មនុស្សម្នាក់ៗតែងប្រាថ្នាចង់បាននូវគ្រួសារមួយប្រកបដោយសេចក្ដីសុខ និងសុភមង្គល។ ជីវិតក្រោយរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ តែងតែមានវិបត្ដិបន្ដិចបន្ដួចចៀសមិនផុតឡើយ។ តើសុភមង្គលនៅក្នុងគ្រួសារកើតមានឡើងបានអាស្រ័យលើកត្ដាអ្វីខ្លះ?
ទស្សនាវដ្ដី សុខភាពយើង សូមបង្ហាញជូនលោកអ្នកនូវកត្ដាមួយចំនួនស្ដីពីសុភមង្គលនៅក្នុងគ្រួសារតាមរយៈការជួប សម្ភាសន៍ជាមួយលោកសាស្ដ្រាចារ្យ មៀច ប៉ុណ្ណ ទីប្រឹក្សាក្រុមជំនុំទំនៀមទម្លាប់ខ្មែរ នៃពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត។
1. ជីវភាពគ្រប់គ្រាន់
គ្រួសារមូយមានសុភមង្គលទៅបាន លុះត្រាតែការរស់នៅដោយមិនមានការខ្វះខាត។ គ្រួសារមួយដែលហ៊ុំព័ទ្ធទៅដោយ ការខ្វះខាត មិនអាចជាគ្រួសារមានសុភមង្គលពេញលេញទេ។ ក្នុងន័យនេះកូនប្រុសត្រូវមានមុខរបរ អាចមានប្រាក់ចំណូលគ្រប់គ្រាន់ សម្រាប់រ៉ាប់រងដំណើរការជីវភាពគ្រួសារបាន។ ទន្ទឹមនឹងប្រពន្ធត្រូវតែត្រៀមលក្ខណៈជាស្រេចថាខ្លួនត្រូវមានអាជីវកម្មមួយដែរ ដើម្បី រួមចំណែកក្នុងការរកប្រាក់ចំណូលផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារ ប្រសិនបើអាចធ្វើទៅបាន។ ការផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារមិនមែនមានទ្រព្យធនតែមួយមុខ គ្រប់គ្រាន់នោះទេ គឺមានន័យថាសល់ដើម្បីទប់ទល់ពេលឈឺថ្កាត់ និងពេលមានបុណ្យទានផ្សេងៗ។ មានគ្រួសារខ្លះ បុរសមានប្រាក់ចំ ណូលច្រើន គាត់ថ្នាក់ថ្នមប្រពន្ធ ឱ្យប្រពន្ធរ៉ាប់រងតែការងារនៅក្នុងផ្ទះប៉ុណ្ណោះ ដោយប្ដីជាអ្នករ៉ាប់រងការចិញ្ចឹមទាំងស្រុង នេះក៏ចាត់ ទុកថាជាសុភមង្គលមួយដែរ។ កត្ដារួមចំណែកធ្វើឱ្យគូស្វាមីភរិយាថ្មីថ្មោង ជំនួយឪពុកម្ដាយខាងប្រុសខាងស្រីជួយឧបត្ថម្ភជាទុនឱ្យកូន ឈានឡើងដោយខ្លួនឯង រហូតមានសមត្ថភាពរឹងមាំ ទើបឈានទៅកាន់សុភមង្គលបាន។
2. ការស្វែងយល់ចិត្ដគ្នា
មុនពេលរៀបការគូស្វាមីភរិយា ថ្វីត្បិតតែមានការស្វែងយល់ចិត្ដគ្នាខ្លះហើយក៏មិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ដែរ។ បន្ទាប់ពីរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ចាប់ដៃគ្នាជាប្ដីប្រពន្ធរួចមក ត្រូវមានការស្វែងយល់គ្នាទៅវិញទៅមកបន្ថែមទៀត។ នៅពេលរស់នៅជាមួយគ្នា ពេលខ្លះទង្វើ របស់ស្វាមី ឬភរិយាមិនបានពេញចិត្ដតាមការចង់បានរៀងៗខ្លួនទេ។ ដូចនេះស្វាមីភរិយាត្រូវហាត់ទ្រាំ ហាត់ទទួលនូវចំណុចខ្វះខាត នោះ តាមរយៈការព្យាយាមយោគយល់គ្នាទៅវិញទៅមក ដូចជាពេលស្វាមីនិយាយលឿនពេកស្ដាប់មិនទាន់ បន្ដបរិភោគអាហារ ដែលមិនចូលចិត្ដជាដើម។ កត្ដាទាំងនេះក៏នាំឱ្យមានការរំខានផ្លូវចិត្ដខ្លាំងណាស់ដែរ។ មានរឿងរ៉ាវជាច្រើនទៀត ដែលទាមទារឱ្យសម្រ បសម្រួលជាមួយគ្នា រហូតដល់ការចូលដំណេកត្រូវចូលដំណាលគ្នា។ ប្រសិនបើម្នាក់ទទួលទានដំណេកមុន ម្នាក់ចូលដំណេកក្រោយនាំឱ្យមិនបានសំណេះសំណាលជាមួយគ្នា។ ដូចនេះម្នាក់ៗហាក់មានអារម្មណ៍ថាមិនមានចិត្ដមួយថ្លើមមួយ ម្នាក់ទៅមុនម្នាក់ទៅក្រោយ មិនស្រុះគ្នា។ ការប្រច័ណ្ឌបណ្ដាលមកពីការភ័ន្ដច្រឡំរវាងប្ដីប្រពន្ធ ក៏ជាកត្ដាមួយដែលនាំឱ្យគ្រួសារមិនមានសុភមង្គលដែរ។ ដូចនេះ អ្នកទាំងពីរត្រូវព្យាយាមពន្យល់ប្រាប់គ្នាទៅវិញទៅមក ពីមូលហេតុនៃការភ័ន្ដច្រឡំនោះ។
3. ការជ្រើសរើសគូស្រករ
តាមការសិក្សាផ្នែកសង្គមសាស្ដ្រ ភាគច្រើននៃគូស្វាមីភរិយាបច្ចុប្បន្នច្រើនតែឱ្យតម្លៃទៅលើសម្ភារៈ និងទ្រព្យសម្បត្ដិ។ អ្នកដែលមានទ្រព្យសម្បត្ដិច្រើន ច្រើនតែមិនចងសម្ព័ន្ធភាពជាមួយអ្នកដែលក្រខ្លាំងនោះទេ។ រហូតមានទស្សនៈខ្លះថាអ្នកដែលអាច ចងសម្ព័ន្ធភាពជាមួយខ្ញុំបាន លុះត្រាតែអ្នកនោះមានឋានៈស្មើ ឬប្រហាក់ប្រហែលខ្ញុំ។ ប្រសិនបើដៃគូទាំងពីរនាក់មានម្នាក់ក្រជាង ឬមានម្នាក់មានជាង យើងសង្កេតឃើញថាសម្ព័ន្ធភាពអ្នកទាំងពីរនោះពិបាកទទួលយកបានណាស់។ នៅសម័យពុទ្ធកាល ការជ្រើសរើសបុរសមកធ្វើជាស្វាមី ព្រះពុទ្ធទ្រង់ឱ្យតម្លៃទៅលើបុរសមានសីល ជាជាងឱ្យតម្លៃទៅ បុរសដែលមានរូបសម្បត្ដិល្អ មានទ្រព្យសម្បត្ដិច្រើន ឬបុរសមានវ័យចំណាស់។ ព្រោះបុរសមានសីលអាចធ្វើឱ្យគ្រួសារមួយរស់នៅ រហូតដល់ចាស់ព្រឹទ្ធចាស់ព្រេងបាន។ អ្នកមានសីល គឺសំដៅទៅលើបុរសដែលបានទទួលការអប់រំបណ្ដ្ដុះបណ្ដាល សីលធម៌ ចរិយាធម៌ ល្អ ចេះ យល់ចិត្ដថ្លើមគ្នា មិនបង្កឱ្យមានទំនាស់នៅក្នុងគ្រួសារ ជាមនុស្សមានគុណធម៌ខ្ពង់ខ្ពស់ ចេះដឹកនាំខ្លួនឯងឱ្យបានសុខផង និង អាចដឹកនាំមនុស្សដទៃក្នុងសង្គមឱ្យបានសុខផងដែរ។ បើធៀបមកសម័យបច្ចុប្បន្ននេះ ក៏មិនខុសគ្នាដែរ ទោះបីអ្នកនោះមានរូបរាងមិន សូវស្អាត មិនសូវមានទ្រព្យក៏ដោយ ឱ្យតែបុរសនោះចេះរក្សាសុខឱ្យកូនស្រីរបស់គាត់។ ដូចពាក្យចាស់លោកជូនពរថា សូមឱ្យបានសុខ ចម្រើន ព្រោះថាកាលណាបានសុខ គឺចម្រើនហើយ។ ចំណែកបុរសមានសីលនៅក្នុងសង្គមបច្ចុប្បន្នវិញ សំដៅលើមនុស្សដែលបានរៀន សូត្រចេះដឹង មានការវិភាគ និងត្រិះរិះត្រឹមត្រូវ។ អ្នកខ្លះមិនបានរៀនសូត្របានជ្រៅជ្រះទេ ប៉ុន្ដែគេកើតចេញពីត្រកូលដែលមានការ អប់រំបានល្អ។
4. ទំនាក់ទំនងនៅក្នុងគ្រួសារ
ទំនាក់ទំនងនៅក្នុងគ្រួសារ ក៏ជាកត្ដាមួយស្ថិតនៅក្នុងសុភមង្គល និងអពមង្គលក្នុងគ្រួសារដែរ។ គូស្វាមីភរិយាត្រូវ ស្រឡាញ់ឪពុកម្ដាយញាតិសន្ដានខាងប្រពន្ធ ឬខាងប្ដីឱ្យបានស្មើគ្នា។ នៅក្នុងច្បាប់ស្រីបានលើកឡើងហើយថា ត្រូវរក្សាភ្នក់ភ្លើងទាំងបី។ មានន័យថាប្ដីប្រពន្ធជាភ្នក់ភ្លើងមួយ ដូច្នេះអ្នកទាំងពីរត្រូវថែរក្សាភ្នក់ភ្លើងនេះកុំឱ្យរលត់។ ប្ដីត្រូវយកចិត្ដទុកដាក់ជាមួយប្រពន្ធ ចេះ ថ្នាក់ថ្នមគ្នាទៅវិញទៅមក ដើម្បីឱ្យសប្បាយចិត្ដទាំងអស់គ្នា។ ភ្នក់ភ្លើងទីពីរ គឺគ្រួសារខាងប្ដី ហើយភ្នក់ភ្លើងទីបី គឺគ្រួសារខាងប្រពន្ធ។ ទាំងពីរនាក់ប្ដីប្រពន្ធត្រូវរក្សាភ្នក់ភ្លើងទាំងបីនេះកុំឱ្យរលត់ ដោយត្រូវស្រឡាញ់រាប់អានញាតិខាងប្ដី ឬខាងប្រពន្ធឱ្យបានដូចស្រឡាញ់ ញាតិខាងខ្លួន។ ប្រសិនបើភ្នក់ភ្លើងទាំងបីនេះរលត់ណាមួយហើយ នាំឱ្យគ្រួសារមិនមានសុភមង្គលទេ។
5. កត្ដាសុខភាព
សុខភាពជាកត្ដាមួយចម្បងដែរក្នុងការរួមចំណែកជួយឱ្យគ្រួសារមួយមានសុភមង្គល។ ឧទាហរណ៍ គ្រួសារមួយជាកូនអ្នក មានទ្រព្យ តែបើមានសុខភាពមិនល្អ ឧស្សាហ៍ឈឺ គ្រួសារនោះក៏មិនបានសេចក្ដីសុខដែរ យូរ និងឆាប់នឹងអស់ទ្រព្យសម្បត្ដិ្ដមិនខាន។ ផ្ទុយទៅវិញបើគ្រួសារមួយដែលមិនសូវមានទ្រព្យសម្បត្ដិ ប៉ុន្ដែសុខភាពប្ដី និងប្រពន្ធល្អទាំងអស់គ្នា គេអាចមានឱកាសក្នុងការរក ស៊ីបានច្រើន និងទ្រព្យសម្បត្ដិគង់វង្ស។
6. ការជ្រោមជ្រែងពីឪពុកម្ដាយ
សុភមង្គលនៅក្នុងគ្រួសារក៏ទាមទារឱ្យមានជំនួយពីឪពុកម្ដ្កាយទាំងសងខាងផងដែរ។ ជួនកាលកូនប្រុសកូនស្រីទើបតែរៀបការមិនទាន់មានជម្លោះអ្វីទេ។ ឪពុកម្ដាយទាំងសងខាងមាននាទីចាំបាច់ណាស់ក្នុងការណែនាំកូនទាំងពីរឱ្យធ្វើដំណើររហូតដល់ចាស់ ព្រឹទ្ធចាស់ព្រេង។ នៅពេលកូនទៅលេងឪពុកម្ដាយទាំងសងខាង គួរជួយរំលឹកកូនទាំងពីរកុំឱ្យមានជម្លោះនៅក្នុងគ្រួសារ និងត្រូវចេះ អត់ឱនអធ្យាស្រ័យឱ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ព្រោះនៅក្នុងគ្រួសារតែងតែមានការខុសឆ្គងបន្ដិចបន្ដួចចៀសមិនផុតឡើយ។ បុរស និងស្ដ្រី នៅពេលឆ្លងកាត់ជីវិតរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ហើយ ត្រូវដាក់ចិត្ដថាខ្លួនជាប្ដី ឬប្រពន្ធគំរូ ឪពុក ឬម្ដាយគំរូ ត្រូវផ្លាស់ប្ដូរឥរិយាបថឆ្គាំឆ្គង មួយចំនួនចេញ ដូចជាការដើរលេងផឹកស៊ីហួសហេតុជាដើម។ ម្នាក់ៗត្រូវធ្វើខ្លួនឱ្យល្អ ឱ្យប្រពន្ធ ឬប្ដីគិតថាគេជាមនុស្សមានសំណាង ណាស់ដែលបានយើងជាប្ដី ឬជាប្រពន្ធ។ ដូច្នេះកូនទាំងពីរត្រូវចេះយោគយល់គ្នា ចេះអត់ធ្មត់កុំឱ្យមានការបែកបាក់គ្នា ព្រោះការ បែកបាក់គ្នា នាំឱ្យខាតបង់សេដ្ឋកិច្ច កេរ្ដិ៍ឈ្មោះ និងកិត្ដិយសគ្រួសារជាដើម។
ដំបូន្មានអ្នកជំនាញ
តាមបទពិសោធន៍របស់លោកសាស្ដ្រាចារ្យ មៀច ប៉ុណ្ណ ដែលលោកធ្លាប់បានអានសៀវភៅ និងធ្លាប់សរសេរសៀវភៅច្រើន ផងនោះ លោកយល់ឃើញថានៅក្នុងជីវិតគ្រួសារ អ្នកដែលមានសុភមង្គលច្រើនជាងគេ គឺនៅលើអ្នកដែលពូកែទ្រាំ ទាំងកូនប្រុស ទាំង កូនស្រី។ នៅក្នុងជីវិតរបស់មនុស្ស គ្មានអ្នកណាម្នាក់ដែលរស់នៅសុក្រិត្យមិនមានវិបត្ដិអ្វីសោះនោះទេ។ គុណវិបត្ដិដែលមាននៅក្នុង គ្រួសារនឹងរលាយបាត់ដោយការអត់ធ្មត់ ព្យាយាមប្រើសម្ដីល្អៗជាមួយគ្នាទៅវិញទៅមក។
ប្រភព ៖ ទស្សនាវដ្តី សុខភាពយើង លេខ០១២ ខែមករា ឆ្នាំ២០០៧
Leave a Reply