កុមារយំខ្លាំងរហូតឡើងស្វាយបបូរមាត់ ឬក៏យំបាត់សម្លេង មុខមាត់ឡើងស្លេក នេះគឺជារោគសញ្ញានៃការយំគាំង។ កុមារខ្លះយំបាត់សម្លេងប្រហែលជា៣០វិនាទីឬក៏៦០វិនាទី ទើបឮសម្លេងដូចធម្មតាវិញ។ ការយំបែបនេះគឺមិនមានផលប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរ នោះទេ។ ប៉ុន្ដែបើយំជាប់គាំងរហូតដល់ប្រកាច់រឹងខ្លួន ឬក៏យំជាប់គាំងនៅក្នុងមួយថ្ងៃច្រើនដងនោះ វាអាចនឹងមានបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ ដែលទាក់ទងទៅនឹងសុខភាពកូនរបស់លោកអ្នក។
ទស្សនាវដ្ដី សុខភាពយើង ជួបជាមួយលោកវេជ្ជបណ្ឌិត ហុង សុខឃាង ឯកទេសជម្ងឺកុមារនៃមន្ទីរពេទ្យកុមារជាតិ និងពន្យល់ប្រាប់អំពីមូលហេតុកុមារយំគាំង។
យំគាំងគឺជាអ្វី?
យំគាំងកើតមានភាគច្រើនទៅលើក្មេងទើបតែមានអាយុពី១២ទៅ១៨ខែ ហើយក៏អាចកើតមានចំពោះទារកតូចៗផងដែរ។ តាមការសិក្សាបានសង្កេតឃើញថា ការយំគាំងនេះអាចកើតឡើងបន្ទាប់ពីក្មេងម្នាក់មានគ្រោះថ្នាក់តិចតួច មានការភិតភ័យ និងមិន ពេញចិត្ដអ្វីមួយ នៅពេលនោះក្មេងក៏ស្រែកយំហើយក៏គាំងបាត់ដង្ហើម។ ដូច្នេះការយំគាំងកើតមានឡើងដោយសារតែការខឹងរបស់ក្មេងគឺជាប្រតិកម្មតបនឹងអ្វីដែលជាការមិនពេញចិត្ដ ហើយមិនមែនជាអាកប្បកិរិយាដោយចេតនារបស់ក្មេងនោះឡើយ។
រោគសញ្ញានៃការយំគាំង
ការយំគាំងមាន២ប្រភេទគឺយំគាំងពណ៌ស្វាយ និងយំគាំងស្លេក។
១ . យំគាំងពណ៌ស្វាយ ៖ គឺជាប្រភេទដែលកើតមានញឹកញាប់ជាងគេ។ ក្មេងចាប់ផ្ដើមយំបន្ទាប់ពីខឹងឬឈឺ ឬភិតភ័យ បន្ទាប់មកក្មេងបាត់ដង្ហើមហើយឡើងក្រហមមុខ បន្ទាប់មកឡើងស្វាយបបូរមាត់ ទន់ខ្លួនបាត់ស្មារតី ហើយអាចដួលនឹងដី។ ក្មេងអាច មានប្រកាច់ក្រោយយំគាំងស្វាយដោយកម្រ។
២ . យំគាំងស្លេក ៖ មិនសូវកើតមានទេ តែអាចកើតមានតាំងពីនៅជាទារកតូចៗ នេះជាការខ្វល់ខ្វាយជាខ្លាំងបំផុតក្នុង គ្រួសារ។ វាពុំបង្កជាផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរទេ ប៉ុន្ដែវាធ្វើឱ្យមានការតក់ស្លុតចំពោះអ្នកដែលមើលឃើញសភាពក្មេង។ ភាពគាំងស្លេកនេះ ក៏កើតឡើងបន្ទាប់ពីក្មេងម្នាក់មានការមិនពេញចិត្ដឬទទួលការអង្រួនខ្លាំងៗពេក ឬប៉ះទង្គិចក្បាលឬធ្លាក់បន្ដិចបន្ដួច។ ក្មេងហាមាត់ ឡើងដូចជាចង់យំ ប៉ុន្ដែយំមិនចេញសម្លេងមកទេ ហើយក៏ទន់ខ្លួនបាត់មាត់បាត់ក ក្មេងអាចឡើងស្លេកដូចមនុស្សស្លាប់។ ក្មេងអាច ត្រឡប់មកធម្មតាវិញយ៉ាងលឿន ឬអាចនៅសន្លឹម និងដេកលក់មួយស្របក់។
មូលហេតុដែលបណ្ដាលឱ្យយំគាំង
មិនទាន់មានអ្នកណាដឹងពីដើមហេតុនៃការយំគាំងនេះទេ តែមានកត្ដាមួយចំនួនបង្កឱ្យកើតជាការយំគាំងនេះឡើង ដូចជា ការឈឺចាប់ ការរំជួលចិត្ដ ការភ័យខ្លាច ឬការរារាំងមិនឱ្យធ្វើអ្វីមួយដែលចង់ធ្វើ។ ចំពោះក្មេងមួយចំនួន ការយំគាំងអាច ទាក់ទងនឹងកង្វះជាតិដែក។
ផលប៉ះពាល់នៃការយំគាំង
ជាទូទៅការយំគាំងច្រើនកើតមានមុនអាយុ១៨ខែហើយបាត់ទៅវិញនៅអាយុប្រហែលជា៦ឆ្នាំ។ វាគឺជាអាការៈមួយដែល ពុំមានបង្កផលវិបាកឬគ្រោះថ្នាក់អ្វីឡើយ។ ប៉ុន្ដែបើសិនជាកូនរបស់លោកមានអាការៈចំនួនដូចជា ៖
– បាត់ស្មារតីហើយស្លេកខ្លាំងដោយគ្មានកត្ដាបង្ក
– ការយំគាំងច្រើនដងក្នុងមួយថ្ងៃ។ គួរត្រូវវាយតម្លៃដោយគ្មានគ្រូពេទ្យ។
– ការយំគាំងដែលមានប្រកាច់រឹងខ្លួនយូរលើសពីមួយនាទីឬសន្លឹមដេកច្រើនម៉ោងក្រោយពេលយំគាំង។
លោកអ្នកត្រូវតែនាំកូនរបស់លោកអ្នកទៅជួបជាមួយគ្រូពេទ្យ ព្រោះនេះគឺជាផលប៉ះពាល់មួយដ៏ធ្ងន់ធ្ងរបំផុត។
វិធីព្យាបាលអាការយំគាំង
ពុំមានការព្យាបាលណាមួយចាំបាច់ឡើយ។ ប្រសិនបើកូនរបស់លោកអ្នកមានកង្វះជាតិដែក ត្រូវព្យាបាលដោយប្រើថ្នាំជាតិ ដែក។ ការតាមដាន និងការការពារកុំឱ្យមានរបួសពេលយំគាំង គឺជាអ្វីដែលចាំបាច់បំផុតដែលមាតាបិតាគ្រប់រូបត្រូវតែយកចិត្ដទុក ដាក់។
វិធីការពារ និងជួយកូនរបស់លោកអ្នកនៅពេលយំគាំង
នៅពេលដែលកូនរបស់លោកអ្នកយំគាំងបាត់សម្លេង លោកអ្នកត្រូវដាក់ក្មេងដេកផ្អៀង ហើយត្រូវធ្វើការតាមដានអំពី អាការៈរបស់ក្មេង។ មិនត្រូវអង្រួន ឬដាក់អ្វីក្នុងមាត់ ឬជះទឹកដាក់ក្មេងឡើយ។ បន្ទាប់ពីដឹងខ្លួនធម្មតាវិញ ត្រូវប្រព្រឹត្ដចំពោះក្មេង ដូចធម្មតា មិនត្រូវធ្វើទណ្ឌកម្មឬទំរើសពេកទេ ព្រោះអាចធ្វើឱ្យក្មេងងាយមានទម្លាប់យំគាំង។ ត្រូវចាំថាការយំគាំងនេះនឹងត្រឡប់ មកធម្មតាវិញដោយឯកឯងក្នុងរយៈពេល៣០នាទីទៅ៦០នាទី ដោយក្មេងចាប់ដកដង្ហើមវិញហើយស្រែកយំ។ បើសិនជាកូនរបស់ លោកកើតមានបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ លោកអ្នកត្រូវនាំកូនរបស់លោកអ្នកទៅពិគ្រោះបញ្ហានេះជាមួយគ្រូពេទ្យរបស់លោកអ្នក ដើម្បីឱ្យដឹងថា ពួកគេគ្មានបញ្ហាអ្វីផ្សេងៗទៀត ដូចជាបេះដូងដើរមិនទៀងទាត់ជាដើម។
ដំបូន្មានអ្នកជំនាញ
ដើម្បីការពារកុំឱ្យកូនរបស់លោកអ្នកកើតមានការយំគាំងលោកអ្នកត្រូវតែអនុវត្ដវិធីខាងក្រោម ៖
– ត្រូវឱ្យកូនសម្រាកឱ្យបានគ្រប់គ្រាន់
– ធ្វើឱ្យកូនមានអារម្មណ៍ថាមានសុវត្ថិភាព
– កាត់បន្ថយការធ្វើឱ្យក្មេងខឹងមិនសប្បាយចិត្ដ
– មិនត្រូវប្រព្រឹត្ដចំពោះកូននោះខុសពីកូនដទៃទៀតឡើយ បន្ទាប់ពីមានអាការៈយំគាំងដូចជាដាក់ពិន័យឬទំរើសពេក។
Leave a Reply