ជាធម្មជាតិ មនុស្សកើតមកចេះត្រឹមតែវារ ដើរ និងរត់ប៉ុណ្ណោះ។ តែដោយសារការវិវឌ្ឍន៍នៃជីវិត និងការឆ្លងកាត់បទពិសោធន៍ថ្មីៗ ទើបតម្រូវឱ្យមនុស្សត្រូវចេះច្នៃប្រឌិតបង្កើតឡើងនូវស្នាដៃ និងមេរៀនជាច្រើនដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាលំបាកក្នុងជីវភាព រស់នៅប្រចាំថ្ងៃ។ ការហ្វឹកហាត់ និងចំណេះដឹងត្រូវបានគេផ្ទេរដោយការបង្រៀនពីមនុស្សម្នាក់ទៅមនុស្សម្នាក់ទៀត។ ចំណេះដឹងនៃ ការធ្វើអត្ដពលកម្មក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃក៏បានប្រែក្លាយជាកីឡា ហើយឈានដល់ការប្រកួតប្រជែង ជាក់ស្ដែងដូចជាកីឡាហែលទឹកនេះជាដើម។
លោក ហែម ថុន ជាអគ្គលេខាធិការនៃសហព័ន្ធខ្មែរកីឡាហែលទឹកកម្ពុជា បានបកស្រាយពីប្រវត្ដិ និងរបៀបហ្វឹកហាត់ ដែលជឿថាអាចមានប្រយោជន៍ច្រើនដល់ការហាត់របស់អ្នកដែលចូលចិត្ដការហែលទឹក។
កីឡាហែលទឹក ជាអ្វី?
ដោយជីវិតរស់នៅប្រចាំថ្ងៃត្រូវឆ្លងកាត់លើដី និងទឹក ចំណេះដឹងនៃការហែលទឹកត្រូវបានក្លាយជាអត្ថិភាពមួយដើម្បីងាយ ស្រួលឆ្លងកាត់ទឹក និងធានាការធ្វើដំណើរដោយមានសុវត្ថិភាព និងលំនឹងតាមផ្លូវទឹក និងអាចការពារ ឬជួយសង្គ្រោះជីវិតអ្នកដទៃបាន ។ គ្មានឯកសារច្បាស់លាស់ណាមួយដែលអាចបញ្ជាក់់បានថានរណាម្នាក់ជាអ្នកបង្កើតរបៀបហែលទឹកនេះទេ។ ការហែលទឹកមិនមែន ជាកំណើតរបស់មនុស្សជាតិទេ តែការចេះដឹងគឺបានមកពីការរៀនតៗគ្នា។ នៅលើឆាកអន្ដរជាតិក្នុងឆ្នាំ១៩៤២ មានលោក វីសម៊ែល ឡឺ ជាជនជាតិហាវៃយ៉ាង បានហែលទឹកលឿន និងលេចធ្លោជាងគេនៅក្នុងរបៀបហែលមួយដែលគេហៅថាក្រូល ឬហែលបែបសេរី ហើយរបៀបនៃការហែលនោះត្រូវបានគេអនុវត្ដតាមគ្នាតរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន។ ដោយឡែកនៅប្រទេសកម្ពុជា កីឡាហែលទឹកត្រូវ បាននាំចូលក្នុងឆ្នាំ១៩៣៧ កំឡុងពេលដែលបារាំងត្រួតត្រាស្រុកខ្មែរ។ ដំបូងមានត្រឹមតែកន្លែងហាត់ពីរប៉ុណ្ណោះ គឺនៅភ្នំពេញ និងកំពង់ចាម។ ក្រោយមកក្នុងឆ្នាំ១៩៦១ ទើបកីឡាខ្មែរនេះត្រូវគេទទួលស្គាល់ជាសមាជិកនៃកីឡាហែលទឹកអន្ដរជាតិ។ កាលពីមុន កីឡា ហែលទឹកមិនទាន់មានវ៉ែនតា និងមួកទេ គឺមានត្រឹមតែខោខ្លីដែលជឿថាអាចងាយស្រួលនៅក្នុងការហែល។ របៀបហែលដែលគេ អនុវត្ដច្រើនបំផុតនៅលើឆាកអន្ដរជាតិមានត្រឹមតែ៤ប៉ុណ្ណោះ គឺរបៀបហែលទឹកបែបសេរី ហែលបែបកង្កែប បែបផ្ងា និងហែលបែប មេអំបៅ។ តែក៏មានការបំបែកក្បាច់តូចៗជាច្រើនទៀតផងដែរ។
អត្ថប្រយោជន៍របស់កីឡាហែលទឹក
កីឡាប្រភេទនេះមានប្រយោជន៍ច្រើនដល់រាងកាយ និងសុខភាព ដូចជាវាអាចជួយឱ្យរាងកាយស្លីម(ស្វែល) មានស្មារីកល្អ ដើមទ្រូងរីកធំ ប្រព័ន្ធដកដង្ហើមអភិវឌ្ឍន៍ច្រើន សាច់ទន់ ជើងទន់ និងមិនរឹងសាច់ដុំ។ ការហែលទឹកអាចជួយការពារជម្ងឺបាន ដូចជាជម្ងឺ ឈឺសន្លាក់ដៃ ឬសាច់ដុំ និងអាចជួយឱ្យការសម្រាលកូនរបស់ស្ដ្រីមានផ្ទៃពោះបានប្រសើរថែមទៀតផង តែរបៀបហាត់ហែលសម្រាប់ អ្នកជម្ងឺ ឬអ្នកមានផ្ទៃពោះខុសពីរបៀបហែលបែបសុខភាព និងអាជីពផ្សេងៗទៀត។ បើមិនមែនជាការប្រកួត ចំណេះដឹងហែលទឹក អាចជួយស្រោចស្រង់ ឬសង្គ្រោះអ្នកលង់ទឹកបាន និងជួយខ្លួនយើងឱ្យចៀសផុតពីគ្រោះថ្នាក់ផ្លូវទឹកជាដើម។
ពេលណាហាត់ហែលទឹក
នៅប្រទេសជឿនលឿន ទារកដែលទើបនឹងកើតភាគច្រើនក៏អនុញ្ញាតឱ្យមានការរៀនហែលទឹកដែរ ពួកគេអាចចេះហែល ទឹកមុនចេះដើរទៅទៀត។ ការរៀន ឬចេះហែលទឹក បើអាយុកាន់តែក្មេងកាន់តែល្អ។ តែនៅប្រទេសកម្ពុជា មានតែក្មេងអាយុ៤ឆ្នាំ ដែលអាចរៀនហែលបាន តែវាមានរបៀបហាត់ និងឧបករណ៍ហាត់ផ្សេងៗគ្នា។ ចំពោះក្មេង ការហាត់តាមក្បួនចំណាយពេលត្រឹមតែ កន្លះខែប៉ុណ្ណោះ ពួកគេអាចចេះហែលបានខ្លះហើយ។ ក្មេងឆ្អឹងទន់ងាយស្រួលក្នុងការឆាប់បត់បែនបានងាយ តែសម្រាប់មនុស្សចាស់ មានការពិបាកបន្ដិច មនុស្សចាស់មានអារម្មណ៍គិតច្រើន ឆ្អឹងរឹងជាដើម។ ពេលព្រឹក ល្អបំផុតសម្រាប់អ្នកហាត់ ឬហែលដើម្បីសុខភាព ព្រោះពេលព្រឹកទឹកត្រជាក់។ គួរមានការហាត់៤ពេលក្នុងមួយសប្ដាហ៍ ដែលក្នុងមួយពេលអាចហាត់ត្រឹម២០ ទៅ៣០នាទីជាការគ្រប់ គ្រាន់ហើយសម្រាប់អ្នកដែលត្រូវការហាត់ដើម្បីសុខភាព។ ពេលល្ងាច ល្អសម្រាប់កីឡាករ តែទឹករាងក្ដៅបន្ដិច។ កីឡាករគួរហាត់៥ ពេលក្នុងមួយសប្ដាហ៍ ដោយមួយពេលប្រហែល២ទៅ៣ម៉ោង។ គួរមានការចាត់ពេលវេលាច្បាស់លាស់ ដូចជាពេលវេលាហាត់ ធ្វើការ ងារ រៀនសូត្រ ទទួលទានអាហារជាដើម។ សូមធ្វើការហាត់ឱ្យបានទៀងទាត់ និងជាប់លាប់។
របៀបហាត់ហែលទឹក
ការហែលដែលប្រជាពលរដ្ឋធម្មតាអនុវត្ដ គឺហែលក្បាលងើបផុតពីទឹក ដកដង្ហើមតាមច្រមុះ ដៃវៀស ជើងធធាក់ ភាគ ច្រើនហែលតាមបែបសេរី មានចាក់កាណូត ផ្ងាជាដើម។ ការហែលតាមឥរិយាបថនេះចំណាយកម្លាំងថាមពលច្រើន ហើយមិនសូវបាន ឆ្ងាយ និងលឿនតាមការកំណត់ទេ។ ការហែលដែលត្រឹមត្រូវតាមក្បួន គឺជើងត្រូវគោះទាំងសងខាង ដៃកកាយ ដកដង្ហើមតាមមាត់ ពេលហែលត្រូវរក្សាដងខ្លួនឱ្យស្របតាមផ្ទៃទឹក មិនឱ្យខ្លួនលេចចុះទៅក្នុងផ្ទៃទឹកយូរទេ។ បើខ្លួនយើងលិចទឹក នាំឱ្យយើងត្រូវចំណាយ កម្លាំងពីរដង គឺឱ្យខ្លួនអណ្ដែត និងឱ្យទៅមុខ។ របៀបហែលដែលស្រួលរៀនជាងគេ គឺហែលតាមក្បាច់កង្កែប ព្រោះក្បាលងើបពីទឹក ងាយស្រួលក្នុងការរៀនទាំងស្រីទាំងប្រុស ទាំងចាស់ទាំងក្មេង។ តែមូលដ្ឋានដែលល្អ គឺរបៀបហែលបែបសេរី ដែលត្រូវការប្រើកាយ វិការស្មា ចលនាដៃ ដងខ្លួន ចង្កេះ កែងដៃ ម្រាមដៃជាដើម។ ការហែលដែលពិបាកជាងគេ គឺរបៀបហែលមេអំបៅ ព្រោះវាហត់ជាងគេ ចលនាធ្ងន់ជាងគេ ចលនាលំហាត់ក៏ច្រើនជាងគេ។ ការហែលដែលល្អ គួរមានការស្វែងយល់ពីស្ថានភាពទីតាំងដែលត្រូវហែលផងដែរ ព្រោះទឹកនៅក្នុងអាងហែលខុសពីទឹកទន្លេ។ តាមពាក្យសាមញ្ញ ទឹកទន្លេមានសរសៃ ទឹកអាងអត់សរសៃ តែតាមពិតទៅទឹកនៅ ក្នុងអាងមិនមានចលនា នាំឱ្យភាពជំរុញមនុស្សឱ្យទៅមុខ ឬទ្រឱ្យអណ្ដែតមានតិច។ ឯទឹកទន្លេមានចរន្ដហូរដែលអាចទ្រមនុស្សឱ្យ អណ្ដែតបានច្រើនជាង ហើយអាចប្រើកម្លាំងតិចជាងក្នុងអាង។ តាមកាយវិការរបស់អ្នកដែលហែលតាមទន្លេ ឃើញថាមានទេពកោសល្យ តែមិនទាន់អាចមានលទ្ធភាពត្រឹមត្រូវតាមក្បួនខ្នាត បើពួកគាត់អាចចេះហែលតាមរបៀប វានាំឱ្យកាន់តែជក់ចិត្ដចង់លេង ពិសេសហែលបានឆ្ងាយ និងយូរតាមចំណង់។
ប្រការគួរប្រតិបត្ដិ និងមិនគួរប្រតិបត្ដិ
កីឡាហែលទឹកអាចមានផលប៉ះពាល់ខ្លះដែរ បើសិនជាអ្នកប្រតិបត្ដិរំលោភលើកម្មវិធីហ្វឹកហាត់ដែលបានកំណត់។
- គួរមានការហាត់កម្ដៅសាច់ដុំជាមុន យ៉ាងហោចណាស់៥នាទី មុនពេលដែលចុះទឹក ដើម្បីចៀសវាងការមិនរលាសាច់ដុំ
- សូមកុំប្រឹងហែល និងលេងរហូតដល់ហត់ខ្លាំងហួសកម្រិត ដែលមិនអនុវត្ដតាមវិធីសាស្ដ្រនៃការហាត់ ព្រោះវានាំឱ្យបាក់ កម្លាំង និងឈឺសាច់ដុំ
- ពេលហាត់ហត់ សូមកុំអាលឡើងពីក្នុងទឹកភ្លាម ព្រោះបើហត់ហើយឡើងមកលើគោកភ្លាម វានាំឱ្យងាយខ្យល់គរដួល ព្រោះពេលហត់នៅក្នុងទឹក យើងបែកញើស ក្ដៅខ្លួន តែមិនដឹងថាខ្លួនហត់បែកញើសទេ ពេលមកប៉ះនឹងអាកាសធាតុត្រជាក់ ខ្យល់ បក់នាំឱ្យខ្យល់គរ បីដូចជាកែវទឹកក្ដៅប៉ះនឹងទឹកត្រជាក់
- ត្រូវសម្អាតស្បែកឱ្យស្អាតជានិច្ច បន្ទាប់ពីពេលហាត់ ឬលេងទឹករួច ព្រោះវាអាចងាយបង្កជម្ងឺឆ្លងដោយសារទឹកមិនស្អាត ឬមានសារធាតុគីមី
- ទោះក្នុងទឹកខ្លះអាចមានជាតិក្លរ ឬអំបិល ក៏មិនមានការហាមសម្រាប់អ្នកដែលចង់ហែលទឹកទេ តែអាចមានត្រឹមតែការ ហាម ឬហាត់ទៅតាមជំពូកមនុស្ស ឬអ្នកមានប្រតិកម្មស្បែក
- ក្មេងដែលលេងទឹកច្រើននាំឱ្យឃ្លានបាយខ្លាំង ងងុយដេកច្រើន និងផឹកទឹកច្រើន។ ដូច្នេះសូមកុំមានការភ័យអំពីបញ្ហានេះ កុំបារម្ភ នេះជាអំណោយផលល្អទេ តែការហូបមិនមានពេល និងបរិមាណកំណត់ វានាំឱ្យធ្វើទុក្ខក្រពះ។
ដំបូន្មានអ្នកជំនាញ
សូមចាំថាគ្រប់វិញ្ញាសារទាំងអស់នៃកីឡាមានផលល្អសម្រាប់សុខុមាលភាព និងសារៈសំខាន់ជាច្រើនដទៃទៀត។ ដោយ ឡែកកីឡាហែលទឹកនាំឱ្យមានលំនឹង និងមិនសូវភ័យពេលឆ្លងកាត់ ឬធ្វើដំណើរតាមផ្លូវទឹក ពិសេសនាំឱ្យមានរាងកាយមាំមួនទន់ភ្លន់។ ប្រសិនបើចង់ហាត់កីឡាណាមួយ គួរមានគ្រូ ឬចំណេះដឹងខ្លះទើបជាការល្អ ព្រោះវាងាយចេះក្នុងរយៈពេលខ្លី ត្រូវតាមរបៀប និងសន្ទុះ ដែលចង់បាន។
ប្រភព ៖ ទស្សនាវដ្តី សុខភាពយើង លេខ០០៧ ខែសីហា ឆ្នាំ២០០៦
Leave a Reply