ដង។
– សូមនាំកូនទៅជួបអ្នកឯកទេស ឬអ្នកជំនាញខាងជម្ងឺកុមារ ជាចាំបាច់ ក្នុងករណីកុមារក្ដៅខ្លួនខ្លាំង កម្ដៅអូសបន្លាយលើសពី៣ថ្ងៃ កុមារគ្រុន ក្ដៅជាក្មេងកំពុងបៅដោះ(មិនទាន់លែងបៅ) ឬក្នុងករណីកុមារគ្រុនក្ដៅធ្លាប់ប្រកាច់ (ដែលពលរដ្ឋខ្មែរនិយមហៅថា ស្កន់)។
ប្រការគួរយល់ដឹងបន្ថែម
– វិធីវាស់ស្ទង់សីតុណ្ហភាពតាមរន្ធគូទ ជាវិធានគួរឱ្យទុកចិត្ដបានបំផុត។ សីតុណ្ហភាពក្នុងខ្លួនធម្មតាមិនមានជម្ងឺស្ថិតនៅចន្លោះពី៣៦,៦អង្សារ សេ ទៅ៣៧,៤អង្សារសេ។
– នៅតាមប្រទេសជឿនលឿន គ្រូពេទ្យឯកទេសជម្ងឺកុមារ និងវេជ្ជបណ្ឌិតជម្ងឺទូទៅ មានប្រដាប់វាស់កម្ដៅ ឬទែម៉ូម៉ែត្រស៊កតាមរន្ធត្រចៀក ដែលអាចវាស់សីតុណ្ហភាពបានរហ័ស និងគួរឱ្យទុកចិត្ដបាន។ វិធីនេះងាយទទួលការយល់ព្រមពីកុមារតូចៗ។
– លោកអ្នកត្រូវប្រុងប្រយ័ត្ន ចំពោះការវាស់កម្ដៅដែលដាក់ទែម៉ូម៉ែត្រនៅប្រឡោះក្លៀក។ សីតុណ្ហភាពដែលបានពីការវាស់នេះ មានកម្រិត ទាបជាងសីតុណ្ហភាព ឬកម្ដៅក្នុងខ្លួន ចំនួនកន្លះអង្សារសេ។ ជាឧទាហរណ៍ បើលោកអ្នកវាស់សីតុណ្ហភាពនៅប្រឡោះក្លៀក ឃើញ៣៩អង្សារសេ កម្ដៅ ក្នុងខ្លួនពិតប្រាកដត្រូវមាន៣៩,៥អង្សារសេ។ លទ្ធផលវាស់មិនអាចយកជាការបានទេ បើការវាស់ដោយដាក់ទែម៉ូម៉ែត្រមិនបានត្រឹមត្រូវ។
– លោកអ្នកមិនត្រូវបង្ខំកូនដែលកំពុងគ្រុនក្ដៅ ឱ្យបរិភោគចំណីអាហាររឹងទេ ប្រសិនបើគេមិនឃ្លាននោះ។ ផ្ទុយទៅវិញលោកអ្នក ត្រូវឱ្យកូន ផឹកទឹកឱ្យបានច្រើន។ ព្រោះថា ពេលដែលសីតុណ្ហភាព ឬកម្ដៅខ្លួនថយចុះ កុមារនឹងចាប់ផ្ដើមឃ្លានចំណីអាហារវិញហើយ។
– ដាច់ខាត លោកអ្នកមិនត្រូវឱ្យកូនលេបថ្នាំអាស្ពីរីន ដោយគ្មានវេជ្ជបញ្ជា ឬដោយគ្មានដំបូន្មានពីគ្រូពេទ្យឡើយ។ បើអាចប្រើបាន កូនលោក អ្នកអាចលេបអាស្ពីរីនបានតែ៤ ទៅ៥ដងប៉ុណ្ណោះ ក្នុងមួយថ្ងៃ។ ហើយក្នុងមួយថ្ងៃ មិនត្រូវលេបលើសពី៥០មីលីក្រាម ក្នុងទម្ងន់ខ្លួន ១គីឡូក្រាមឡើយ។
ដោយ វេជ្ជ. លី ចេងហ៊ុយ
ប្រភព ៖ ទស្សនាវដ្តី សុខភាពយើង លេខ០០២ ខែមីនា ឆ្នាំ២០០៦
Leave a Reply