តាមរបាយការណ៍របស់អង្គការសុខភាពពិភពលោកបានបងា្ហញថា មានមនុស្សនៅលើពិភពលោកប្រមាណជា៣លានកន្លះបានស្លាប់ដោយសារជម្ងឺរលាកសួត។ ជម្ងឺនេះជាប់ចំណាត់ថ្នាក់លេខ៣ ដែលសម្លាប់មនុស្សច្រើនជាងគេនៅលើពិភពលោកផងដែរ។ ជម្ងឺរលាកសួតងាយឆ្លងបំផុត។ បើលោកអ្នកមិនមានការព្យាបាលឱ្យបានត្រឹមត្រូវនោះទេ វានឹងអាចសម្លាប់លោកអ្នកបានយ៉ាង ងាយ។ តើមានវិធីសាស្ដ្រយ៉ាងណាដើម្បីកុំឱ្យកើតជម្ងឺរលាកសួត?
លោកអ្នកអាចស្វែងយល់នូវចំណេះដឹងទាំងនេះ តាមរយៈការបកស្រាយរបស់លោកវេជ្ជបណ្ឌិត កាំង ស័ ប្រធានផ្នែកជម្ងឺ សួតនៃមន្ទីរពេទ្យមិត្ដភាពខ្មែរសូវៀត ជាមួយទស្សនាវដ្ដី សុខភាពយើង។
ជម្ងឺរលាកសួត គឺជាអ្វី?
ជម្ងឺរលាកសួត ឬជម្ងឺរលាកផ្លូវដង្ហើម ជាប្រភេទជម្ងឺមួយដែលងាយនឹងកើតចំពោះមនុស្សទូទៅ ជាពិសេសចំពោះកុមារតូចៗដែលទើបនឹងកើត។ ជម្ងឺនេះអាចឆ្លងពីមនុស្សម្នាក់ទៅមនុស្សម្នាក់ទៀតបានដោយសារការដកដង្ហើម ដែលមានទំនាក់ទំនងលើ បរិយាកាសខាងក្រៅ។ សួតមានទំហំធំ ប្រសិនបើលាតត្រដាងនៅខាងក្រៅប្រអប់ទ្រូងសួតមានទំហំប្រមាណជា២០០ម៉ែត្រការ៉េ។ ដូច្នេះសួតហាក់ដូចជានៅកណា្ដលវាលដែលអាចរងនូវធូលីដី បាក់តេរី ឧស្ម័ន និងមេរោគដែលមាននៅក្នុងបរិយាកាស។ សូមអាន អត្ថបទ បរិស្ថានមិនល្អបង្កជម្ងឺសួតដែលចេញផ្សាយនៅលេខទី០១១ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០០៦ របស់ទស្សនាវដ្ដី សុខភាពយើង។ ជម្ងឺរលាក សួតត្រូវចែកចេញជាពីរផ្នែក គឺរលាកផ្លូវដង្ហើម និងរលាកសួត។
មូលហេតុបង្កជម្ងឺរលាកសួត
សម្ពាធបរិយាកាសខាងក្រៅជាកត្ដាមួយដ៏សំខាន់ ក្នុងការបង្កជម្ងឺរលាកសួត។ រាល់ខ្យល់ដកដង្ហើមដែលមានលាយឡំជាមួយពពួកបាក់តេរីធូលី និងប្រភេទសារធាតុគីមីផ្សេងៗនោះ អាចធ្វើឱ្យលោកអ្នកកើតជម្ងឺរលាកសួតបាន។ ប៉ុន្ដែមានប្រព័ន្ធការពារ មួយចំនួន ដូចជាកោសិកាសរោមសួតតូចៗ ទឹកសម្បោរ ឬប្រព័ន្ធការពារដទៃទៀតនោះ អាចការពាររាងកាយប្រឆាំងជាមួយមេ រោគទាំងនោះដូចជាសង្គ្រាមមួយដ៏ធំនៅក្នុងខ្លួនរបស់លោកអ្នក។ ក្រោយសង្គ្រាមអាចធ្វើឱ្យសួតរងរបួស ឬដំបៅដែលបណ្ដាលឱ្យទៅ ជាហើម ឬរលាកបានយ៉ាងងាយ។ គ្រប់ជម្ងឺរលាកសួតមិនសុទ្ធតែអាចកើតឡើងដោយសារមេរោគបង្កនោះទេ ធូលីដី ឬសារធាតុគីមីដែលដកដង្ហើមចេញចូលក៏អាចជាដើមហេតុផងដែរតាមរយៈប្រតិកម្មជាមួយនឹងសួត។
រោគសញ្ញាជម្ងឺរលាកសួត
នៅក្នុងប្រអប់ទ្រូងក៏ពិតមែន តែសួតងាយរងនូវប្រតិកម្មភ្លាមៗនៅពេលដែលការប៉ះពាល់ជាមួយមជ្ឈដ្ឋានខាងក្រៅ។ ជម្ងឺរលាកសួតអាចចេញជារោគសញ្ញាប្លែកៗពីគ្នាទៅតាមស្ថានភាពជម្ងឺធ្ងន់ ឬស្រាល។
1. រលាកផ្លូវដង្ហើម ៖ លោកអ្នកអាចដឹងភ្លាមៗពីអាការជម្ងឺនេះ មានស្លេះច្រើន ក្អក មានអារម្មណ៍ថាក្ដៅក្នុងទ្រូង ឬក៏មានអាការក្រហាយនៅពេលដកដង្ហើមម្ដងៗ។
2. រលាកសាច់សួត ៖ អាការធ្ងន់ធ្ងរជាងការរលាកផ្លូវដង្ហើមបន្ដិច ដោយក្អកខ្លាំង មានស្លេះឡើងខាប់ ហើយមានពណ៌ល្អក់ឬពណ៌ខៀវ ជួនកាលមានឈាមលាយឡំជាមួយនឹងស្លេះថែមទៀតផង។ ជាពិសេសមានការឈឺចាប់នៅក្នុងដើមទ្រូង និងឆាប់ហត់ ផងដែរ។
ការព្យាបាលជម្ងឺរលាកសួត
ដើម្បីធ្វើការព្យាបាលជម្ងឺនេះឱ្យបានត្រឹមត្រូវ និងប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពនោះ លោកអ្នកគួរគប្បីទៅធ្វើការពិនិត្យជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញឱ្យបានត្រឹមត្រូវ ធ្វើការវិនិច្ឆ័យឱ្យបានច្បាស់លាស់ថាតើជម្ងឺរលាកសួតនេះបង្កមកពីមូលហេតុអ្វី ដើម្បីស្រួលធ្វើការព្យា បាល។
1. ការព្យាបាលប្រឆាំងនឹងមេរោគ ៖ លោកអ្នកភាគច្រើនកើតជម្ងឺនេះបានតាមរយៈមេរោគផ្សេងៗ ដូចជាមេរោគផ្ដា សាយមេរោគក្អកជាដើម ដែលបង្កដោយសារតែការរស់នៅក្នុងសហគមន៍ជាមួយគ្នា ជម្ងឺក្អក ឬមេរោគដែលបានមកពីការស្នាក់នៅ ក្នុងមន្ទីរពេទ្យដើម្បីទៅពិនិត្យនិងព្យាបាលជម្ងឺផ្សេងៗជាដើម។ មេរោគទាំងនោះអាចឆ្លងមកក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លី គឺត្រឹមតែចន្លោះពី ៤៨ទៅ៧២ម៉ោងតែប៉ុណ្ណោះដោយធ្វើឱ្យលោកអ្នកមានអាការក្អកក្ដៅខ្លួន។ ដូច្នេះលោកអ្នកគួរធ្វើការព្យាបាលដោយវិធីលេបថ្នាំ បំបាត់មេរោគទាំងនោះទៅតាមប្រភេទជម្ងឺ។
2. ការព្យាបាលប្រឆាំងនឹងវីរុស ៖ ការបង្កជម្ងឺដោយវីរុសនេះមានរយៈពេល២ទៅ៣ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ អាចធូរស្រាលឡើងវិញ ដោយខ្លួនឯងមិនចាំបាច់ប្រើប្រាស់ថ្នាំសម្រាប់ព្យាបាលច្រើននោះទេ។ តែលោកអ្នកអាចលេបប្រភេទថ្នាំរលាក ឬថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់ ថ្នាំព្យាបាលជម្ងឺក្អកឬថ្នាំដែលជួយធ្វើឱ្យស្លេះរាវជាដើម។
ផលវិបាករបស់ជម្ងឺរលាកសួត
ប្រសិនបើមិនធ្វើការព្យាបាលឱ្យបានប្រសើរ ឬមានការធ្វេសប្រហែស ជម្ងឺរលាកសួតអាចបង្កជម្ងឺផ្សេងៗបានយ៉ាងងាយដោយអាចបង្កការកមេរោគនៅក្នុងឈាម។ មេរោគក្នុងឈាមអាចធ្វើឱ្យរលាកខួរក្បាល រលាកស្រោមខួរក្បាល រលាកថ្លើម រលាក តម្រងនោមឬក៏អាចធ្វើឱ្យរលាកសរីរាង្គផ្សេងៗទៀត ដែលនាំឱ្យការព្យាបាលកាន់តែលំបាកថែមមួយកម្រិតទៀត។
វិធីបង្ការជម្ងឺរលាកសួត
ដោយសារតែជម្ងឺនេះមានការពាក់ព័ន្ធជាមួយនឹងបរិយាកាសយ៉ាងជិតស្និទ្ធនោះ ដូច្នេះអ្វីដែលលោកអ្នកអាចចៀសវាងការ កើតឬការឆ្លងជម្ងឺនេះ គឺអាស្រ័យទៅលើការប្រុងប្រយ័ត្ននៅរាល់ពេលដកដង្ហើម។ គួរមានម៉ាស់ការពារនៅរាល់ពេលធ្វើដំណើរ ជាពិសេសគួរចៀសពីប្រភពមេរោគនានា ដូចជាអ្នកជម្ងឺរបេង អ្នកជម្ងឺផ្ដាសាយជាដើម។ លោកអ្នកក៏អាចជ្រើសរើសវិធីចាក់វ៉ាក់សាំង ដើម្បីបង្ការជម្ងឺរលាកសួតនិងជម្ងឺផ្សេងៗ។
ដំបូន្មានអ្នកប្រឹក្សា
លោកអ្នកគួរមានការប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះជម្ងឺផ្ដាសាយ ឬជម្ងឺដទៃទៀតដែលបង្កឱ្យមានជម្ងឺរលាកផ្លូវដង្ហើម ដោយត្រូវ ការពារខ្លួនឯងនិងអ្នកដទៃផងដែរ។ សូមចងចាំថា នៅរាល់ពេលដែលលោកអ្នកមានជម្ងឺផ្ដាសាយយូរថ្ងៃនោះ គួរទៅជួបគ្រូពេទ្យ ព្យាបាលឱ្យបានទាន់ពេលវេលាកុំបណ្ដែតបណ្ដោយយូរឱ្យសោះ។ លោកអ្នកគប្បីប្រើម៉ាស់ការពារនៅរាល់ពេលធ្វើដំណើរ ឬសង្ស័យថាបរិយាកាសនៅជុំវិញខ្លួននោះមិនប្រសើរសម្រាប់ដកដង្ហើម។
ប្រភព ៖ ទស្សនាវដ្តី សុខភាពយើង លេខ០២១ ខែតុលា ឆ្នាំ២០០៧
Leave a Reply