ពាក្យថាឃ្លង់ល្ពៅនេះជាពាក្យសាមញ្ញ ដែលប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរនិយមប្រើប្រាស់ទៅលើជម្ងឺសើស្បែកម្យ៉ាង ដែលជាភា សាបារាំងហៅថា វីទីលីហ្គូ។ តាមពិតពាក្យថាឃ្លង់ល្ពៅនេះមិនត្រឹមត្រូវទេ ព្រោះជម្ងឺវីទីលីហ្គូនេះមិនមែនជាជម្ងឺឆ្លងទេ តែវាជាជម្ងឺតពូជ។ ប្រសិនបើឪពុកម្ដាយកើតមានជម្ងឺនេះ កូនចៅជំនាន់ក្រោយនឹងអាចកើតមានជម្ងឺនេះ។ ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរមួយចំនួន ច្រើនតែយល់ច្រឡំរើសអើងជាមួយអ្នកដែលកើតជម្ងឺឃ្លង់ល្ពៅនេះ មិនហ៊ានចូលទៅជិត ឬនៅក្បែរឡើយដោយខ្លាចឆ្លង។
ជម្ងឺឃ្លង់ល្ពៅ ជាអ្វី?
ជម្ងឺនេះងាយស្រួលមើលទេ នៅពេលអ្នកណាម្នាក់កើតមានជម្ងឺឃ្លង់ល្ពៅ ស្បែកឡើងសដោយកន្លែង ហើយគ្មានពណ៌។ នៅ ពេលត្រូវពន្លឺថ្ងៃ អ្នកជម្ងឺច្រើនតែក្រហាយ ឬក៏រមាស់នៅលើស្បែកដែលគ្មានពណ៌នោះ។ នៅកន្លែងខ្លះស្បែកឡើងក្រហម ប្រសិនបើ ត្រូវកម្ដៅថ្ងៃវារបក តែវាគ្មានក្រមរទេ។ ប្រសិនបើវាកើតនៅលើស្បែកត្រង់កន្លែងណាដែលមានរោម ឬសក់ ដូចជានៅលើស្បែកក្បាលជាដើម វាធ្វើឱ្យសក់ ឬរោមដែលនៅត្រង់កន្លែងនោះមានពណ៌ស ឬគ្មានពណ៌ដែរ។ ឧទាហរណ៍ ដូចជានៅតាមរោមចិញ្ចើម រោម ក្លៀកជាដើម នៅត្រង់កន្លែងនោះសដែរ ព្រោះវាធ្វើឱ្យគ្មានពណ៌។ ជម្ងឺនេះជាជម្ងឺដែលយើងមិនអាចទាយទុកជាមុនបានទេ ថាវារាល ដាលតទៅទៀត ឬវានឹងបាត់នៅពេលណានោះទេ។
មូលហេតុកើតជម្ងឺឃ្លង់ល្ពៅ
គេមិនដឹងថាជម្ងឺនេះ កើតឡើងដោយមូលហេតុអ្វីពិតប្រាកដទេ។ ប៉ុន្ដែគេគ្រាន់តែសង្កេតឃើញថាជម្ងឺនេះច្រើនកើតឡើង លើអ្នកជម្ងឺមួយចំនួន ដូចជាអ្នកជម្ងឺទឹកនោមផ្អែម អ្នកជម្ងឺពកក អ្នកកើតជម្ងឺក្រពះរ៉ាំរ៉ៃជាដើម និងអ្នកដែលមានជម្ងឺនៅក្នុងក្រពេញ លើតម្រងនោម ដូចជាជម្ងឺអាប់ឌីស៊ុនជាដើម។ អ្នកជម្ងឺទាំងនេះងាយប្រឈមមុខនឹងជម្ងឺឃ្លង់ល្ពៅ។ ជម្ងឺនេះវាមិនទាក់ទងទៅនឹងការ ធ្វើអនាម័យនៃការរស់នៅទេ។
វិធានការបង្ការជម្ងឺឃ្លង់ល្ពៅ
រហូតមកដល់ពេលនេះ គ្មានឬមិនទាន់មានវិធានការណាមួយការពារកុំឱ្យកើតជម្ងឺនេះបានទេ។ គេសង្កេតឃើញថា៥០% នៃអ្នកជម្ងឺនេះអាចជាដោយឯកឯង។ នៅប្រទេសកម្ពុជា មានអ្នកជម្ងឺកើតជម្ងឺឃ្លង់ល្ពៅប្រហែលជា១ ទៅ២%ក្នុងចំណោមអ្នកជម្ងឺទូទៅ។ ជម្ងឺនេះកើតនៅលើមនុស្សគ្រប់វ័យ ប៉ុន្ដែគេច្រើនតែសង្កេតឃើញថា ភាគច្រើនកើតនៅវ័យក្រោមអាយុ២០ឆ្នាំ។
ផលវិបាករបស់ជម្ងឺឃ្លង់ល្ពៅ
ជម្ងឺនេះមិនបង្កផលវិបាកឱ្យអ្នកជម្ងឺឈឺចាប់ធ្ងន់ធ្ងរ ឬស្លាប់នោះទេ។ ប៉ុន្ដែវារំខានយ៉ាងខ្លាំងលើផ្នែកសតិអារម្មណ៍របស់អ្នក ជម្ងឺព្រមទាំងទៅលើសោភ័ណភាព និងសម្រស់។ នៅពេលកើតជម្ងឺនេះ អ្នកជម្ងឺអាចគិតច្រើន មានអ្នកខ្លះទៀតអាចគិតច្រើនរហូតដល់ចង់សម្លាប់ខ្លួនក៏មាន។ ប្រសិនបើគាត់មានជម្ងឺស្ដ្រេស្សទៀតផងនោះ វាជាកត្ដាមួយជម្រុញឱ្យអ្នកជម្ងឺប្រឈមមុខនឹងការរីករាលដាលកាន់តែច្រើនថែមទៀត។ ជម្ងឺនេះអាចវិវឌ្ឍន៍ទៅជាជម្ងឺមហារីកស្បែក ប្រសិនបើបណ្ដែតបណ្ដោយឱ្យមានការរលាកស្បែកយូរ អង្វែង។
ការព្យាបាលជម្ងឺឃ្លង់ល្ពៅ
ដោយសារជម្ងឺឃ្លង់ល្ពៅជាជម្ងឺដែលមិនអាចទាយទុកមុននិងជាជម្ងឺដែលយើងមិនដឹងប្រភពវាច្បាស់លាស់។ ដូច្នេះការ ព្យាបាលទទួលបានលទ្ធផលតិចតួចណាស់ ទោះបីជាការព្យាបាលនៅប្រទេសជឿនលឿនក្ដី។ ការព្យាបាលដោយប្រើថ្នាំដែលយើងប្រើ នៅប្រទេសខ្មែរសព្វថ្ងៃ ទទួលបានផល ឬប្រសិទ្ធភាពប្រហែលពី២៥ ទៅ៣០%តែប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកជម្ងឺក៏អាចមានសំណាងជាសះស្បើយ វិញបានដែរ តែសំណាងនោះគ្មានអ្នកណាម្នាក់អាចស្មានដឹងទេ ទាល់តែជម្ងឺនោះឈប់វិវឌ្ឍន៍ទៅទៀត។ សព្វថ្ងៃយើងអាចប្រើប្រាស់ របៀបព្យាបាលមួយចំនួន ភាគច្រើនព្យាបាលប្រើជាក្រែមលាបម្យ៉ាង ដើម្បីឱ្យស្បែកមានការផលិតពណ៌ឡើងវិញ។ ម្យ៉ាងទៀត គេ ប្រើក្រែមផលិតជាតិពណ៌ រួមជាមួយនឹងការបាញ់កាំរស្មីព្រះអាទិត្យ ដើម្បីភ្ញោចកោសិកា ដែលមិនផលិតជាតិពណ៌ឱ្យមានជាតិពណ៌ ឡើងវិញ។
នៅប្រទេសកម្ពុជា ពុំទាន់មានម៉ាស៊ីនព្យាបាលដោយកាំរស្មីទេ។ នៅប្រទេសជឿនលឿននានា មានប្រើប្រាស់វិធីព្យាបាល បែបនេះហើយ តែប្រសិទ្ធភាពនៃការព្យាបាលមិនមានភាពជាក់លាក់ដូចគ្នានៅឡើយដែរទេ។
ដំបូន្មានអ្នកជំនាញ
ប្រសិនបើមានកើតជម្ងឺឃ្លង់ល្ពៅ អ្នកជម្ងឺត្រូវចេះរបៀបរស់នៅ និងបន្ដរស់នៅជាធម្មតា ព្រោះថាកើតវាហើយ មិនត្រូវពិបាកចិត្ដខ្លាំងនោះទេ។ យើងអាចជ្រើសរើសយកវិធីម្យ៉ាង ដោយប្រើម្សៅលាបនៅត្រង់កន្លែងដែលកើតឃ្លង់នោះ ដើម្បីបិទបាំងវាបានខ្លះ។ មិនត្រូវដើរហាលថ្ងៃទេ ព្រោះវាអាចរលាកស្បែក នាំឱ្យស្បែកអាចវិវឌ្ឍន៍ទៅជាជម្ងឺមហារីកស្បែក។ ត្រូវប្រើក្រែមការពារកម្ដៅថ្ងៃ ព្រោះថាការប្រើក្រែមការពារកម្ដៅថ្ងៃជាវិធីព្យាបាលមួយដែរ។ អ្នកជម្ងឺត្រូវប្រើក្រែមការពារកម្ដៅថ្ងៃជាប្រចាំប្រយោជន៍កុំឱ្យត្រង់ កន្លែងកើតឃ្លង់ល្ពៅនោះរលាកនៅពេលត្រូវកម្ដៅថ្ងៃ។ អ្នកដែលកើតជម្ងឺនេះ មិនត្រូវអស់សង្ឃឹមទេ ត្រូវទៅជួបជាមួយគ្រូពេទ្យ ព្រោះជម្ងឺនេះ អាចជាសះស្បើយដោយខ្លួនវា រួមផ្សំនឹងការព្យាបាលរបស់គ្រូពេទ្យ។ ទោះបីជាមិនបានជាសះស្បើយទាំងស្រុង ក៏គាត់ដឹងថាត្រូវរស់ នៅដូចម្ដេចដែរតាមរយៈការផ្ដល់ប្រឹក្សា និងដំបូន្មានពីគ្រូពេទ្យ។
ប្រភព ៖ ទស្សនាវដ្តី សុខភាពយើង លេខ០០៥ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០០៦
Leave a Reply