ជម្ងឺមហារីកប្លោកនោមកើតមាននៅលើមនុស្សមិនរើសវ័យឡើយ។ គ្រូពេទ្យអាចធ្វើការព្យាបាលជាបាន៧០%ប្រសិនបើ មហារីកប្លោកនោមកើតឡើងនៅដំណាក់កាលដំបូង។ ប៉ុន្ដែកម្រណាស់ដែលអ្នកជម្ងឺដឹងថាខ្លួនកើតមហារីកប្លោកនោម ព្រោះវាគ្មាន អាការណាមួយដែលបង្ហាញឱ្យដឹងពីជម្ងឺដែលចាប់ផ្ដើមកើតមានតិចៗបានទេ។ នៅពេលដល់ដំណាក់កាលធ្ងន់ធ្ងរ ទើបជម្ងឺនេះបង្ហាញ ពីអាការចេញមកខាងក្រៅ អាចឱ្យដឹងបានថាជាជម្ងឺមហារីកប្លោកនោម។
ប្រធានបទស្ដីពីមហារីកប្លោកនោមត្រូវបានលោកវេជ្ជបណ្ឌិត អ៊ាវ សុខា ប្រធានផ្នែកព្យាបាលជម្ងឺមហារីកនៃមន្ទីរពេទ្យ មិត្ដភាពខ្មែរសូវៀត ធ្វើការបកស្រាយជូនមិត្ដអ្នកអានឱ្យបានជ្រាប តាមរយៈកិច្ចសម្ភាសន៍ជាមួយទស្សនាវដ្ដីសុខភាព យើង។
អ្វីទៅជាមហារីកប្លោកនោម?
ជម្ងឺមហារីកប្លោកនោមគឺជាការដុះដុំសាច់នៅក្នុងប្លោកនោម ដែលដុំសាច់នេះចេះតែរីកធំឡើងៗហើយមិនស្ថិតនៅក្រោម ការគ្រប់គ្រងរបស់សារពាង្គកាយដែលជាការរីកលូតលាស់ខុសធម្មតា។
មូលហេតុបង្កមហារីកប្លោកនោម
បច្ចុប្បន្ននេះ មិនទាន់មានមូលហេតុច្បាស់លាស់ណាដែលគេអាចកំណត់ថាមហារីកប្លោកនោមកើតឡើងដោយសារកត្ដាអ្វី ខ្លះនោះនៅឡើយទេ។ ប៉ុន្ដែមានមូលហេតុចម្បងជាច្រើនយ៉ាង ដែលស្ថិតនៅក្នុងលក្ខណៈសង្ស័យនៅឡើយ។
1 . ការពិសាបារី ៖ មហារីកប្លោកនោមច្រើនកើតនៅលើអ្នកដែលពិសាបារី ច្រើនជាងអ្នកដែលមិនពិសាបារី។
2 . ការជ្រាបចូលក្នុងឈាមដោយសារធាតុគីមី ៖ កាលណាសារធាតុគីមីអូតូមីញូមដែលជាផ្សែងពុលហុយចេញពីក្នុង បំពង់ស៊ីម៉ាំងយានយន្ដ ហើយមកជ្រាបចូលតាមរន្ធច្រមុះ និងតាមរន្ធស្បែក រហូតចូលទៅដល់ឈាមបណ្ដាលឱ្យកើតមហារីកប្លោក នោម។
3 . ជាតិអាបេស្ដុស ៖ ជាសារធាតុដែលមានសរសៃឆ្មារៗ ស្ថិតនៅក្នុងហ្វីបប្រូស៊ីម៉ង់ត៍ហើយជ្រាបចូលនៅក្នុងខ្លួនយូរៗទៅ បណ្ដាលឱ្យអ្នកនោះកើតមានមហារីកប្លោកនោម។
4 . ការចូលប្លោកនោមដោយសត្វល្អិត ៖ កាលណាសត្វល្អិតដែលមានមេរោគស៊ីសស្ដូសូវែវៀរតាមចង្វែកជើងរហូតចូល ទៅដល់ក្នុងប្លោកនោម ក៏បណ្ដាលឱ្យកើតមហារីកប្លោកនោមដែរ។
រោគសញ្ញាមហារីកប្លោកនោម
នៅពេលមហារីកប្លោកនោមកើតឡើងនៅដំណាក់កាលដំបូងគឺមិនបានបង្ហាញពីអាការណាមួយដែលអាចឱ្យដឹងបានទេ។ ប៉ុន្ដែនៅពេលឈានទៅដល់ដំណាក់កាលធ្ងន់ធ្ងរ ទើបជម្ងឺនេះបង្ហាញពីរោគសញ្ញាអាចឱ្យដឹងបាន។
- ហើមជើង ចុកចង្កេះ
- នោមមិនចេញ តែបើចេញគឺចេញតិចៗ
- មានការឈឺអួលៗ នៅពេលដែលនោមម្ដងៗ
- មានឈាមហូរមកជាមួយទឹកនោម នៅពេលនោមជិតអស់។
រូបភាពទស្សនាវដ្ដីសុខភាពយើង
វិធីបង្ការមហារីកប្លោកនោម
ដោយសារតែដឹងពីមូលហេតុចម្បងៗ ដែលនាំឱ្យកើតមានជម្ងឺមហារីកប្លោកនោមដូចនេះគេអាចធ្វើការបង្ការជម្ងឺនេះជា មុនបាន ដោយចៀសវាងពីការជក់បារី។ សម្រាប់អ្នកដែលធ្វើដំណើរតាមផ្លូវសាធារណៈ ត្រូវពាក់ម៉ាសការពារឬពួកសុវត្ថិភាព កុំឱ្យ ផ្សែងដែលចេញពីបំពង់ស៊ីម៉ាំងឡាន ឬម៉ូតូជ្រាបតាមរន្ធច្រមុះ ឬរន្ធញើសចូលទៅក្នុងខ្លួន។ ម្យ៉ាងវិញទៀតលោកអ្នកមិនត្រូវត្រងទឹក ភ្លៀង ដែលហូរពីស៊ីប្រូស៊ីម៉ងត៍យកមកពិសាទេដើម្បីកុំឱ្យអាបេស្ដុបដែលមាននៅក្នុងស៊ីប្រូស៊ីម៉ងត៍ជ្រាបចូលទៅក្នុងរាងកាយ និង មិនត្រូវឱ្យសត្វល្អិតដែលមានមេរោគស៊ីសស្ដូសូវែចូលទៅក្នុងប្លោកនោមដែរ។ សម្រាប់នៅប្រទេសកម្ពុជាយើង សត្វល្អិតដែលមាន មេរោគប្រភេទនេះ ច្រើននៅតាមដងទន្លេមេគង្គ ដូចជានៅខេត្ដស្ទឹងត្រែងនិងក្រចេះជាដើម។ ដូចនេះលោកអ្នកមិនត្រូវងូតទឹកត្រាំ យូរនោះទេ ចៀសវាងសត្វល្អិតនេះវៀរតាមជើងចូលទៅក្នុងប្លោកនោម។
វិធីព្យាបាលមហារីកប្លោកនោម
មហារីកប្លោកនោមដែលកើតមាននៅដំណាក់កាលដំបូង គ្រូពេទ្យធ្វើការព្យាបាលដោយចាក់វ៉ាក់សាំងបេហ្សេហ្សេ ឬមីតូប៊ីស៊ីនចូលទៅក្នុងប្លោកនោម អាចជាសះស្បើយ។ ប៉ុន្ដែបើសិនជាជម្ងឺនេះកើតឡើងស្ថិតនៅក្នុងដំណាក់កាលធ្ងន់ធ្ងរគ្រូពេទ្យត្រូវ ព្យាបាលដោយធ្វើការវះកាត់ប្លោកនោម ដើម្បីចៀរយកកូនកណ្ដុរចេញ បន្ទាប់មកទើបបាញ់កាំរស្មីនិងចាក់ថ្នាំគីមីចូល។ ទោះបីជា គ្រូពេទ្យធ្វើការព្យាបាលតាមវិធីបែបនេះក្ដី តែវាពុំបានធ្វើឱ្យអ្នកជម្ងឺជាសះស្បើយទេគ្រាន់តែពន្យារជីវិតអ្នកជម្ងឺតែប៉ុណ្ណោះ។ ការព្យាបាលអាចធ្វើឱ្យអ្នកជម្ងឺនោមឈាម ព្រោះអ្នកជម្ងឺមានការឈឺចុកចាប់ណាស់នៅពេលដែលនោមម្ដងៗមានឈាមមកជាមួយ។
ផលប៉ះពាល់នៃមហារីកប្លោកនោម
មហារីកប្លោកនោមក៏មិនខុសពីជម្ងឺមហារីកដទៃទៀតដែរ អ្នកជម្ងឺត្រូវប្រឈមមុខនឹងគ្រោះថ្នាក់។ កាលណាជម្ងឺនេះមាន ការវិវត្ដន៍ទៅមុខ ដែលឈានទៅដល់ដំណាក់កាលធ្ងន់ធ្ងរនាំឱ្យមានផលប៉ះពាល់ជាច្រើនគ្រប់សរីរៈទាំងអស់នៅខាងក្នុងដូចជាស៊ីសួត ស៊ីថ្លើម ស៊ីខួរក្បាល ឬស៊ីឆ្អឹង ដោយសារមហារីកប្លោកនោម រីករាលដាលតាមចរន្ដឈាម។ លើសពីនេះទៅទៀត បណ្ដាលឱ្យអ្នកជម្ងឺ ត្រូវមានទឹកមុខស្លេកស្លាំង ឆាប់ហត់ អស់កម្លាំងល្ហិតល្ហៃមានការឈឺចុកចាប់ពេញរាងកាយរហូតធ្វើឱ្យអ្នកជម្ងឺត្រូវបាត់បង់ជីវិត។ ធម្មតាក្នុងក្រុមគ្រួសារកាលបើ មានសមាជិកណាម្នាក់មានជម្ងឺត្រូវចំណាយថវិកាច្រើនដើម្បីព្យាបាល ហើយត្រូវបាត់បង់ចំណូល និងរំខានដល់ការសិក្សា ឬការងាររកស៊ីចិញ្ចឹមជីវិតប្រចាំថ្ងៃនិងសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារត្រូវធ្លាក់ចុះ។
ដំបូន្មានអ្នកជំនាញ
ការតាមដានសុខភាពគឺជារឿងប្រសើរ ដោយលោកអ្នកគួរឧស្សាហ៍ទៅកាន់មន្ទីរពេទ្យ ដើម្បីពិនិត្យសុខភាព។ ទោះបីជា សុខភាពលោកអ្នកមានបញ្ហាក៏អាចជាដំណាក់កាលដំបូងដែលទើបតែចាប់ផ្ដើមកើតដែរ។ ដូចនេះការព្យាបាលនោះមានប្រសិទ្ធភាព ខ្ពស់ ហើយមិនចំណាយពេលវេលា និងថវិកាច្រើនក្នុងការព្យាបាលទៀតផង។ ប្រសិនបើលោកអ្នកមិនបានតាមដានសុខភាពទេនោះ លោកអ្នកអាចនឹងមានផលវិបាកច្រើនទៅថ្ងៃអនាគត។
ប្រភព ៖ ទស្សនាវដ្តី សុខភាពយើង លេខ៣១ ខែសីហា ឆ្នាំ២០០៨
Leave a Reply