មាតាបិតា និងអ្នកទទួលបន្ទុកថែទាំទារកភាគច្រើនតែងតែយល់ថា ការត្អើក ការភើ និងការក្អែទឹកដោះរបស់ទារក គឺជារឿងធម្មតា។ ជាការពិតណាស់ ការត្អើក ភើ ឬក្អែទឹកដោះ គឺជាដំណាក់កាលនៃការវិវត្ដន៍ផ្នែករាងកាយរបស់ទារក។ ប៉ុន្ដែអត្ដ សញ្ញាណនៃការវិវត្ដន៍នេះ គឺមានរយៈពេលកំណត់មួយច្បាស់លាស់។ នៅក្នុងករណីដែលទារកមានភើ ឬក្អែទឹកដោះញឹកញាប់ខុសពី ធម្មតា នោះវាអាចជារោគសញ្ញាបញ្ជាក់ពីប្រភេទជម្ងឺនៅក្នុងខ្លួនរបស់ទារកបាន។
ការក្អែទឹកដោះ ជាអ្វី?
ពាក្យថាក្អែទឹកដោះ គឺគេនិយមប្រើចំពោះទារក ឬកុមារដែលស្ថិតនៅក្នុងការបំបៅដោយទឹកដោះ។ ពាក្យនេះមានន័យ ដូចទៅនឹងពាក្យថាក្អួត ដែលជាទូទៅគេនិយមប្រើចំពោះកុមារ ឬមនុស្សធំដែរ។ ការក្អែទឹកដោះរបស់ទារក គឺជាការច្រាលទឹកដោះ ដែលបានបៅពីម្ដាយ ឬអាហារបំប៉ន(ទឹកដោះគោ)ចូលទៅក្នុងក្រពះ ទោះបីជាបានរំលាយ ឬមិនទាន់បានរំលាយក៏ដោយ ហើយចេញ មកខាងក្រៅវិញតាមមាត់របស់ទារក។
មូលហេតុនៃការក្អែទឹកដោះ
ទារកគ្រប់រូបទាំងអស់សុទ្ធតែមានអាការត្អើក ភើ ឬក្អែទឹកដោះចេញមកក្រៅ ក្នុងខណៈពេលដែលមានការលូតលាស់ធំ ចម្រើនវ័យចាប់ពីអាយុ១ខែរហូតដល់អាយុ៦ខែ។ ជាទូទៅការក្អែទឹកដោះនេះមានរយៈពេលយ៉ាងយូរត្រឹមតែ៤សប្ដាហ៍តែប៉ុណ្ណោះ។
បើផ្អែកទៅតាមប្រសាសន៍របស់លោកវេជ្ជបណ្ឌិត រ៉ិត ច័ន្ទ អនុប្រធានផ្នែកពិនិត្យរោគក្រៅនៃមន្ទីរពេទ្យកុមារជាតិបានឱ្យ ដឹងថា ៖ ការក្អែទឹកដោះរបស់កុមារអាចបណ្ដាលមកពីមូលហេតុជាច្រើនដូចជា ៖
1 . លេបទឹកដោះដោយខ្យល់ ៖ បើយោងតាមការសិក្សាស្រាវជ្រាវបានបង្ហាញថា បរិមាណទឹកដោះដែលទារកបៅចំនួន ១០០មីលីលីត្រ អាចមានខ្យល់ចូលទៅជាមួយប្រមាណជា១៥០មីលីលីត្រ។ ទារកអាចមានអាការក្អែទឹកដោះដោយសារតែបណ្ដាល មកពីការខំប្រឹងបឺតទឹកដោះខ្លាំងពេកហួសចំណុះ។ នៅពេលដែលទារកប្រឹងបឺតទឹកដោះម្ដាយអាចមានខ្យល់ចូលតាមមាត់របស់ទារក ដែលជាហេតុបណ្ដាលឱ្យក្អែទឹកដោះបាន។ ម្យ៉ាងវិញទៀតចំពោះទារកដែលបំបៅដោយទឹកដោះគោក៏អាចមានការក្អែទឹកដោះផងដែរ ដោយសារតែរន្ធក្បាលដោះធំពេក គួបផ្សំជាមួយទារកល្មោភបៅផងនោះ ដែលបណ្ដាលឱ្យទឹកដោះហូរច្រើន។ លើសពីនេះ ក្នុង ករណីដែលអ្នកថែទាំទារកបណ្ដោយឱ្យទារកបៅ ឬបឺតទឹកដោះអស់ពីដបហើយមិនបានយកចេញ ឬមិនបានដាក់ដបបញ្ឈរឱ្យទឹកដោះ គោធ្លាក់ចុះមកក្រោម ក៏អាចជាមូលហេតុបង្កឱ្យមានការក្អែផងដែរ។ ដោយឡែកចំពោះទារកដែលចូលចិត្ដបៀម ឬជញ្ជក់ក្បាល ដោះជ័រ(តាដង់ក្បាលដោះជ័រ)កំដរមាត់ អាចមានឱកាសប្រឈមទៅនឹងការក្អែទឹកដោះដែរ។ ព្រោះនៅពេលដែលទារកព្យាយាមបឺត បាននាំយកខ្យល់ចូលទៅក្នុងប្រពន្ធរំលាយអាហារ ហើយអាចធ្វើឱ្យទារកមានអាការឈឺ ឬឆ្អល់ពោះថែមទៀតផង។
2 . បៅលើសចំនួន ៖ ចំពោះទម្លាប់ដែលឧស្សាហ៍បំបៅដោះទៅតាមចំណង់របស់ម្ដាយ ឬចំណង់របស់ទារកដែលល្មោភបៅ ក៏ជាបច្ច័យមួយដែលអាចធ្វើឱ្យទារកភើ ឬក្អែទឹកដោះចេញមកក្រៅវិញដែរ ដោយសារតែការផ្ដល់លើសកម្រិតដែលទារកអាចទទួលយកបាន។
3 . ផ្លាស់ប្ដូរចលនាទារក ៖ ទារកអាចភើចេញទឹកដោះបាន នៅពេលដែលដាក់ឱ្យទារកដេក ហើយក្បាលទាបជាងជើង ខ្លាំងពេកក្រោយពេលដែលទារកបៅទឹកដោះឆ្អែត។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ការលើកបោះទារកលេង ឬដាក់ឱ្យទារកដេកផ្កាប់មុខក៏អាចធ្វើឱ្យ ទារកក្អែទឹកដោះបានដែរ។
ការក្អែទឹកដោះជារោគសញ្ញានៃជម្ងឺ
ការភើ ឬក្អែទឹកដោះចំពោះទារក គឺជារឿងធម្មតាដែលអាចកើតមាន។ ជាទូទៅការក្អែទឹកដោះរបស់ទារកអាចកើត មានជាប្រក្រតីចំនួន៤សប្ដាហ៍ ចាប់ពីទារកចាប់កើតរហូតដល់៦ខែ។ នៅក្នុងរណីដែលទារកមានការភើ ឬក្អែទឹកដោះលើសពី៤សប្ដាហ៍ ក្អែមានលាយឈាម ក្អែទឹកដោះញឹកញាប់ខុសធម្មតា គួបផ្សំជាមួយសភាពស្លេកស្លាំង ស្បែកស្ងួត យំច្រើន មួម៉ៅ នោះវាអាចជារោគ សញ្ញានៃជម្ងឺផ្សេងៗដែលកើតមានចំពោះទារក។ ជម្ងឺដែលអាចធ្វើឱ្យទារកក្អែទឹកដោះខុសប្រក្រតីបាន មានដូចជាជម្ងឺត្បៀតបាត ក្រពះ ស្អិតពោះវៀន រលាកបំពង់កជាដើម។
ផលប៉ះពាល់នៃការក្អែទឹកដោះ
គ្រប់ពេលដែលទារកក្អែទឹកដោះសុទ្ធតែមានមូលហេតុទាំងអស់។ ប្រសិនបើការក្អែទឹកដោះរបស់ទារកស្ថិតនៅក្នុងអាយុ ៦ខែចុះក្រោម ហើយក្អែត្រឹមរយៈ៤សប្ដាហ៍ នោះមិនសូវមានផលប៉ះពាល់អ្វីធ្ងន់ធ្ងរដល់ទារកឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ នៅពេលដែល ទារកភើ ឬក្អែទឹកដោះញឹកញាប់លើសពី៤សប្ដាហ៍ ឬលើសពីអាយុ៦ខែ ពិតជាអាចជះឥទ្ធិពលអាក្រក់មកដល់ទារកជាមិនខាន។ ផល អវិជ្ជមានដែលផ្ដល់ឱ្យទារក គឺក្រៅពីធ្វើឱ្យទារកស្លេកស្លាំង បាត់បង់ជាតិទឹក និងកង្វះអាហារូបត្ថម្ភ អាចបង្កឱ្យទារកមានជម្ងឺរលាក បំពង់កបានថែមទៀតផង។ ចំណុចសំខាន់ដែលអ្នកថែរក្សាទារកត្រូវចងចាំ គឺនៅពេលដែលទារកមិនដែលធ្លាប់មានក្អែទឹកដោះពីមុន មក ស្រាប់តែមានក្អែយ៉ាងគំហុក ហើយឡេះឡះ ជួនកាលមានប្រកាច់ ឬយំមិនព្រមបៅ ស្បែកស្ងួត ឬពោះតឹងខ្លាំង ត្រូវប្រញាប់ បញ្ជូនទារកមកកាន់មន្ទីរពេទ្យជាបន្ទាន់ ដើម្បីធ្វើការពិនិត្យ និងព្យាបាល។
វិធីបំបាត់ការក្អែទឹកដោះរបស់ទារក
ចំពោះវិធីសាស្ដ្រនៅក្នុងការបំបាត់នូវអាការភើ ឬក្អែទឹកដោះរបស់ទារក មិនមានអ្វីដែលលំបាកនោះទេ។ ប្រសិនបើការ ក្អែទឹកដោះរបស់ទារកស្ថិតនៅក្នុងលក្ខខណ្ឌធម្មតា នោះលោកអ្នកមិនចាំបាច់ព្រួយបារម្ភក្នុងការបំបាត់ឡើយ។ ចំពោះលោកអ្នកដែល ជាអ្នកថែទាំទារកដោយបំបៅទឹកដោះគោ គឺគ្រាន់តែជ្រើសរើសនូវក្បាលដោះណាដែលមានរន្ធតូច ផ្ដល់នូវបរិមាណទឹកដោះសមល្មម ចំពោះទារក។ នៅពេលដែលទារកកំពុងភើ ឬក្អែទឹកដោះចេញមកក្រៅ លោកអ្នកអាចលើកទារកបញ្ឈរ ដោយយកដៃអង្អែលខ្នង របស់ទារកដោយថ្នមៗ ឬគោះដោយស្រាលៗ។ ចំពោះអ្នកដែលមានតួនាទីថែទាំទារក នៅក្រោយពេលដែលបំបៅដោះទារករួចរាល់ គួរផ្លាស់ប្ដូរចលនាទារក ដោយលើកបញ្ឈរដើម្បីឱ្យទារកភើ ឬដើរខ្យល់ ចៀសវាងការក្អែទឹកដោះចេញមកក្រៅ។ ធ្វើបែបនេះ នោះ បុត្រាបុត្រីរបស់លោកអ្នកនឹងឈប់ភើ ឬក្អែទឹកដោះជាមិនខាន។
ដំបូន្មានអ្នកជំនាញ
លោកអ្នកដែលជាមាតា ឬអ្នកមើលថែទារកទាំងអស់ត្រូវចងចាំថា នៅពេលដែលឃើញទារកមានអាការក្អួត ឬក្អែទឹក ដោះញឹកញាប់លើសពី៤សប្ដាហ៍នោះ ត្រូវប្រញាប់នាំយកទារកមកកាន់មន្ទីរពេទ្យ ដើម្បីទទួលការពិនិត្យ និងព្យាបាលឱ្យទាន់ពេល វេលា។ ចៀសវាងបង្អង់យូរធ្វើឱ្យសភាពជម្ងឺកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ និងធ្វើឱ្យសុខភាពទារកទន់ខ្សោយ។
ប្រភព ៖ ទស្សនាវដ្តី សុខភាពយើង លេខ៣៨ ខែមិនា ឆ្នាំ២០០៩
Leave a Reply